Κάθε άνθρωπος που εκτίθεται σ’ αυτή τη ζωή γνωρίζει καλά πως πρόκειται να κριθεί για τη συμπεριφορά και τα λεγόμενά του και αυτό είναι φυσικό κι αναμενόμενο. Η κριτική εξάλλου -όταν είναι εύστοχη κι εποικοδομητική- είναι αυτή που μας βοηθά να εξελισσόμαστε και να κάνουμε ένα βήμα μπροστά κάθε φορά. Τα προβλήματα ωστόσο ξεκινούν όταν τα όρια του σχολιασμού και της κριτικής ξεπερνιούνται και πολλοί οδηγούνται στην κακεντρέχεια, εκφράζοντας πικρία και στην ουσία τους δικούς τους φόβους.
Η ρητορική μίσους άλλωστε δεν είναι άγνωστη σε κανέναν και λίγο πολύ όλοι την έχουμε βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή μας, είτε διαδικτυακά είτε στην πραγματική ζωή. Είναι πολλές οι λέξεις με τις οποίες μπορεί κάποιος να επιχειρήσει να προσβάλλει και να μειώσει την προσωπικότητα κάποιου, ειδικά αν πρόκειται για μερικά σκόρπια σχόλια στο διαδίκτυο. «Λυσσάρα», «απελπισμένη», «μιλφάρα», «ψάχνεται απεγνωσμένα», είναι λίγοι μόνο από τους χαρακτηρισμούς που εκτοξεύθηκαν εναντίον της Κατερίνας Καινούργιου και δεν είναι η πρώτη φορά που δέχεται υβριστικά και προσβλητικά σχόλια χωρίς κανένα λόγο.
Αφορμή αποτέλεσε το γεγονός πως πριν από λίγες ημέρες φιλοξένησε στην εκπομπή της το νεαρό και κατά γενική ομολογία γοητευτικό, τενόρο Βασίλη Κούρτη και του έκανε κάποια κομπλιμέντα. Τα απρεπή σχόλια και οι χαρακτηρισμοί για το πρόσωπό της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν άργησαν να εμφανιστούν. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως οι χαρακτηρισμοί αυτοί καμιά σχέση δεν έχουν με το χαρακτήρα, την προσωπικότητά της και την επαγγελματική της πορεία αλλά κυρίως βασίζονται στο γεγονός πως δεν έχει παντρευτεί κι ίσως είχε κάποιες ατυχίες στην προσωπική της ζωή για τις οποίες δεν έχει διστάσει να μιλήσει η ίδια ανοιχτά αρκετές φορές και μέσω της εκπομπής της. Η ευαλωτότητα ωστόσο του ανθρώπου που δε φοβάται να εκτεθεί και να μιλήσει για κάποια θέματα προσωπικής φύσης που τον απασχολούν δημοσίως φυσικά δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι για απρεπή συμπεριφορά και ύβρεις σε κάθε ευκαιρία ούτε καθιστά κανέναν το «εύκολο θύμα». To πιο λυπηρό δε, είναι πως αυτά τα σχόλια σε μεγάλο ποσοστό, έρχονται κι από γυναίκες, πράγμα που μοιάζει τρομακτικό μπροστά στην τόσο μεγάλη προσπάθεια να καταπολεμήσουμε τον σεξισμό. Στο σημείο αυτό αξίζει ν’ αναρωτηθεί κανείς τι θα γινόταν αν ένας άνδρας παρουσιαστής έκανε κομπλιμέντα σε μια όμορφη και νεαρότερη καλεσμένη της εκπομπής του κι αν κανείς θα τον χαρακτήριζε ως έναν άνδρα απελπισμένο που ψάχνει απεγνωσμένα για σύντροφο.
Η Κατερίνα Καινούργιου είναι ένα τηλεοπτικό πρόσωπο που σίγουρα έχει γίνει αποδέκτης αρνητικής και πολλές φορές άδικης κριτικής. Αλλά είτε τη συμπαθείς είτε όχι, είτε σου αρέσουν οι εκπομπές της είτε σε αφήνουν αδιάφορο, το μόνο σίγουρο είναι πως οι επιθέσεις σε βάρος της δεν αποτελούν μεμονωμένο περιστατικό αλλά αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας. Πέρα από τη συμπαθέστατη κι αξιοπρεπέστατη Κατερίνα Καινούριου, που στην τελική κάνει τη δουλειά της και ψάχνει τη θέση της στον δημοσιογραφικό κόσμο δίπλα σε καρχαρίες, ανάλογες συμπεριφορές συναντά κανείς καθημερινά, ειδικά στην ψηφιακή πραγματικότητα, όπου η άσκηση κοινωνικής κριτικής χωρίς καμία απολύτως βάση και συνέπειες είναι πιο εύκολη και πιο συχνή από ποτέ.
Σίγουρα σε μια κοινωνία η οποία μοιάζει να έχει κάνει αρκετά βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια, ο φόβος που οδηγεί στη λασπολογία εναντίον μιας όμορφης, επιτυχημένης κι ελεύθερης γυναίκας ίσως είναι ενδεικτικό του ότι ως κοινωνία έχουμε ακόμη αρκετά μακρύ δρόμο να διανύσουμε πριν μιλήσουμε για ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, ειδικά όταν μια γυναίκα κρίνεται μόνο και μόνο επειδή είπε σ’ έναν άνδρα πως είναι ωραίο παιδί.
Κλείνοντας με τα λόγια του Κωστή Παλαμά, “κι αν ξεχνούν οι άνθρωποι, πάντα θυμούνται εκείνες (τις λέξεις)” είναι καλό να θυμόμαστε πάντα πως οι λέξεις, όσο σκληρές κι αν είναι κάποιες φορές, μας θυμίζουν πως στο τέλος της ημέρας, οι μόνες που έχουν σημασία είναι εκείνες με τις οποίες μιλάμε εμείς για τον εαυτό μας αλλά κι οι άνθρωποι που μας αγαπούν πραγματικά. Κατερίνα, κι εσύ είσαι ωραίο παιδί, να ξέρεις.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου