Τι μεγάλη χαρά που παίρνει κανείς, όταν του ζητάνε να βαφτίσει ένα παιδί. Μεγάλη τιμή γι’ αρκετό κόσμο, καθώς μια τέτοια πρόταση δείχνει πως κάποιος σ’ έχει σε μεγάλη εκτίμηση. Η κουμπαριά που προκύπτει με το να γίνεις πνευματικός γονιός ενός παιδιού, είναι ιερή και συνεπάγεται με πολλά περισσότερα από όσα διαδραματίζονται την ημέρα του βαπτίσματος. Είναι μια ιδιαίτερη στιγμή, σαφέστατα και συγκινητική, αλλά ταυτόχρονα πρόκειται για μια απόφαση που θα σε δεσμεύει.

Το ζήτημα του να γίνεσαι νονός, είναι λίγο περίπλοκο, τόσο για τους γονείς που πρέπει να σκεφτούν πολύ καλά σε ποιον θα απευθυνθούν, όσο και για σένα τον ίδιο, που πρέπει να αποφασίσεις αν θα δεχτείς ή αν θα αρνηθείς τελικά μια τέτοια πρόταση. Το πρώτο πράγμα που ίσως σκεφτείς, είναι τα χρήματα που θα χρειαστεί να διαθέσεις προκειμένου να επισφραγιστεί η όλη διαδικασία. Ωστόσο, αυτό που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να σκεφτείς, είναι το αν θα σε γεμίσει χαρά, να διαθέσεις αυτά τα χρήματα, έτσι ώστε να δημιουργήσεις μια υπέροχη ημέρα για τους γονείς και το παιδί. Στη συνέχεια, θα πρέπει να αναρωτηθείς, αν θα αισθάνεσαι συγκινημένος κάθε φορά που θα βλέπεις αυτό το παιδί, κι αν είσαι διατεθειμένος να προσφέρεις χρόνο από τη ζωή σου σ’ έναν μικρό άνθρωπο που αργότερα θα μεγαλώσει κι εσύ θα είσαι δίπλα του.

Διότι το να γίνεσαι πνευματικός γονιός, είναι εξίσου δυνατό με το να γίνεσαι βιολογικός γονιός. Το πνευματικό σου παιδί, μετά από εκείνη την ημέρα γίνεται και δικό σου παιδί. Αυτό σημαίνει, πως σε κάθε του βήμα και σε κάθε του επιτυχία, οφείλεις να είσαι δίπλα του, αν όχι με τη φυσική σου παρουσία, σίγουρα μέσω της επικοινωνίας σας με όποιον τρόπο μπορεί αυτή να επιτευχθεί. Παράλληλα, είναι πολύ σημαντικό να προσπαθείς να διατηρείς άψογες σχέσεις και με τους γονείς, αν επιθυμείς κι η σχέση σου με το παιδί να είναι αδιαχώριστη. Φυσικά, η προσπάθεια δεν πρέπει να είναι μονάχα δική σου, αλλά θα πρέπει σε αυτό να συμβάλλουν κι οι γονείς.

Τα πράγματα περιπλέκονται λίγο περισσότερο όταν παρεμβάλλονται χιλιόμετρα μεταξύ εσού και του παιδιού που πρόκειται να βαφτίσεις. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι σοφό, πριν ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση, οι δυο πλευρές να συζητάνε τη φύση της σχέσης τους και τα βήματα που θέλουν να κάνουν για να πετύχει. Οι γονείς οφείλουν να είναι ξεκάθαροι ως προς το τι θα ήθελαν ο πνευματικός γονιός να κάνει για το παιδί τους, κι εσύ με τη σειρά σου να αποφασίσεις αν έχεις τη δυνατότητα να επιτελέσεις τα αντίστοιχα καθήκοντα που σου ζητούνται.

