Η ζωή του ανθρώπου είναι γεμάτη συναισθήματα: καλά, κακά, έντονα, μέτρια, αδιάφορα· πάντως νιώθουμε! Κι άμα το καλοσκεφτείς, τι νόημα θα είχε να συνεχίζουμε ν’ αναπνέουμε αν δεν υπήρχαν; Αυτά είναι που δίνουν χρώμα και πρόσημο στην καθημερινότητά μας, τις εμπειρίες μας, τους στόχους μας, τις σχέσεις μας. Αν δε νιώθεις, μέχρι και τα τραγούδια χάνουν τη μουσικότητά τους, το φαΐ τη γεύση του κι ο αέρας τη δροσιά του.
Από τα πιο ισχυρά αισθήματα όμως, είναι εκείνο του «τα κατάφερα»! Δεν υπάρχει ισχυρότερο τονωτικό από την ηθική ικανοποίηση και πιο ακριβές μέτρο δυναμισμού στον άνθρωπο. Μπορεί να προκύψει σε πολλές και διάφορες στιγμές και σίγουρα το έχεις νιώσει έστω και μία φορά στη ζωή σου. Η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι ξεπέρασες τον μεγάλο σου έρωτα, το e-mail επιβεβαίωσης που λαμβάνεις για τη δουλειά που τόσο καιρό ονειρευόσουν, το ταξίδι για το οποίο μάζευες λεφτά τόσο χρόνια, η νέα ζωή που έχτισες από το μηδέν και τελικά είναι 10 φορές καλύτερη απ’ αυτό που περίμενες, το κάδρο που έκανες δυο ώρες να κρεμάσεις ή το δύσκολο γλυκό που έφαγες 3 ώρες στην κουζίνα, το δίπλωμα που κόπηκες 3 φορές μέχρι να το πάρεις, αυτές κι άλλες πολλές, είναι οι στιγμές που ντοπάρεσαι μ’ ένα «ναι ρε φίλε, τα κατάφερα».
Υπάρχει βέβαια λόγος που το συναίσθημα αυτό είναι τόσο γλυκό. Από τη μία, συνήθως συμβαίνει σε καταστάσεις για τις οποίες δεν μπορούσες με τίποτα να δεις φως στο τούνελ, έβλεπες μόνο τα εμπόδια κι αυτό που ήθελες να κατακτήσεις φάνταζε εξαιρετικά μακρινό όνειρο. Κι από την άλλη, η μαγεία αυτού του συναισθήματος είναι πως έρχεται από σένα για σένα. Έχεις προσπαθήσει άπειρες φορές να πείσεις τον εαυτό σου ότι έχεις ξεπεράσει κάποιον πρώην έρωτα, ή πως δε σε πειράζει που δεν εργάζεσαι στο κομμάτι που σ’ ενδιαφέρει. Κι ίσως, στην καινούργια αρχή που αποφάσισες να κάνεις, προετοίμασες τον εαυτό σου για την αποτυχία. Κατέβασες στροφές, σκέφτηκες πως και ν’ αποτύχεις το έχεις μάθει το έργο- δεν είχες προσδοκίες. Και ξαφνικά, τα καταφέρνεις! Αναφέρεται το όνομα του –κάποτε- έρωτά σου και πλέον δε σ’ επηρεάζει. Κάνεις μια νέα αρχή στο εξωτερικό και χτίζεις μια βάση από το μηδέν κι έτσι απλά γυρνώντας ένα βράδυ σπίτι σου μετά από τη δουλειά που τόσο πολύ ήθελες και πια έχεις, σε πιάνουν τα κλάματα που ζεις όλα όσα φανταζόσουν.
Έχει τόσο μεγάλη αξία αυτό το συναίσθημα για τον εαυτό, γιατί είναι ολοκληρωτικά δικό σου. Μόνο εσύ ξέρεις τι σημαίνει για σένα η Χ κατάκτηση κι όταν πραγματικά φτάνεις στο σημείο της εκπλήρωσης, δε σ’ απασχολεί καν να το πεις ή να το πουλήσεις στους άλλους. Φτάνει που εσύ ξέρεις τον δρόμο που διένυσες για να φτάσεις εκεί που έφτασες, με ή χωρίς βοήθεια. Τότε είναι που αποκτούν κι ένα νόημα όλα τα αρνητικά συναισθήματα που βίωσες. Μπορεί να μην πέρασες καλά, αλλά πλέον γνωρίζεις πως αν δεν είχες βιώσει το ναδίρ των καταστάσεων, δε θα είχε τόση μεγάλη αξία για σένα το ζενίθ. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εκτιμώ πως πρέπει πάντα να πιάνεις πάτο για να φτάσεις ψηλά. Αλλά όταν αυτό συμβαίνει, ίσως η προσωπική σου νίκη, να είναι λίγο πιο μεθυστική. Κι εσύ, σοφότερος.
Συντάκτης: Σίσσυ Γεωργίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
