Καλοκαίρι: Ξεγνοιασιά, διακοπές, θάλασσα και παρέες. Σε ποιόν δεν αρέσει αυτή η ανέμελη εποχή; Kι αν αρέσει σε εμάς μία φορά, φανταστείτε πόσο χαρούμενο κάνει ένα μικρό παιδί, που ενώ μες στο χειμώνα έπρεπε κι αυτό να ακολουθεί μια ρουτίνα, το καλοκαίρι χόρταινε παιχνίδι, καρπούζι κι ύπνο. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που τo ίδιο παιδί -ιδιαίτερα αν είναι μικρό-, δεν παίρνει ευχάριστα την ιδέα της επιστροφής στο σχολείο.
Βέβαια στο χέρι του γονιού δεν μπορεί να είναι το πώς θα νιώσει το παιδί του για την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, είναι στο χέρι του όμως να το βοηθήσει να διαχειριστεί τα συναισθήματά του. Τον φόβο του για την πρώτη μέρα, το άγχος προσαρμογής, τον θυμό που δεν μπορεί να κάτσει σπίτι να κοιμηθεί ή να παίξει και άλλα πολλά που το κάνουν να έχει αρνητική στάση.
Η συζήτηση είναι φυσικά το κλειδί για την ομαλή επικοινωνία με το παιδί. Ωστόσο πρέπει όσο συζητάμε μαζί του να έχουμε στο νου μας ότι συζητάμε μ’ έναν άνθρωπο που έχει ανάγκη να μιλήσει, όχι με ένα παιδί που πρέπει να του επιβληθούμε. Γιατί, όσο εκείνο αντιλαμβάνεται πως προσπαθούμε να του περάσουμε το δικό μας αδιαφορώντας για τη δική του οπτική, τόσο δυσκολότερο του είναι να μας εμπιστευτεί και να μας ακούσει. Αντί λοιπόν για ένα αυστηρό «Θα πας στο σχολείο γιατί πρέπει/ γιατί το λέει ο μπαμπάς κι η μαμά» , δοκιμάζουμε εμψυχωτικές φράσεις. Για παράδειγμα μπορούμε να αναφερθούμε στα πράγματα που ξέρουμε ότι το παιδί αγαπάει να κάνει στο σχολείο, όπως τα παιχνίδια, τις κατασκευές κι ότι θα συναντήσει τους φίλους του και τους αγαπημένους του δασκάλους. Προσπαθούμε να του μιλάμε γλυκά και με ενσυναίσθηση δείχνοντάς του ότι σεβόμαστε αυτά που νιώθει, λέγοντάς του «Το ξέρω ότι βαριέσαι λιγάκι να πας, όμως μπορείς να παίξεις και εκεί με τα άλλα παιδιά, μην ανησυχείς όταν επιστρέψεις θα είναι εδώ τα δικά σου παιχνίδια να παίξεις ξανά με αυτά», ή «καμιά φορά κι εγώ δε θέλω να πάω στη δουλειά όμως όταν φτάνω εκεί νιώθω πολύ καλύτερα και μετά περνάω ωραία».
Αυτό που επίσης βοηθάει είναι το να μην αφήνουμε τη συζήτηση για την τελευταία στιγμή. Προφανώς και αν περιμένουμε να πείσουμε το παιδί μια ώρα πριν το σχολείο δε θα πετύχει. Το προετοιμάζουμε νωρίτερα, αναφέροντας μες στο καλοκαίρι τα πράγματα που θα συναντήσει την επόμενη σχολική χρονιά. Για παράδειγμα «τι ωραία είναι που ξεκουραζόμαστε στις διακοπές! Έτσι θα έχουμε πολύ ενέργεια για τις δραστηριότητες του σχολείου το φθινόπωρο». «Πόσο καλά πιστεύεις θα τα πας με τόση ενέργεια που μάζεψες;», ή «Έλα να φτιάξουμε μια ζωγραφιά για το καλοκαίρι και να γράψουμε πώς περάσαμε, μπορείς να το κρατήσεις για την αγαπημένη σου δασκάλα που θα σε ρωτήσει τι κάναμε».
Η προετοιμασία του παιδιού για τη νέα σχολική χρονιά καμιά φορά αγχώνει και τον ίδιο τον γονιό, ο οποίος μπορεί να ξεφύγει από το όριο της προεργασίας, φτάνοντας σε αυτό της πίεσης για εξέλιξη. Δηλαδή, είναι διαφορετικό να κάτσουμε μια μέρα μαζί με το παιδί και πάνω στην κουβέντα και το παιχνίδι να αναφερθούμε σε κάποιο μάθημα -π.χ. της μυθολογίας- κάνοντας μια μίνι επανάληψη απλά για να τα θυμηθούμε και να παίξουμε, και διαφορετικό το να βάζουμε το παιδί μέρα παρά μέρα να διαβάζει επειδή πρέπει να τα θυμηθεί γιατί ξεσυνήθισε. Με τον πρώτο τρόπο, μέσω δηλαδή την ανάκτησης της μνήμης μέσω χαλαρής συζήτησης, το παιδί ενδιαφέρεται να θυμηθεί και να συζητήσει μαζί μας όσα θυμάται. Με τον δεύτερο τρόπο βλέπει και το διάβασμα, και την επιστροφή σε αυτό σαν αγγαρεία. Είναι σημαντικό λοιπόν να θυμόμαστε πως εμείς έχουμε στο σπίτι τον ρόλο του γονιού και όχι του δασκάλου.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Τ.
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
