Όταν είσαι ερωτευμένος -ή να το πούμε καλύτερα ερωτοχτυπημένος- είναι σύνηθες το μυαλό να μην ξεκολλάει από το άτομο που σε ενδιαφέρει. Υπάρχουν στιγμές που όλοι το έχουμε περάσει. Η πρώτη και η τελευταία σκέψη είναι αυτό το πρόσωπο που κάνει την καρδιά σου να χτυπάει σαν δαιμονισμένη και σου κόβονται τα πόδια μόλις το αντικρίσεις μπροστά σου. Όταν υπάρχει ανταπόδοση στο δικό σου ενδιαφέρον, τα πράγματα μπαίνουν σε μια σειρά και η όλη ιστορία καταλήγει κάπου. Τι γίνεται όμως όταν το ενδιαφέρον είναι μονόπλευρο και το μυαλό δε λέει να ξεκολλήσει με τίποτα;
Αυτό το άτομο που πλημμυρίζει τη σκέψη μπορεί να είναι ένας νέος έρωτας ή ακόμα και ένας σύντροφος, που απλώς κάποια στιγμή έγινε πρώην. Και στις δύο περιπτώσεις τα πράγματα είναι μεν ευχάριστα -όσο ευχάριστος είναι ο έρωτας- αλλά μπορεί να γίνουν σκληρά. Όσο πιο πολύ ερωτεύεται κάποιος, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από την λογική σκέψη. Έτσι, ξεκινούν κάποια προβλήματα που δυστυχώς το μυαλό δεν μπορεί να τα εντοπίσει έγκαιρα και να δώσει λύσεις. Βασικό πρόβλημα η υπερανάλυση των πάντων και η φαντασιακή κατάσταση που επιλέγει να ζει ο ερωτοχτυπημένος. Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Από τη στιγμή που δεν ξεκολλάει το μυαλό σου από το άτομο που ερωτεύτηκες, το καημένο στρέφεται γύρω από την ύπαρξή του. Ακόμα και μια μικρή χειρονομία του, ένα απλό ξεφύσημα ή ένα διαφορετικό ρούχο μπορεί να σε κάνει να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα και να τα δεις ως ενδείξεις ότι ενδιαφέρεται για σένα.
Κάπου εκεί το μυαλό πλάθει ιστορίες μέσα από θεωρίες που προκύπτουν και φυσικά ο πιο άξιος συμπαραστάτης σε όλο αυτό το φανταστικό κόσμο είναι τα social media. Likes, σχόλια, view σε stories και ακόμη και εκείνο το πράσινο που ανάβει και σημαίνει «ενεργός» καταγράφονται λεπτομερώς σε όποια κενή σελίδα έχει το μυαλό και υπεραναλύονται περισσότερο και από την προσπάθεια του Turing να σπάσει τον Κωδικό Αίνιγμα. Ο έρωτας θολώνει το μυαλό. Όταν το μυαλό είναι θολωμένο, βγάζει τα δικά του συμπεράσματα, τα οποία 99,9% είναι λανθασμένα. Και εκεί που νομίζεις ότι προχωράς σταθερά προς την αγκαλιά του, είσαι μίλια μακριά και τότε είναι που η απόρριψη πονάει περισσότερο.
Το δύσκολο κομμάτι, όταν ένα άτομο έχει κατακλύσει την καρδιά και το μυαλό σου, είναι να αποφασίσεις να δώσεις ένα τέλος σε αυτό, γιατί η ζωή σου αρχίζει και μένει πίσω. Δεν είναι κάτι εύκολο. Αντιθέτως, θέλει προσπάθεια και θάρρος να βρεις τη δύναμη να τιθασεύσεις τα συναισθήματά σου. Στον έρωτα όμως δεν αρέσουν τα όρια. Άρα τι μπορείς να κάνεις; Μακάρι να υπήρχε ένα κουμπί, να το πατούσες και ξαφνικά το μυαλό να ταξίδευε αλλού. Δεν υπάρχει όμως. Οπότε η λύση πρέπει να βρεθεί κάπου αλλού.
