Αϋπνίες και ανήσυχα βράδια, πεταλούδες στο στομάχι, ταχυπαλμίες, κρυφά βλέμματα, αμήχανα χαμόγελα, αυτά και άλλα τόσα είναι τα συμπτώματα που μπορούν να περιγράψουν την έντονη έλξη που αισθανόμαστε για κάποιον. Τα αντιλαμβανόμαστε από το πρώτο κιόλας λεπτό, τη στιγμή εκείνη που λέμε στον εαυτό μας σιωπηλά «θα μπλέξουμε», μα κάνει τόσο θόρυβο που δεν μπορεί να μείνει για πολύ καιρό ακόμη κρυφό.
Και να θέλεις να το κρύψεις δηλαδή, σε μαρτυρούν τα μάτια σου που λαμποκοπούν κάθε φορά που θα τύχει να διασταυρωθούν τα βλέμματα. Γιατί ίσως είναι αμοιβαίο και τότε είναι όλα καλά, ίσως πάλι και μονόπλευρο, αλλά όπως κι αν έχει το συναίσθημα δεν αλλάζει, έχει γίνει πλέον η ζημιά και είναι αργά να τη διορθώσεις. Αλήθεια, είναι τελικά η καψούρα ένα καταστροφικό συναίσθημα;
Και η απάντηση στο ερώτημα είναι, ναι. Κι ο λόγος είναι ότι αν αφεθείς πολύ, αν πάψεις να σκέφτεσαι με το μυαλό και χρησιμοποιείς μόνο την καρδιά, αν δεν μπορέσεις να ελέγξεις όλη εκείνη την τρέλα, τότε έχεις αρκετές πιθανότητες να καταστραφείς. Και αναρωτιέσαι γιατί μπορεί να συμβαίνει άραγε αυτό. Γιατί τα δίνεις όλα δίχως να ξέρεις αν θα πάρεις, όχι τα μισά, έστω και μια ιδέα απ’ ό,τι έχεις δώσει. Γιατί δε σε νοιάζει να τσαλακωθείς, να παίξεις και να χάσεις, να ρισκάρεις, να ριψοκινδυνέψεις, να δοκιμάσεις τις δυνάμεις και τις αντοχές σου. Θυμίζει μια συνεχής σκυταλοδρομία η προσπάθειά σου να βγεις νικητής και να δώσεις κι άλλες λέξεις σε αυτό που βιώνεις. Λέξεις όπως έρωτας, πάθος, αγάπη.
Η καψούρα είναι σαν τη φωτιά, επικίνδυνη και ανεξέλεγκτα καταστροφική. Και όποιος θρέφει συναισθήματα φωτιάς σημαίνει ότι έχει εθιστεί στον πόνο κι αρέσκεται στο να τυραννιέται. Κι αν η φωτιά, μπορεί να κάψει, φαντάσου τι προκαλεί στον εαυτό του όποιος νιώθει συναισθήματα, τα οποία προέρχονται από αυτήν. Κι αν όλα τα τραγούδια «φωνάζουν» πως η αγάπη πονάει, να ξέρεις πως αυτό είναι ψέμα. Η πραγματική αγάπη δεν προσφέρει πόνο, παρά μόνο δόσεις ευτυχίας και ολοκλήρωσης. Έτσι ακριβώς λοιπόν και η καψούρα, έρχεται παρέα με την εξάρτηση και τυφλώνει, για αυτό εκείνος που τη βιώνει δε βλέπει καθαρά τα πράγματα, ένα πέπλο του καλύπτει την πραγματικότητα. Είναι ένα κατώτερο συναίσθημα, το οποίο κρατάει δέσμιο το άτομο και ξεδιπλώνει φόβο και πόνο. Και ενώ υποφέρει, παρόλα αυτά συνεχίζει να επιμένει, να υπομένει και να τυραννιέσαι.
Οτιδήποτε δε μας δίνει χαρά, είναι η καταστροφή μας. Πολλές φορές έχουμε την τάση να ερμηνεύουμε με λανθασμένο τρόπο τα συναισθήματα που νιώθουμε -τα αρνητικά να τα μεταφράζουμε ως θετικά-, με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία. Άλλωστε κάθε είδος συναισθήματος προέρχεται ναι μεν σαφώς από μέσα μας, αλλά συνδέεται και μ’ ένα σωρό άλλα συναισθήματα, ένστικτα κι ιδέες που πρέπει να μάθουμε να ελέγχουμε.
Μάλλον είμαστε εθισμένοι στο να πονάμε. Μάλλον αυτή η κοινωνία μας διαμόρφωσε έτσι, ώστε να τρέφουμε βαριά συναισθήματα, νομίζοντας πως είναι αληθινά. Τώρα όμως ξέρουμε πολύ καλά πλέον, πως τελικά δεν είναι. Τώρα γνωρίζουμε, πως όλα ήταν μια ψευδαίσθηση. Τώρα μάθαμε να ξεχωρίζουμε τον πόνο από τον φόβο, την καψούρα από την αγάπη και τον έρωτα. Τώρα ήρθε η στιγμή, για στροφή 180 μοιρών. Γιατί όλα ξεκινάνε πρώτα από όλα από μέσα μας. Εκπέμπουμε ό,τι είμαστε. Δε δίνουμε για να πάρουμε, αλλά επειδή το θέλουμε και το λέει η καρδιά μας.
Κι αν βρεθεί κάποιος στο δρόμο και σας πει πως είναι καψούρης μαζί σας, τότε να φύγετε μακριά πριν γίνουν όλα στάχτη. Γιατί η φωτιά όσο εύκολα αναζωπυρώνεται, άλλο τόσο και σβήνει με μιας με τον ίδιο τρόπο, αφήνοντας πίσω μονάχα αποκαΐδια. Και δεν κρατάει πολύ, τόσο όσο, μέχρις ότου να σε αποτελειώσει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Γεωργία Μαρίνου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
