Γεια
Κι άντε γεια.
Μαζί πάνε αυτά αλλά και χώρια. Γεια σ’ αυτό που ήρθε ν’ αλλάξει ζωές. Άντε γεια στο ίδιο που έδωσε το μάθημά του κι έφυγε. Καθόλου ζημιά δεν έγινε, ίσα-ίσα μόνο καλό. Φώτισε ο τόπος με αλήθεια, έπεσαν όλα τα οχυρά, πρόσωπα έδειξαν το αληθινό τους χρώμα κι ο καθένας έμεινε μ’ αυτόν που του αξίζει. Μαζί μ’ αυτό το νέο φως, εγκαινιάστηκε και το καλωσόρισμα σε νέες πραγματικότητες κι ιδανικά. Έγινε και το ξεσκαρτάρισμα σε καλά κρυμμένα μυστικά.
Θα μου πεις, πώς υπάρχουν καλά κρυμμένα μυστικά όταν είναι μοιρασμένα σε πολλούς; Ήταν η αδυναμία τους που έγινε η δύναμή μας. Μαζί μ’ αυτήν, έφυγε ο πόνος, μειώθηκε ο θυμός, μαζί τους κι οι πολλές αναστολές και δυνάμωσε το είναι σε μήκη, πλάτη κι ουρανούς. Μπήκε παύση οριστική σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις κι ευκαιρίες. Δε χρειάστηκαν πολλά, μόνο ήρεμος νους και γενναία απόφαση. Αναπνοές και μέτρημα μέχρι το δέκα.
Μας μετέτρεψαν σε ψυχρούς εκτελεστές ενώ αυτό ήταν οι ίδιοι. Δεν υπολόγισαν μέρες, βδομάδες και χρόνια. Ούτε και μοιρασμένα κρεβάτια, αναμνήσεις, εμπειρίες. Δεν υπενθυμίζονται αυτά, εξάλλου. Επιβάλλεται να επιπλεύσουν, όμως, όταν χρειαστεί. Χρειάστηκε. Και βούλιαξαν. Ένας φελλός, βέβαια, θα επέπλεε.
Στους καθωσπρεπισμούς και στις ψεύτικες συμπεριφορές ευχηθήκαμε καλό κατευόδιο. Τη θέση τους πήραν η ντομπροσύνη και τα λάθη. Ναι, τα λάθη. Χωρίς λάθη, πού πας; Ναρκωτικό τα λάθη. Όχι όμως λήθης. Μνήμης. Για να μπορεί το συγχώριο να βρίσκει είσοδο, να εισχωρεί βαθιά και να φέρνει την αλλαγή.
Εδώ όλα. Εδώ στο τώρα. Φαίνονται κι ας νομίζουν ότι κρύβονται. Το τερέν στήθηκε για το παρόν. Άμα φύγει η στιγμή, χάθηκαν όλα. Ζύγισμα και δράση. Αν δεν έγινε αντιληπτό το άντε γεια, υπάρχει κι άλλος τρόπος.
Αντίο.
Αντίο σ’ όλα αυτά που μας κράτησαν πίσω. Που δε μας άφησαν να έχουμε ανοιχτή ματιά για εκείνα που κατέφθαναν με ταχύτητα φωτός. Αφήσαμε ανθρώπους έξω κι ας χτυπούσαν την πόρτα μας μ’ όλη τους τη δύναμη. Μα καλά, πόσο τυφλοί υπήρξαμε κι ανόητοι; Κόλλησε η ματιά μας πίσω. Να προσπαθούμε να σώσουμε το νεκρό και να το σέρνουμε στο τώρα. Να νομίζουμε ότι το συναίσθημα είναι το ίδιο και για εμάς αλλά και γι’ αυτούς. Να πιστεύουμε στην αλλαγή και στη συνειδητοποίηση. Μείναμε με την πίστη στο χέρι. Ας είναι.
Είχε τον λόγο του. Ας μας δώσουμε έναν πόντο σ’ αυτό που έστω και την τελευταία στιγμή μπορέσαμε να δούμε. Το πόσο μικροί στάθηκαν όλοι αυτοί που χρειάστηκαν μια ανάσα μόνο για να μας απαρνηθούν. Αναρωτιόμασταν με φωνή και βλέμμα σε γνωστούς κι αγνώστους αν συμβαίνει ό,τι ζούμε. Αρνιόμασταν κάθε αλήθεια. Όμως η αλήθεια ήταν εκεί εξαρχής και μάταια την προσπερνούσαμε.
Ήρθε όμως η στιγμή της και βάλαμε μπρος τις μηχανές αναχαίτισης. Πήραμε φόρα για ιστορίες σ’ άλλες πολιτείες. Περιμένουν εκεί έξω να τις ζήσουμε. Φωνάζουν δυνατά και μας καλούν. Εδώ είμαστε! Μη μένετε στο παρελθόν! Τελείωσε! Προχωράτε μπροστά! Κοιτάτε τα χρώματα, κοιτάτε τα πρόσωπα. Όλα καινούρια! Όλα απ’ την αρχή! Νέες χειραψίες, νέα ένστικτα, νέες πρώτες εντυπώσεις. Τι καλύτερο όταν συμβαίνει ήδη το καλύτερο;
Έχουμε ανοιχτά αυτιά αυτή τη φορά και στέρνο με μπόλικο οξυγόνο. Δεν κόβουμε εισιτήριο, ούτε μετράμε παρουσίες. Ελεύθερη η είσοδος σ’ αυτούς που ξέρουν την απλόχερη αγάπη μα και τη δίνουν. Ελεύθερη η έμπα και σ’ αυτούς που δε φοβούνται να μας κοιτάξουν στα μάτια κι ας έσφαλαν, κι ας πλήγωσαν κι ας ψευδομαρτύρησαν- είπαν το σ’ αγαπώ. Απαγορευμένη όμως, σ’ όλους εκείνους που συνεχίζουν το θέατρο του παραλόγου και χρεώνουν σ’ εμάς τα εισιτήρια. Δεν εκπλησσόμαστε πια. Είναι γνωστό τοις πάσι. Ανέκαθεν αυτοί ήταν, παίζοντας κρυφτό απ’ τους εαυτούς τους με οχυρό τη βιτρίνα τους.
No importa, που λένε κι οι Ισπανοί. Έγινε πλέον αντιληπτό. Δε μας αγγίζει όλο αυτό. Βάζουμε και μια ταμπέλα με καλλιγραφικά γράμματα έξω απ’ την οικία της αλλαγής για όποιον δεν εννόησε, λέει: «Έχετε γεια».
Αφιερωμένο
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Τιτή Μητσοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
