Θέλουμε αλήθειες αλλά μόνο από εκείνες που δεν ενοχλούν

Τι μπορεί να θεωρηθεί ειλικρινές τελικά; Κι αν μιλάμε για κάτι που ενδεχομένως να είναι υποκειμενικό, πόσο εύκολα μπορείς να δεχτείς την ειλικρίνεια των γύρω σου, είτε μιλάμε για φίλους, συγγενείς, συναδέλφους. Με πόσο ανοιχτό μυαλό θ’ ακούσεις όσα έχουν να σου πουν οι άνθρωποί σου για οτιδήποτε αφορά εσένα. Μπορείς να δεχτείς εκείνα που θ’ ακούσεις, θέλεις να παραδεχθείς τα λάθη σου ή θα καταφύγεις στη διέξοδο που σου αφήνει η αρκετά απλή λογική που λέει «σε ακούω, σ΄αγνοώ».

Σε όλες τις σχέσεις η ειλικρίνεια είναι από τους πιο σημαντικούς παράγοντες. Την αναζητάς πάντα, θεωρείται απαραίτητη για να πετύχει οποιοδήποτε δέσιμο, είναι η φωτιά πάνω στην οποία μαγειρεύεται η δέσμευση. Δυστυχώς όμως, δεν έρχεται πάντα με τρόπο που μας εξυπηρετεί. Η αλήθεια είναι πως όσο και να θες να είναι οι γύρω σου ειλικρινείς μαζί σου, δε θα ακούσεις με ευκολία τις αλήθειες που θα σου πουν σχετικά με την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα σου- ειδικά αν έρθει με τρόπο όχι και τόσο διπλωματικό.

Όσο δύσκολο φαίνεται το να είσαι ειλικρινής με κάποιον και να του μιλήσεις για ό,τι καλό ή κακό τον αφορά, άλλο τόσο δύσκολο είναι ν’ ακούσεις όσα σου πει, αν δε σε συμφέρουν. Είναι στοιχείο του ανθρώπινου εγωισμού, από τη μία να ζητά ειλικρίνεια κι από την άλλη να δυσκολεύεται να τη διαχειριστεί. Τη στιγμή όμως που θα έρθει να σου πει την αφιλτράριστή του γνώμη για κάτι που εσύ ρώτησες, μπορείς να επιλέξεις να κρατήσεις την ουσία, φιλτράροντάς την πριν την αποδεχθείς. Διαφορετικά, μπορείς να τη δεχτείς αμάσητη χωρίς καμία κριτική από πλευράς σου, ή να βιαστείς να την υποτιμήσεις/ αρνηθείς, γιατί ξεσκεπάζει ή θίγει πλευρές σου που δεν είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις. Ο τρόπος που θα επιλέξεις να αντιδράσεις, δείχνει τη δουλειά που έχεις κάνει με τον εαυτό σου.

Ίσως φαίνεται πιο εύκολη, από τις τρεις επιλογές, εκείνη που θα καταφέρει να μεταθέσει το μπαλάκι της ευθύνης στους άλλους ανθρώπους. Είναι πολύ άβολο κάποιες φορές να έρθεις αντιμέτωπος με απόψεις που θα σε ωθήσουν να αναμετρηθείς με τη ματαιοδοξία ή την κακή σου κρίση απέναντι σε κάτι. Είναι ακόμα πιο άβολο να έρχεσαι σε θέση να απολογηθείς για τις επιλογές σου, ειδικά όταν δεν έχεις αποφασίσει κι εσύ ο ίδιος αν ήταν λάθος ή σωστές εν τέλει. Θέλει φοβερή διαύγεια και ψυχραιμία να μην το βάλεις κάτω, να συσκευθείς με τη δική σου κρίση και να αναμετρηθείς με τις πράξεις σου, με διάθεση αυτοκριτικής. Το στοίχημα εντοπίζεται στο αν μπορεί κανείς να δει πίσω από την ειλικρίνεια, την πρόθεση της ίδιας της κριτικής. Να αποκρούσει την αγένεια, να κατανοήσει τη διάθεση κι εν τέλει να αξιοποιήσει όσα θα τον βοηθήσουν να πάει παρακάτω.

Μπορεί να βλέπει κάτι που δεν έχεις δει, που δεν έχεις ανακαλύψει για τον εαυτό σου. Μπορεί να λέει κι ένα μάτσο βλακείες, ικανές να σε ρίξουν, αν δεν είσαι προετοιμασμένος να τις φιλτράρεις. Όμως, το σημαντικό είναι να είσαι ανοιχτός στο ενδεχόμενο, αυτή η κριτική να γίνει η πιο ουσιαστική αυτοκριτική, που όσο δύσκολη κι αν είναι, καμιά φορά σε κατευθύνει σ’ έναν δημιουργικό κόσμο, ολοκαίνουριο, που περιμένει να τον ανακαλύψεις.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!