Μια φορά κι έναν καιρό, ζήσανε αυτοί… Μπα, άσ’ το! Μερικές έρωτες είναι τόσο αληθινοί, που δεν μπορούν να χωρέσουν σ’ ένα παραμύθι. Το γιατί, είναι λίγο διαφορετικό απ’ αυτό που φαντάζεσαι. Τελείως διαφορετικό, απ’ εκείνο τον παραμυθένιο ρομαντισμό που καταλήγει «κι εμείς καλύτερα». Αρχικά, ένα παραμύθι μπορείς να το πεις με δύο τρόπους: ή για να κοιμήσεις ένα παιδί ή για να κάνεις έναν ενήλικα να χάσει τον ύπνο του. Γι΄αυτό, τι λες, να δούμε λίγο ρεαλιστικά τα πράγματα;
Πόσοι από εμάς έχουμε στο μυαλό μας έχουμε ειδυλλιακές εικόνες παραμυθένιου ρομαντισμού; Να χαζεύουμε αγκαλιά το χιόνι, να τρέχουμε σε μια παραλία, να κολυμπάμε μέσα σε μια λίμνη και δίπλα ο καταρράκτης, να ζούμε τον απόλυτα έρωτα γεμάτοι ευτυχία; Οι περισσότεροι. Η κοινωνία, οι ταινίες, τα βιβλία, ακόμη και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σου έχουν δημιουργήσει προσδοκίες για έναν παραμυθένιο ρομαντισμό που τις περισσότερες φορές είναι ψεύτικος και μερικές φορές δυνητικά επιζήμιος.
Όμως εσύ θέτεις. Θέτεις τον πήχη για μια τέλεια σχέση και στοχεύεις στο «να ζήσετε ευτυχισμένοι για πάντα» κι αυτό είναι το σωστό. Απ’ την άλλη όμως τι σημαίνει αυτό; Ν’ αποφύγεις μια πραγματικότητα που δεν είναι η ιδανική αλλά σε βολεύει, να εργαστείς για μια πραγματικότητα που θέλεις χωρίς να φοβάσαι την ερωτική αποτυχία, ή να περιμένεις να ‘ρθει η ευτυχία από μόνη της;
Σχεδόν όλοι έχουμε αυτή την οπτική της Σταχτοπούτας στις σχέσεις μας. Δηλαδή, πιστεύουμε, ότι είναι στο χέρι του συντρόφου μας να μας κάνει ευτυχισμένους. Ή πιστεύουμε, ότι ο σημαντικότερος άλλος μας πρέπει να ‘ναι η αδελφή ψυχή μας και προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας γι’ αυτό. Κι έτσι ψάχνουμε να βρούμε μόνο «το ένα» που θα λύσει όλα τα συναισθηματικά μας προβλήματα κι ανασφάλειες για να ζήσουμε τέλεια. Τι γίνεται όμως όταν καταλαβαίνεις ότι το γοβάκι είναι λάθος νούμερο;
Ρομαντικοποιημένες και εξιδανικευμένες εκδοχές του παραμυθένιου ρομαντισμού που έχεις δει ν’ απεικονίζονται στα μέσα ενημέρωσης, καταφέρνουν πολλές φορές ν’ αφήνουν το αίσθημα ότι η σχέση σου μπορεί να ‘ ναι ανεπαρκής. Καταφέρνουν να δημιουργούν μια σύγκριση και μια προσδοκία που οδηγεί σε σύγχυση όταν η σχέση της πραγματικής σου ζωής δεν ταιριάζει απόλυτα με τα ιδανικά της δικής σου φαντασίας. Γι’ αυτό, κάπου εδώ, πρέπει ν’ αρχίσεις ν’ απορρίπτεις αυτές τις ψεύτικες ιδέες. Να ξεπεράσεις τα παραμυθένια ειδύλλια και αντ’ αυτού ν’ αγκαλιάσεις την πραγματικότητα αυτού που είσαι κι έχεις. Να συνειδητοποιήσεις ότι κανείς δεν έχει το τέλειο. Και το πιο σημαντικό; Να καταλάβεις, ότι αυτά τα ζευγάρια που φαίνονται να ‘ χουν μια ιδανική σχέση έχουν μάθει πιθανότατα ν’ ασχολούνται και να παλεύουν μαζί, για το νόημα της σχέσης.
Πρόσεξε όμως, κανείς δε σου ζητάει ν’ αφήσεις την ιδέα ενός παραμυθένιου ρομαντισμού. Δεν είναι ότι δεν μπορεί να υπάρχει στοργή, ζεστασιά ή αγάπη. Αλλά είναι ότι η έννοια ενός παραμυθένιου ρομαντισμού βασίζεται σε μια ψευδή υπόθεση –μια εξιδανικευμένη εκδοχή της πραγματικότητας. Ο ρομαντισμός είναι πάντα υπέροχος –αλλά το πραγματικό ειδύλλιο πρέπει ν’ αναζητάς κι όχι την παραμυθένια εκδοχή του.
Η ζωή, όπως κι ο ρομαντισμός, είναι μια περιπέτεια. Είναι γεμάτη με συγκρούσεις και σκαμπανεβάσματα. Αλλά αν αφήσεις τον μύθο του παραμυθιού, θα φτάσεις στην πραγματική καρδιά της ιστορίας. Γιατί όταν γίνεσαι αληθινός κι ειλικρινής με τον σύντροφό σου, αρχίζεις να παλεύεις μαζί του και να εργάζεσαι μαζί του για τη σχέση σας. Οι προκλήσεις σας φέρνουν κοντά, τα παραμύθια απλώς νανουρίζουν.
Άλλωστε, η αγάπη δεν είναι εύκολη και δεν πρέπει να ‘ναι. Η αγάπη είναι όμορφή γιατί μας τρέφει και μας σφυρηλατεί στο ποιοι μπορούμε να γίνουμε. Κι αυτό θέλει δουλειά. Κι αν γίνεται ταυτόχρονα από δύο, κάνει την όλη περιπέτεια πολύ καλύτερη. Οι μεγάλες σχέσεις απαιτούν μεγάλους αγώνες για να καταλήξουν στην οικειότητα που προέρχεται μέσα απ’ τη σύγκρουση κι όχι απ’ το ηλιοβασίλεμα.
Να θυμάσαι πως η δέσμευση να εκφράσεις την αλήθειά σου, είναι ένα απ’ το σημαντικά δώρα που μπορείς να κάνεις στη σχέση σου. Τη διατηρεί αληθινή και βιώσιμη. Την κρατά χέρι- χέρι και τη βοηθάει να μεγαλώσει . Η πραγματική αγάπη κι ο ρομαντισμός προέρχεται απ’την ειλικρίνεια και τη διαφάνεια απέναντι -πρώτα- στον εαυτό σου.
Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