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα, επίσης, που δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένα από τους γονείς. Αρχικά, δεν είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να παρευρίσκεσαι σε κάθε γιορτή. Ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις αυτό να είναι εφικτό, αργότερα όμως, ίσως, όχι. Αν δεν έχεις ήδη, ίσως αποκτήσεις στην πορεία δικά σου παιδιά, για τα οποία θα πρέπει φυσικά να είσαι 100% παρών. Ακόμα κι αν δεν επιθυμείς να αποκτήσεις οικογένεια, ίσως βρεις μια πιο απαιτητική δουλειά η οποία να σου στερεί πολύ χρόνο και να μη σου επιτρέπει να βρίσκεσαι διαρκώς δίπλα στο παιδί. Επιπλέον, υπάρχει κι η πιθανότητα να αποκτήσεις κι άλλα πνευματικά παιδιά στο μέλλον, ανάμεσα στα οποία θα πρέπει να μοιράζεις ισάξια τον χρόνο σου. Η λύση σ’ αυτήν την περίπτωση είναι να γίνονται απόπειρες συνάντησης κι από την πλευρά των γονιών. Δεν πρέπει μόνο εσύ να προσαρμόζεται στο πρόγραμμα της οικογένειας, αλλά θα πρέπει να συμβαίνει και το αντίστροφο.

Κι όπως κάθε σχέση λειτουργεί αμφίδρομα, έτσι και σ’ αυτήν την περίπτωση, έχεις κι εσύ ορισμένες υποχρεώσεις που δε θα πρέπει να παραβλέπεις. Η λαμπάδα που αποστέλλεται στο βαφτιστήρι, καθώς επίσης και τα δώρα που λαμβάνει, είναι κινήσεις που εκδηλώνουν την αγάπη σου προς το παιδί ως μια διαρκής υπενθύμιση πως είσαι εκεί για εκείνο, ακόμα κι αν δεν το βλέπεις όσο συχνά θα ήθελες. Είναι ανθρώπινο το να τύχει να ξεχάσεις κάποια σημαντική ημερομηνία, αλλά είναι ιδανικό να κρατάς ένα ημερολόγιο με εκείνες τις ημερομηνίες που δε θέλεις με τίποτα να ξεχάσεις, ιδιαίτερα αν αφορούν τα γενέθλια του παιδιού. Κι αυτό, επειδή η χαρά του όταν λαμβάνει ένα δώρο από εσένα, είναι κρίμα να στερείται σε τέτοιες ημέρες!

Φυσικά, η σχέση νονού-παιδιού δεν περιορίζεται μονάχα στα υλικά πράγματα, αλλά επεκτείνεται και πέρα απ’ αυτά. Το βασικότερο όλων είναι το να είσαι παρών καθώς μεγαλώνει κι ωριμάζει. Ακόμα κι αν σας χωρίζουν χιλιόμετρα, μέσω της τεχνολογίας, πλέον, είναι εφικτό να χτιστεί μια ισχυρή σχέση μεταξύ των δυο σας. Η συζήτηση με κάμερα ή ένα απλό καθημερινό τηλεφώνημα, είναι αρκετά για να γίνεις στήριγμά του και να μπορείς μετ’ έπειτα να αφουγκραστείς τις ανησυχίες του. Ακόμα κι αν αρχικά ζεις κοντά στο παιδί, ένα απροσδόκητο γεγονός μπορεί να επιτρέψει πολλά χιλιόμετρα να μεσολαβήσουν μεταξύ σας. Το βασικότερο συστατικό επιτυχίας για μια τέτοια σχέση, είναι η καλή και ξεκάθαρη επικοινωνία με τους γονείς, έτσι ώστε οποιοδήποτε πρόβλημα ή παρεξήγηση προκύψει, να είσαι σίγουρος ότι με μια συζήτηση θα μπορεί να λυθεί.

Όμως τελικά, πάνω απ’ όλα, να είσαι πνευματικός γονιός σημαίνει να είσαι λιγάκι απ’ όλα. Και φίλος και γονιός και παρέα, καμιά φορά αυστηρός και σίγουρα πρότυπο. Και δεν μπορείς να διαλέξεις. Γιατί για τα παιδιά, είναι πάντα όλα ή τίποτα.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Γεωργία Κανδηλανάπτη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου