Η αρχή, λένε, είναι το ήμισυ του παντός. Αυτό βέβαια δεν ισχύει και πολύ στις σχέσεις. Διότι πώς ξεκινάνε οι σχέσεις; Πέπλα ευτυχίας μας σκεπάζουν κι όλα όσα συμβαίνουν, τα αντιλαμβανόμαστε ως συμπεριφορές, κατατεθειμένες στο βωμό του έρωτα. Ο χρόνος παίρνει και τα πέπλα και τις ερωτοματιές και φέρνει την πραγματικότητα και τις αληθινές συμπεριφορές. Μακάρι να είμαστε από τους τυχερούς που τίποτα δεν είναι διαφορετικό συνεχίζοντας τη σχέση μας με κάθε μέρα και καλύτερα σημάδια. Είναι όμως κι η άλλη πλευρά που ξεσκεπάζει παθογένειες, σοβαρές, που κάποτε βαφτίσαμε αγάπη γιατί θέλαμε να πιστέψουμε πολύ ότι είναι. Η σοφή γιαγιά μου έλεγε: «Δεν ήξερες. Δε ρώταγες;» Μα δε ρωτάς έναν άνθρωπο αν είναι κακοποιητικός σύντροφος. Έχεις κεραίες ανοιχτές και βλέπεις τα σημάδια:
1. Είναι ελεγκτικοί
Αν υπήρχε Όσκαρ χειραγώγησης ήδη θα είχαν παραλάβει το αγαλματάκι. Αν νιώθουμε πως μέσα στη σχέση μας δεν είμαστε ισότιμοι, νιώθουμε πως είμαστε παρατηρητές της ζωής μας καθώς κάποιος άλλος την ελέγχει και μάλιστα με αριστοτεχνία, σε σημείο που να μην μπορούμε να το αντιληφθούμε εξ’ αρχής, τότε είμαστε έρμαια μιας κακής σχέσης. Συνήθως εκδηλώνονται με τη μορφή λεκτικής ή συναισθηματικής βίας. Παύουμε να λειτουργούμε ως ζευγάρι, ίσως να κατηγορούμε τον εαυτό μας ως υπαίτιο κι εν τέλει χάνουμε τη δυνατότητα να λαμβάνουμε μόνοι τις αποφάσεις μας.
2. Είναι ανταγωνιστικοί
Στην πραγματικότητα είναι ανασφαλείς. Κι η ανασφάλεια γεννάει κατάλοιπα και κόμπλεξ κατωτερότητας. Αλλά εκείνο είναι και το όπλο τους. Καταφέρνουν να μειώνουν τον σύντροφό τους χωρίς να φανερώσουν τα στοιχεία του χαρακτήρα τους. Συνήθως αποζητούν ανθρώπους που θεωρούν ότι υπολείπονται σε δυναμική κι αυτοπεποίθηση. Στην αντίθετη περίπτωση ρίχνουν χολή. Εδώ το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι πικρία και φυσικά έντονες συγκρούσεις που δε βγάζουν σε καλό.
3. Είναι εμμονικοί
Έχουν μια χαρακτηριστική ίσως κι έμφυτη ικανότητα (γιατί υποθέτω πως αν τα κάνουν μ’ έναν σύντροφο γιατί όχι και με όλους;) να πλάθουν σενάρια στο μυαλό τους και τα οποία δε συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Ο απόλυτος παραλογισμός. Γίνονται απόλυτοι, διεκδικητικοί, κτητικοί. Αν είμαστε το άλλο άτομο αυτής της σχέσης, μόνο όταν τελειώσει και φύγουμε θα μπορέσουμε να έχουμε μια σαφή εικόνα για τις μανίες τους και να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας την πραγματική διάσταση των γεγονότων.
4. Είναι νάρκισσοι
Όλη η συμπεριφορά τους είναι μια διαρκής προσπάθεια να λάβουν επιβεβαίωση και θαυμασμό με όποιο κόστος. Δε θέλουν σύντροφο, θέλουν θαυμαστή. Και μη μου πείτε πως υπάρχουν και δείγματα ευαίσθητων και καλοσυνάτων στιγμών γιατί αν τις συγκρίνουμε με τα γεγονότα θα ανακαλύψουμε πως ήταν απλώς σε φάσεις καλοπιάσματος για την επιδίωξη των σκοπών τους.
5. Μιλάνε άσχημα
Δεν είναι απαραίτητο να κατεβάζουν καντήλια ή ύβρεις, μπορούν απλώς να είναι τόσο ειρωνικοί κι υποτιμητικοί με τα λόγια τους που να καταφέρνουν να μας τσακίζουν καθημερινά τη ψυχολογία. Ναι, είναι κακοποίηση. Και φυσικά αυτοί οι άνθρωποι που έγιναν σύντροφοί μας και τώρα καλούμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε τις συμπεριφορές τους, δεν έγιναν έτσι από τη μια μέρα στην άλλη. Από την οικογένεια ξεκινάει και σταδιακά μετουσιώνεται σε μια πιο εξελιγμένη εκδοχή.
6. Δεν κρατάνε τις υποσχέσεις τους
Κι αυτό είναι το δικό μου μεγαλύτερο πρόβλημα. Το να περιμένεις να υλοποιηθούν υποσχέσεις από τις πιο απλές καθημερινές, μέχρι υποσχέσεις ζωής και ν’ απογοητεύεσαι γιατί συνειδητοποιείς πως εμπιστεύτηκες ανθρώπους βαθιά αφερέγγυους είναι σπαρακτικό. Κι ίσως, αυτό που λυγίζει γόνατα, είναι πως βαθιά μέσα μας συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως την επόμενη φορά θα κάνουν πράξη όσα είπαν, μόνο για να απογοητευτούμε ξανά.
7. Λένε ψέματα
Παλιά λέγαμε πως τα μικρά αθώα ψεματάκια είναι το αλατοπίπερο μιας σχέσης. Σήμερα πιστεύω πως αν υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να θεωρεί ότι μπορεί να κρυφτεί με ψέματα μέσα σε μια σχέση, τότε απλώς ξεγελά τον εαυτό του. Η στιγμή που όλα βγαίνουν στο φως είναι κι η πιο οδυνηρή για όλους κι ειδικά για τον σύντροφο-θύμα.
8. Σε κάνουν να αισθάνεσαι διαρκώς ανεπαρκής
«Δε βγάζεις αρκετά λεφτά, δε με καλύπτεις» ή «έχεις παχύνει, πώς αφέθηκες έτσι;». Και φυσικά ζουν ανάμεσά μας τέτοιοι διάλογοι. Είναι η καταπάτηση του αυτοσεβασμού και της προσωπικότητας των συντρόφων που δέχονται τέτοιες συμπεριφορές. Και δε θέλουμε και πολύ να φτάσουμε στο σημείο να πιστεύουμε πως όντως μπορεί και να μην αξίζουμε.
Ό, τι και αν είμαστε, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να εισβάλλει, να καταπατά και να εξουσιάζει τις ζωές μας. Ειδικά όταν αυτοί οι άλλοι είναι η συναισθηματική μας επιλογή για το μερίδιό μας στον έρωτα και στην ευτυχία. Ποτέ δε θα μάθουμε, όντες γοητευμένοι κι ερωτευμένοι με πάθος στην αρχή, ποια θα είναι η συνέχεια. Κι αυτό είναι το μόνο μας άλλοθι. Το να βλέπουμε όμως μια συνέχεια και να την ανεχόμαστε, θα είναι ένα λάθος που θα πληρώνουμε μια ζωή. Και κανένας από μας δε γεννήθηκε για να είναι δυστυχισμένος. Ποτέ δεν είναι αργά ν’ ανοίξουμε μια πόρτα και να φύγουμε. Κι ίσως τότε, ανοίξει μια άλλη, για να μπούμε εκεί που δε θα είναι ο έρωτας φόβος, ανασφάλεια και κακοποίηση.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
