Υπάρχουν κι εκείνοι που παλεύουν μια ζωή να μη γίνουν οι γονείς τους

Ο όρος generation breaker είναι ένας από τους πιο επαναστατικούς όρους. Αναφέρεται σ’ εκείνο το άτομο που έχοντας αναγνωρίσει τα αρνητικά χαρακτηριστικά και τις παθογένειες στη συμπεριφορά των γονιών του ή και της προηγούμενης γενιάς, αποφασίζει να σπάσει έναν κύκλο. Τον κύκλο της πατενταρισμένης συμπεριφοράς. Έναν κύκλο που είναι γνωστός ως generation cycle.

Λένε πως αναπόφευκτα γινόμαστε οι γονείς μας. Μια αντίληψη που ισχύει σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Το αν θα γίνουμε σαν τους γονείς μας σε κάθε τομέα και συμπεριφορικό κουτάκι, έχει να κάνει με τις προσωπικές μας επιλογές. Αυτοί που θα κρίνουν ποια συμπεριφορικά στοιχεία θα υιοθετήσουμε, είμαστε εμείς. Ακόμη και στην περίπτωση των θετικών στοιχείων συμπεριφοράς τους, θα πρέπει να μην επαναπαυτούμε και να εξελίξουμε την ήδη καλή πάστα που τυχόν υιοθετήσαμε. Τι γίνεται όμως όταν αντιλαμβανόμαστε ότι το συμπεριφορικό μοντέλο των γονιών μας εμπεριέχει αρκετά βλαβερά στοιχεία; Και τι μπορούμε να κάνουμε για να σπάσουμε τον κύκλο ώστε να μη βλάψουμε με τη σειρά μας τον δικό μας κύκλο ανθρώπων, βλέπε παιδιά, συντρόφους και γενικότερα αγαπημένα άτομα;

Ας ξεκινήσουμε από το πώς αναγνωρίζει κάποιος τα αρνητικά σημάδια ενός generation cycle προτού μπει στη διαδικασία να τ’ αποβάλλει από τη δική του ζωή. Οι γονείς φυσικά δεν ευθύνονται για κάθε λάθος απόφαση που τα παιδιά τους έχουν πάρει στη ζωή τους. Είναι όμως πίσω από αυτές τις αποφάσεις πολλές φορές, λειτουργώντας από τη ρίζα. Κι είναι πολλά εκείνα που δεν καταλαβαίνουμε πως έχουμε πάρει από τους γονείς μας, όμως είναι κι εκείνα που έχουμε εντοπίσει δηλώνοντας πως «εγώ στα παιδιά μου αυτό δεν πρόκειται να το κάνω ή να το πω». Μέσα από μια τόσο συνειδητή σκέψη αποκαλύπτεται ένα και μόνο πράγμα. Το γεγονός ότι αντιλαμβανόμαστε ένα αρνητικό pattern συμπεριφοράς των γονιών μας το οποίο σαφώς μας ενοχλεί τόσο, ώστε να φτάσουμε να κάνουμε την παραπάνω σκέψη και να το βάλουμε στη λίστα με τα Don’t της δικής μας συμπεριφοράς προς τον δικό μας κύκλο.

Πριν κάνουμε ο καθένας τη δική του αυτοκριτική, θα πρέπει να οριοθετήσουμε τι εννοούμε βλαβερά στοιχεία συμπεριφοράς σε ένα generation cycle που πρέπει να σπάσει. Από θέματα έκφρασης θυμού μέχρι συναισθηματικής καταπίεσης. Από ιστορικό εξάρτησης σε ουσίες μέχρι τιμωρία μέσω ψυχολογικής χειραγώγησης. Από σωματική βία μέχρι και λεκτική. Από ανεπάρκεια διαχείρισης δικών τους παιδικών τραυμάτων μέχρι απουσία συναισθημάτων, οι γονείς μεταφέρουν όλα τα παραπάνω βλαβερά στοιχεία στα παιδιά με συνέπεια χρόνων. Ακόμη κι αν δεν το επιδιώκουν.

