Ο μύθος της κόκκινης χορδής ως ερμηνεία για το άλλο μας μισό

Αν κάποιος μας αποκάλυπτε πως τη στιγμή που γεννιόμαστε, ξεδιπλώνεται ένα κόκκινο νήμα από την καρδιά μας, το οποίο συνεχίζει την πορεία του εκτός του σώματός μας, θα αναρωτιόμασταν πού οδηγεί αυτή η κλωστή. Σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο της Κόκκινης Χορδής της μοίρας, ο οποίος γεννήθηκε στην Ανατολική Ασία, όλοι οι άνθρωποι είμαστε προορισμένοι από τη στιγμή που ερχόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, να συναντήσουμε εκείνον τον άνθρωπο, στο πρόσωπό του οποίου θα βρούμε την αληθινή αγάπη. Η Κόκκινη Χορδή της μοίρας, λοιπόν, δένει δύο ανθρώπους μεταξύ τους, όσο μακριά κι αν είναι, με μια αόρατη κόκκινη κλωστή, έτσι ώστε ποτέ να μη χαθούν οι δρόμοι τους, βοηθώντας τους κάποια στιγμή στο μέλλον να ανταμώσουν.

Αυτή η αόρατη κλωστή δεν μπορεί να σπάσει ποτέ. Μπλέκεται, ίσως, ανάμεσα σε άλλες κλωστές που ενώνουν άλλους ανθρώπους, που με τη σειρά τους χαράζουν διαφορετικές ιστορίες. Δεν είναι διόλου απίθανο να συγκρουστούμε μ’ έναν από εκείνους, που συνδέονται σε άλλες αόρατες κλωστές, στην προσπάθεια αναζήτησής που κάνουμε για να βρούμε πού μας οδηγεί το δικό μας νήμα. Σύντομα καταλαβαίνουμε, όμως, ότι το δέσιμο με αυτούς δεν είναι τόσο ισχυρό όσο νομίζαμε, γιατί το αόρατο νήμα φανερώνει τη συνέχεια στη διαδρομή μας. Κι έτσι, συνεχίζουμε την πορεία μας πιο πέρα, μέχρι που κάποια στιγμή συναντάμε τον άνθρωπό με τον οποίο αισθανόμαστε πως, πράγματι, κάτι δυνατό μας δένει. Αυτό το “κάτι” σχετίζεται με την κόκκινη κλωστή, όπου τελικά η μια άκρη της βρίσκει την άλλη. Το νήμα κονταίνει, φέρνοντας τον έναν πολύ κοντά στον άλλον, έτσι ώστε να είναι απίθανο οι δρόμοι μας να ξαναχωρίσουν.

Ίσως, μάλιστα, αυτός ο άνθρωπος που βρίσκεται στην άκρη της κλωστής, να βρισκόταν από πάντα δίπλα μας, αλλά ποτέ να μην ήταν η κατάλληλη στιγμή για να συνδεθούμε μαζί του. Άλλα νήματα παρεμβάλλονταν διαρκώς μεταξύ μας, κάνοντας το τοπίο λίγο πιο θολό κι αβέβαιο. Εκείνο το πρόσωπο που γνωρίζαμε από παλιά, και που κάποιο συμβάν στη ζωή μας το έφερε ακόμα πιο κοντά μας, μετατρέποντας μια απλή γνωριμία σε κάτι πολύ περισσότερο. Σ’ ένα ανεξήγητο, δυνατό συναίσθημα, που είχε την ικανότητα να εκμηδενίσει πολλά χιλιόμετρα κι έτσι μας τοποθέτησε στην ίδια ακτίνα. Ένα πρόσωπο που εμφανίζεται στη ζωή μας ξανά και ξανά, επειδή το νήμα συρρικνώνεται σε μια προσπάθεια να μας φέρει πιο κοντά.

Και μπορεί ο επίλογος της ιστορίας, που είναι καθορισμένος από τη μοίρα, δύσκολα ν’ αλλάζει, τροποποιείται το περιεχόμενό της, ωστόσο, ανάλογα με τον τρόπο που θα επιλέξουμε να βαδίσουμε εμείς στο μονοπάτι μας. Ίσως, είμαστε από τους τυχερούς που βρίσκουν τον άνθρωπό τους νωρίς, χωρίς περαιτέρω περισπασμούς ή άλλους έρωτες που έχουν ημερομηνία λήξεως. Ίσως πάλι, οι επιλογές που κάνουμε, να μας απομακρύνουν από τον άνθρωπο που βρίσκεται στην άλλη πλευρά της κόκκινης κλωστής κι έτσι να καθυστερούμε να τον ανταμώσουμε.

Η κλωστή διπλώνει, μπερδεύεται, ποτέ, όμως, δε φθείρεται. Ίσως, η συνάντηση να πάρει χρόνια να πραγματοποιηθεί, αλλά στο τέλος θα είναι αναπόφευκτη. Τώρα, αν θα επιλέξουμε να κρατήσουμε αυτόν τον άνθρωπο κοντά μας ή αν δε μας το επιτρέψουν οι συγκυρίες, αυτό είναι κάτι άγνωστο για εμάς. Ο μύθος πάντως υποστηρίζει πως ακόμα κι αν αυτοί οι δυο άνθρωποι δε μείνουν στο τέλος μαζί, πάντα θα υπάρχει κάτι που θα τους ενώνει.

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν πράγματι υπάρχει ένας άνθρωπος, που βρίσκεται στην άλλη άκρη και μας περιμένει. Κι αν υπάρχει, δεν ξέρουμε πότε θα τον συναντήσουμε ή πώς θα επισπεύσουμε την αντάμωσή μας μαζί του. Σίγουρα, όμως, μια καλή ευκαιρία για να τον βρούμε, είναι το να είμαστε δεκτικοί σε νέους ανθρώπους και να έχουμε τη βαθιά πεποίθηση πως όταν θ’ ανταμώσουν οι δυο άκρες της κλωστής, θα γίνει μια μεγάλη έκρηξη, τόσο μεγάλη που δε θα λογαριάζει χιλιόμετρα ή κοινωνικές διαφορές, μα ούτε και το παρελθόν της εκάστοτε πλευράς. Ναι, ίσως, και να υπάρχει εκεί έξω τελικά, η άλλη άκρη του νήματος για μας.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!