Εσείς που ανοιγοκλείνετε το προφίλ σας κάθε λίγο τι θεματάρες έχετε;

Είναι στιγμές που θες να παίξεις. Σαν μικρό παιδί, να γελάσεις και να πειράξεις τον διπλανό σου. Τότε, είναι που θα χαμογελάσεις γλυκά στον συνάδελφο, θα το στολίσεις με μια ωραία κουβέντα, θα μαζευτούν κι οι υπόλοιποι για να δηλώσουν -κατά κάποιο τρόπο- συμμετοχή σε όλο αυτό που θα ακολουθήσει. Κάπως έτσι σχηματίζεται το γνωστό σε όλους μας «πηγαδάκι» που συνήθως καταλήγει σε διαιρούμενα μικρότερα πηγαδάκια. Συζητήσεις, δηλαδή, που περιορίζονται σε δυο ή τρία άτομα, όσα θες εσύ να ακούσουν αυτό που έχεις να πεις.

Σαφώς, τα πηγαδάκια είναι σχετικά πιο δύσκολο να στηθούν στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα. Εκεί, συζητήσεις με φίλους, συγγενείς, συναδέλφους, ακόμη και με το πρόσωπο για το οποίο έχεις ερωτικό ενδιαφέρον, αν δεν είναι ιδιωτικές στα ίνμποξ σας, είναι διαθέσιμες για όποιον περάσει βόλτα από το προφίλ σου. Διάφορες αναρτήσεις με αστείο περιεχόμενο που προκαλούν γέλιο κι άλλοτε εξάπτουν την περιέργεια ή τη διάθεση για κουτσομπολιό απλώνονται διαθέσιμες στον πλανήτη.

Όλη αυτή η δημοσιότητα των ελαφρώς πιο ιδιωτικών μας στιγμών, έχει γεννήσει και μια ασυνήθιστη τακτική που δεν είναι άλλη από ένα προφίλ που εναλλάσσεται από ιδιωτικό σε δημόσιο. Οι λόγοι ποικίλουν, δεν έχουν μια συγκεκριμένη αιτία, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι προκαλούν περιέργεια. Στην περίπτωση που ο χρήστης παίζει με το  άνοιγμα και το κλείσιμο του προφίλ, αναλόγως των κεφιών του, πιο συχνά κι απ’ ότι ανοίγει και κλείνει το κινητό του, προφανώς δεν είναι επιλογή για να διατηρήσει την ιδιωτικότητά του, ή να φτιάξει τα πηγαδάκια του, αλλά για να σπάσει τα νεύρα κάποιου, να του κάνει πόλεμο νεύρων. Εκτός αν φοβάται μην του χακάρει το προφίλ το πεντάγωνο γιατί είναι σούπερ μυστικός πράκτορας και το κλείνει για να μην εισχωρήσουν, μέχρι να βεβαιωθεί πως είναι ασφαλής. Η εκδοχή βέβαια να έχει κάποιον πρώην που να θέλει να του σπάσει τα νεύρα είναι ελαφρώς πιο πιθανή.

Το να ανοίγεις και να κλείνεις το προφίλ σου κάθε τρεις και δύο είναι κίνηση που δείχνει πως υπάρχει κάτι ύποπτο και θέλεις κάποιος να «χορέψει» στον ρυθμό σου, ρυθμός που μυρίζει έντονη ανασφάλεια. Θέλεις να τραβήξεις την προσοχή και λειτουργείς σπασμωδικά, ενώ ξεκινάς ένα περίεργο παιχνίδι που μοιάζει με ψηφιακό κυνηγητό. Κάποιες φορές οι αντιδράσεις παραπέμπουν στη συμπεριφορά ενός μικρού παιδιού που δεν έχει τη γνώση κι ωριμότητα να διαχειριστεί τις καταστάσεις, οπότε μια που κρύβεται στην ντουλάπα και μια που κλαίει δυνατά για να το ακούσουν όλοι. Μια κίνηση που δείχνει πως ο έλεγχος έχει χαθεί προ πολλού και κουμάντο κάνει η ανάγκη για προσοχή. Ίσως να είναι ένα είδος πανικού νιώθοντας πως χάνεις το ενδιαφέρον κάποιου.

Εν τέλει, έχει την ομορφιά του, αυτό το παιδί ενίοτε να κάνει την εμφάνισή του, στον πραγματικό κόσμο, εκεί που μπορείς να πας και δυο βήματα πιο πέρα όταν θες ιδιωτικότητα, αλλά κα να ανοίξεις τον κύκλο σου όταν θες να σε ακούσουν όλοι- πράγμα που μπορείς να κάνεις πολλές φορές τη μέρα χωρίς να μοιάζεις ότι διψάς για προσοχή. Δεν υπάρχει κανένας λόγος αυτή η λογική να ακολουθηθεί και στα σόσιάλ σου. Είναι ανεξήγητο κι άκρως εκνευριστικό. Αν επιμένεις να το εκλογικεύεις, η απάντηση που θα εισπράξεις θα είναι απομάκρυνση. Γιατί έχουμε και δουλειές.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!