Θανάση σ' αναγνωρίσαμε κι ας έλειπες καιρό

Το διήμερο 6 και 7 Ιουλίου ήταν η σειρά της Θεσσαλονίκης να υποδεχθεί μετά από 4 χρόνια τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Έχοντας μαζί του τη Μελίνα Κανά, μας χάρισε δύο μοναδικές βραδιές γεμάτες μελωδίες, στίχους και συναισθήματα που μόνο εκείνος ξέρει να δίνει. Για τη Μελίνα, βέβαια, τι να πούμε; Με τη γλυκιά χροιά της φωνής της και μέσα στο λευκό της φόρεμα, έμοιαζε περισσότερο με αερικό πάρα με τραγουδίστρια.

Κάνοντας μια βόλτα στο διαδίκτυο από την επόμενη κιόλας μέρα της πρώτης συναυλίας, βρήκα πολλά άρθρα σχετικά με την εμφάνιση του Θανάση και της Μελίνας. Τι είδαμε, τι ακούσαμε και κυρίως τι νιώσαμε. Κοινό χαρακτηριστικό όλων όσων διάβασα, ήταν η μοναδικότητα του Θανάση επί σκηνής. Μια μυσταγωγία άνευ προηγουμένου. Τόσο στις συναυλίες του όσο και στην πορεία του στη δισκογραφία, όλα αυτά τα χρόνια, μας έχει συνηθίσει σε ξορκίσματα και ιεροτελεστίες. Η χαρακτηριστική φωνή του, σε συνδυασμό με τον εκφραστικό του στίχο, σε κάνουν να νιώθεις ότι προσεύχεσαι στη μουσική και βγάζεις από μέσα σου ό,τι απάλευτο σου συμβαίνει.

Καθώς σκεφτόμουν όλα τα παραπάνω είπα να μη γράψω κι εγώ άλλο ένα άρθρο σχετικό με τη συναυλία του Θανάση. Για την ακρίβεια, δε θέλω καν να γράψω άρθρο. Θα ήθελα να κάνω μια φιλική κουβέντα με σένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές και να συζητήσουμε. Τι είναι για μένα ο Θανάσης; Για όλους αυτούς που ακούνε Θανάση; Ας κάτσουμε νοερά σε κάποιο τραπεζάκι, ας πιούμε μια κρύα μπίρα κι ας μιλήσουμε για αερικά, θάλασσες, την Ανδρομέδα.

Αν, λοιπόν, με ρωτήσεις τι ακριβώς εμπνέει τον Παπακωνσταντίνου, δεν ξέρω να σου πω σίγουρα. Αρχικά, να είναι τραγουδοποιός; Να είναι ποιητής; Όχι. Τραγουδοποιοί, καθώς και ποιητές υπάρχουν πολλοί που ο καθένας έχει τη δική του πηγή έμπνευσης. Είτε είναι ο έρωτας, είτε είναι η αντίσταση ενάντια σε κάποιο σύστημα, η πλειοψηφία των δημιουργών εμπνέονται από συγκεκριμένα θέματα. Όχι βέβαια πως αυτό είναι κακό. Ο Θανάσης όμως τι κάνει; Ο Θανάσης εμπνέεται από την ίδια τη ζωή. Από όλες τις πτυχές της. Από την επικαιρότητα, μέχρι την καθημερινότητα ενός απλού ανθρώπου. Το έξω και το μέσα. Τη θάλασσα και τα βουνά. Ταξιδευτής συναισθημάτων που όλοι όσοι τον ακούμε, με κάποιο μαγικό τρόπο ταυτιζόμαστε. Κι αυτό είναι που κάνει τον Θανάση να είναι μια κατηγορία από μόνος του.

Και μήπως δεν είναι έτσι; Πόσες φορές δε νιώσαμε ξένοι επιστρέφοντας εκεί που θεωρητικά ανήκουμε, επειδή λείπαμε καιρό; Που χάσαμε επεισόδια από τις ζωές των δικών μας ανθρώπων γιατί η μοίρα μάς έδειξε το άσχημό της πρόσωπο, αποξενώνοντάς μας από φίλους κι οικογένεια; Και καμιά φορά αυτή η αποξένωση έρχεται για να μείνει. «Λοιπόν, διηγηθείτε μου τι έγινε εδώ, να βρω ξανά του νήματος την άκρη», έγραψε στο San Michelle ο Θανάσης, περιγράφοντας γλαφυρά μια τέτοια κατάσταση.

Κι εκεί, στις δυσκολίες της ζωής που νομοτελειακά περνάς μόνος σου, αναρωτιέσαι πού είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έλεγαν πως θα σου κρατάνε το χέρι. Που πίστευες πως θα είναι εκεί. Μαθαίνεις, αν δεν το γνωρίζεις ήδη, πως στα δύσκολα πάντα θα είσαι μόνος σου. Και θέλεις να βγάλεις από μέσα σου αυτό το παράπονο. Ν’ απαλύνεις κάπως τον πόνο σου στους στίχους «θα ψάξεις τους δικούς σου, τυφλός και τρομαγμένος, ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ’ αγαπούν. Μα η πόλη είναι άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας, θ’ αφήσει τον χρησμό του σε ξένη γη.»

Ρε Δημήτρη, θα μου πεις. Πού είναι η χαρά; Πού είναι η αισιοδοξία; Προφανώς και δε λείπουν και τα ευχάριστα συναισθήματα. Κι όσο η ζωή τα φέρνει δύσκολα, τόσο ο Θανάσης ξέρει να μας δίνει δύναμη και να μας εμψυχώνει. Με Σιμούν μέχρι την Ανδρομέδα, φορώντας Σκουλαρίκι (που έγραψε για τον Χαρούλη) ως και την Ηλιόπετρα (που έγραψε για τον Σωκράτη), το φινάλε είναι πως με αγώνα κι υπομονή όλα ανατρέπονται και πως η αγάπη πάντα νικάει. Κι αν όλα στραβά γινήκανε, όλα είναι ωραία.

Για τον Θανάση, θα μπορούσα να σου μιλάω για μέρες ολόκληρες φίλε αναγνώστη που κάνουμε αυτήν την κουβέντα. Μ’ έχει εκφράσει, ακόμα και σε περιπτώσεις που ούτε εγώ δεν μπορούσα να εκφραστώ. Αντί επιλόγου, θα σ’ αφήσω με τα λόγια ενός ανθρώπου που θαυμάζω κι ακολουθώ, του Άκη Σακισλόγλου. Θανάση, σ’ αναγνωρίσαμε κι ας έλειπες καιρό.

Πηγή φωτογραφίας

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!