Πόση δύναμη χρειάζεται ένα «κολλημένο» μυαλό για να τραβήξει πλεύση για αλλού; Αρκετή, καθώς στον έρωτα τίποτα δεν είναι εύκολο αλλά και τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Η πρώτη λέξη που πρέπει να σκεφτεί κανείς είναι η «αξιοπρέπεια». Είναι λίγο θέμα αξιοπρέπειας να μην αναλώνεσαι σε κάτι που εν τέλει δεν οδηγεί πουθενά. Για παράδειγμα, να σέρνεσαι στα πατώματα για συμπεράσματα που έβγαλες μόνος σου, χωρίς να έχεις απτές αποδείξεις είναι σαν να υποβάλλεις στον εαυτό ένα μαρτύριο, έτσι γιατί θέλεις να πονάς. Κανένας δε θέλει να πληγωθεί και σε κανέναν δεν αρέσει η απογοήτευση και η αποτυχία. Η αξιοπρέπεια όμως αν διατηρηθεί, ακόμη και στον έρωτα, μπορεί να σου δώσει δύναμη να δεις ξεκάθαρα τα πράγματα, ακόμα και αν η καρδιά λέει το αντίθετο.
Τι άλλο όμως μπορείς να κάνεις, για να ξεκολλήσεις λίγο από το πρόσωπο που η καρδιά σου λατρεύει να ονειρεύεται; Θα τολμήσουμε να προτείνουμε το Block, όσο επώδυνο και αν ακούγεται αυτό. Ναι, είναι κάτι που βοηθάει, ειδικά αν είσαι μετά από χωρισμό, τον οποίο και δεν επέλεξες εσύ. Καμιά φορά στο άκουσμα του block η καρδιά τρέμει, αλλά σίγουρα με την πάροδο του χρόνου τα πράγματα ομαλοποιούνται. Το να μπλοκάρεις τον άλλο από τον κόσμο των social media είναι σαν μια ένεση με ένα πολύ ισχυρό φάρμακο: πονάει για μία στιγμή, αλλά το φάρμακο κάνει δουλειά και σιγά σιγά θεραπεύει. Αν πάλι το block δεν είναι κάτι που μπορείς αντέξεις, τότε μπορείς απλώς να σταματήσεις να δίνεις σημασία σε λεπτομέρειες ανούσιες. Δε σημαίνει κάτι το να πατήσει like σε κάτι που ανέβασες ή που είπες. Μπορεί στο κάτω κάτω να έγινε κατά λάθος. Ακόμα και το scroll των ιστοριών μπορεί να γίνει από βιασύνη και όχι από ενδιαφέρον. Οπότε το να δίνεις σημασία σε λεπτομέρειες που σε βολεύουν, για να πιστέψεις κάτι που εσύ θέλεις, δεν έχει νόημα και δε βοηθάει το μυαλό να ξεκολλήσει.
Σε όλο αυτό το θέμα με τη σκέψη που γυρίζει γύρω από ένα άτομο, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και η αποδοχή της πραγματικότητας. Πόσο ρεαλιστικό είναι να είσαι ερωτευμένος με έναν celebrity και να θεωρείς δεδομένο ότι αυτό που βλέπεις στη μικρή ή στη μεγάλη οθόνη είναι το ίδιο με την πραγματικότητα; Πόσο ρεαλιστικό είναι να εξακολουθείς να ελπίζεις ότι ο σύντροφος που σε χώρισε και έχει προχωρήσει τη ζωή του με κάποιον ή κάποια άλλη, θα ξαναγυρίσει να συμπληρώσει και πάλι το κενό που άφησε στο κρεβάτι; Δεν είναι σίγουρο όμως ότι μπορείς να το καταφέρεις μόνος σου αυτό. Εκεί ο καθένας μας χρειάζεται έναν καθρέπτη για να δει την πραγματικότητα. Αυτός ο καθρέπτης είναι οι φίλοι μας. Είναι αυτοί οι άνθρωποί μας που ξέρουν τι είναι καλό για εμάς και θα μας πουν την αλήθεια, ακόμη και αν αυτό δε μας αρέσει. Είναι οι άνθρωποι που όταν μας δούνε να βουλιάζουμε, θα απλώσουν χέρι να μας σώσουν αλλά μετά θα μας δώσουν και ένα χαστούκι να συνέλθουμε.
Το γιατί η σκέψη μας ταξιδεύει μόνο σε έναν άνθρωπο μπορούμε να το δικαιολογήσουμε. Λίγο ο φόβος της μοναξιάς που φέρνει ανασφάλεια, λίγο το ghosting που μπορεί να μας κάνει κάποιος και ένα σωρό ανασφάλειες μαζί με έλλειψη αυτοπεποίθησης, μπορούν να οδηγήσουν τις σκέψεις μόνο σε έναν. Αυτός ο ένας εξιδανικεύεται στον βωμό του έρωτα. Για να πετύχει ο έρωτας, δε χρειάζονται ανθρωποθυσίες. Χρειάζονται μόνο δυο καρδιές που να χτυπάνε το ίδιο δυνατά.
Συντάκτης: Κέλλυ Ιακωβίδου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