Κι έτσι, μεγαλώνεις, βλέποντας στην πορεία ολοένα και περισσότερο ποια κομμάτια συμπεριφοράς δεν αγάπησες και δε θέλεις να έχεις σχέση πια μαζί τους. Τ’ αναγνωρίζεις κι αυτό είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα. Αναμφίβολα, η αποκαθήλωση της συμπεριφοράς των γονιών μας δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο. Δε γίνεται από τη μια ημέρα στην άλλη όσο κι αν κρύβουμε μέσα μας έναν generation breaker. Εφόσον αναγνωρίσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία που θέλουμε ν’ αλλάξουμε σ’ εμάς περνάμε στη διαφοροποίησή μας. Δεν είναι τόσο απλά επίσης τα πράγματα εδώ. Δεδομένου ότι θέλουμε να διατηρήσουμε μια κάποια σωστή σχέση με τους γονείς μας, τα όρια είναι το κλειδί της υπόθεσης.

Έπειτα, περνάμε στην άλλη πλευρά και φιλτράρουμε πώς συμπεριφερόμαστε εμείς πια στους άλλους. Κι εδώ πρέπει να γίνει αυτό που λέμε ένα βήμα παραπέρα. Ν’ αναγνωρίσουμε δηλαδή τα στοιχεία που πιθανώς υιοθετήσαμε έστω κι ακούσια και να δούμε πόσο συχνά συμπεριφερόμαστε με τρόπους που αναπαράγουν πράγματα πο θέλουμε να ξεχάσουμε. Σε συγκρίνουν μονίμως με αδέρφια; Σου μιλάνε με ύφος επικριτικό ή με ύφος απόμακρο; Σε κριτικάρουν και κατακρίνουν οποιαδήποτε ανάληψη πρωτοβουλιών; Σου αρνούνται ένα ξεκάθαρο «σ’ αγαπώ» μην τυχόν και καταρριφθεί ο μύθος του αυστηρού γονέα; Παρατηρείς αλλαγή στον τρόπο συμπεριφοράς προς το ταίρι σου; Αντιλαμβάνεσαι λάθη πατενταρισμένα προς τα παιδιά σου ενώ ορκίστηκες να μην ασπαστείς λάθος συνήθειες; Κι όλα αυτά γιατί να συνέβησαν ενώ φρόντισες να τ’ αναγνωρίσεις παίρνοντας την απόφαση να κόψεις τον ομφάλιο λώρο;

Η αποδοχή κι η παραδοχή είναι η απόλυτη λύση σ’ ένα generation cycle με παθογενή στοιχεία συμπεριφοράς. Αποδέχεσαι τα μελανά σημάδια συμπεριφορών των γονιών σου και πας παρακάτω. Χωρίς απαραίτητα να μπεις στη διαδικασία να τ’ αλλάξεις σε εκείνους. Τ’ αλλάζεις όμως σε σένα. Κρατάς τις αποστάσεις ασφαλείας για σένα και την ηρεμία του δικού σου πια κύκλου. Φτάνεις σ’ ένα σημείο που απαγορεύεις ρητά στον εαυτό σου να πατεντάρει αυτό που σ’ ενοχλούσε και συνεχίζει να σε ενοχλεί.

Η ζωή δεν είναι ένα τσουβάλι μέσα στο οποίο ρίχνουμε οτιδήποτε κατακτούμε ή μαθαίνουμε. Η ζωή είναι ένα σουρωτήρι μέσα από το οποίο φιλτράρεις και κρατάς αυτά που αξίζουν να κρατηθούν. Ένας generation breaker δεν είναι γενναίος με την έννοια του ήρωα. Απλώς αποφασίζει να μεγαλώσει λιγάκι παραπάνω τις τρύπες στο δικό του σουρωτήρι ώστε να μείνουν στα χέρια του μόνο όσα αξίζουν. Για εκείνους που αξίζουν. Τον δικό του κύκλο αγαπημένων προσώπων.

Αφιερωμένο στους επαναστάτες με αιτία.