Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα περίεργο που μπορεί να γεννηθεί μ’ ένα βλέμμα, σ’ ένα λεπτό. Έχει περίεργο χαρακτήρα και διαφέρει από άτομο σε άτομο. Όταν ερωτευτείς όμως με πάθος από την αρχή και τα δώσεις όλα, παρασύρεσαι. Αυτό σημαίνει πως παύεις να λειτουργείς με βάση τη λογική. Σε μια σχέση που ζεις όλα τα συναισθήματα τόσο έντονα κι απότομα, αφήνεις τον εαυτό σου ανεξέλεγκτο, χωρίς φραγμούς κι άμυνες. Είσαι έτοιμος να φας τα μούτρα σου, αν χρειαστεί. Υπάρχει κι εκείνο το κλισέ που κάποιοι ισχυρίζονται ότι όταν μια σχέση ξεκινάει μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχει κι όμοιο τέλος. Ακαριαίο κι οριστικό.
Δεν είναι τόσο συχνό να συναντάς και να ζεις τέτοιο είδος έρωτα. Να έχει απόλυτο και τόσο παρορμητικό χαρακτήρα. Στην αρχή έχει την αίγλη του- σε μαγεύει το γρήγορο και το άμεσο. Νιώθεις ότι κυλάει τόσο γρήγορα κι αβίαστα διότι είναι αμοιβαίο και μπορεί να σκέφτεσαι ότι έτσι θα έπρεπε να είναι. Τι πιο φυσιολογικό απ’ το να νιώθεις τα πάντα στο κόκκινο, να καταβάλλεσαι από τον έρωτά σου, να σε ρουφάει η έξαψη! Σταματάς να σκέφτεσαι, παύεις ν’ ακούς τις γνώμες των άλλων γιατί δε σ’ αφορούν. Είσαι διατεθειμένος να φας τα μούτρα σου προκειμένου να νιώσεις την ακραία μορφή του. Παίρνεις ένα ρίσκο και το γνωρίζεις, αφού ο έρωτας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να σου εγγυηθεί σιγουριά κι ασφάλεια.
Μοιάζει με αναπόφευκτο σενάριο κάτι που αρχίζει έντονα να τελειώνει και γρήγορα. Για ορισμένους είναι αδιανόητο να φανταστούν ότι θα κρατήσει, διότι δεν το αντέχει το σύστημά τους να λειτουργεί διαρκώς υπό συνθήκες αγώνα δρόμου. Υπάρχει πράγματι η πιθανότητα να έχει άδοξο τέλος μια τέτοια ιστορία έρωτα. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να διαχειριστούν το πάθος και την αγριότητα της διεκδίκησης, τους πνίγει η επιθυμία τους για τον άλλον κι αισθάνονται πως τους ξεπερνά αυτό που νιώθουν, πως αν συνεχίσει έτσι θα τους εξαφανίσει η ίδια τους η ανάγκη για έρωτα.
Επιπλέον, ο ενθουσιασμός έχει την τάση να εξαφανίζεται γρήγορα όπως ακριβώς δημιουργήθηκε πράγμα που κάνει από τη φύση του το συγκεκριμένο συναίσθημα και το γνωρίζει αυτός που του συμβαίνει. Από την άλλη, ίσως όλα τελειώνουν στην επιλογή να διατηρήσεις μια σχέση, οπότε όλα τα υπόλοιπα να είναι δικαιολογίες. Στην πραγματικότητα μπορεί μια σχέση που ξεκινάει με τόσο έντονο τρόπο να εξελιχθεί και ν’ ανθίσει σε κάτι πολύ όμορφο, ενδεχομένως με τον καιρό και πιο ήπιο. Προϋποθέτει πολλή προσπάθεια αλλά κι αντίληψη της πραγματικότητας. Εξαρτάται από το πόσο επιθυμεί κανείς να επενδύσει στη σχέση και στον άνθρωπο που έχει απέναντί του. Ή μάλλον πιο σωστά, να καταλαβαίνει ο κάθε εμπλεκόμενος τι ακριβώς επιθυμεί και γιατί, από τον απέναντι.
Αν κάποιος είναι σε θέση να διαχειριστεί αυτόν τον έντονο έρωτα, μπορεί να τον διατηρήσει και να τον κρατήσει αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου, διατηρώντας όμως παράλληλα -αν αποφασίσει να μην κάνει αλλαγές- και τη βιαιότητά του. Δημιουργώντας μια σχέση εξάρτησης που η ένταση θα είναι ο κύριος συνδετικός κρίκος και θα δένει το ζευγάρι με τρόπο που θα τους καθιστά ανήμπορους να ζήσουν ελεύθεροι, μαζί. Κι αυτή είναι σίγουρα μια πλευρά του έντονου έρωτα, που αν δεν τον κάνει να τελειώσει, θα έπρεπε.
Ο έρωτας, λίγο πολύ, πάντα χαρακτηρίζεται από έντονο πάθος κι απώλεια ελέγχου. Είναι μια αίσθηση τρέλας που κατακλύζει όποιον πέσει στην παγίδα του και δεν υπολογίζει τίποτα στο πέρασμά του. Όμως, το ότι δρούμε σε σχέση με το ένστικτο, δε σημαίνει ότι θα το αφήσουμε να μας κάνει κουμάντο λες κι είμαστε άγρια θηρία. Ζει ο έρωτας αν είναι έντονος; Ναι. Για λίγο όμως. Μετά ή πεθαίνει, ή μας αρρωσταίνει, ή αν είμαστε από τους αποφασισμένους και λιγάκι τυχερούς, τον πλάθουμε σε μια συνειδητή κι ουσιαστική μορφή. Εκείνη που μπορεί να τα έχει κι όλα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μελίνα Κοσμίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
