Δημήτρης Λαΐνης-Τόνια: Ένας έρωτας με τέλος που δεν του άξιζε

Ο Δημήτρης Λαΐνης (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης) στο Έτερος Εγώ, πέρα από τη λύση ενός εγκλήματος με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος στη σεζόν “Κάθαρσις”, γνωρίζει μια κοπέλα στο διαμέρισμα το οποίο μετακομίζει, τη Μελισσάνθη Μάχουτ, δηλαδή την Τόνια. Ο ιδιόρρυθμος και μοναχικός επιστήμων κάθε άλλο παρά ερωτικός τύπος θα μπορούσε να περιμένει κανείς να είναι, αφού κι η πιο απλή συναναστροφή του με ανθρώπους φαίνεται να τον κάνει να αισθάνεται άβολα. Από την άλλη η Τόνια, φύσει εξωστρεφής, δε θα περίμενε κανείς να γοητευτεί τόσο άμεσα και ξαφνικά από  έναν κλειστό τύπο σαν τον Δημήτρη, κι όμως, αυτή τους η συνύπαρξη έμοιασε στα μάτια μας -και τις καρδιές τους- ιδανική, από το πρώτο “γεια”.

Και ποιον άλλον πιο ταιριαστό έρωτα θα μπορούσαμε να ζητήσουμε, όταν η Τόνια ήρθε στη ζωή του, τη στιγμή ακριβώς που την είχε ανάγκη ο Δημήτρης. Αφορμή της γνωριμίας μια γάτα, το Μαρικάκι, της οποίας της αρέσει πολύ το μπαλκόνι του Δημήτρη. Έτσι, κι εξαιτίας της, η Τόνια ένα απόγευμα πηγαίνοντας να πάρει η γάτα της, πιάνει κουβέντα μαζί του. Ένας άντρας και μια γυναίκα. Δυο γείτονες. Τίποτα παραπάνω, από όλα εκείνα τα φορτία που ο καθένας τους κουβαλούσε ξέχωρα απ’ τον άλλον.

Κι ενώ κανείς θα έλεγε πως το σύνδρομο Άσπεργκερ, από το οποίο πάσχει ο Δημήτρης κι αποτελεί μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή κι έχει συγχωνευθεί στη διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, θα τον έκανε να απομονωθεί  και να κάνει πίσω, ο ίδιος φαίνεται να αισθάνεται άνετα δίπλα της και μάλιστα, να καλυτερεύει. Άτομα τα οποία πάσχουν απ’ αυτή τη διαταραχή, να σημειωθεί πως χαρακτηρίζονται από μια μειωμένη ενσυναίσθηση που εν τέλει τους δυσκολεύει στην κοινωνική αλληλεπίδραση.

Πιο συγκεκριμένα στο Έτερος Εγώ, ο Δημήτρης μάς παρουσιάζεται ως ένα ιδιαίτερα χαμηλών τόνων άτομο, το οποίο δεν εξωτερικεύεται. Στο πρόσωπό του δεν υπάρχουν εκφράσεις χαράς είτε λύπης. Η ηρεμία τον διακατέχει διαρκώς κι ένα αίσθημα σαν υποβόσκουσα ενοχή. Η Τόνια, από τον πρώτο κιόλας κύκλο της σειράς, παρ’ όλο που δε μας δείχνει με λεπτομέρειες πώς ξεκινάει να έχει γι’ αυτόν συναισθήματα, πλησιάζει όλο και πιο κοντά, μπαίνοντας δυναμικά στη ζωή του. Βλέπουμε πως ξεκινάει να τον βοηθάει στη δουλειά, τον ακούει προσεκτικά κι είναι πολύ εκφραστική απέναντί του. Ο Δημήτρης το δέχεται, το αγκαλιάζει με συστολή αλλά κι ικανοποίηση. Εκείνη ηρεμεί, εκείνος ζωντανεύει. Έρχονται κοντά. Κι αν αυτό δεν είναι έρωτας, τότε τι;

Στον δεύτερο κύκλο της σειράς, καταλαβαίνουμε πως οι δυο τους, έχοντας ήδη περάσει το στάδιο του φλερτ και της οικειότητας από τον πρώτο κύκλο, ξεκινούν να μένουν μαζί και τα συναισθήματα του ενός για τον άλλον βρίσκονται στο πικ τους. Δίνουν την εντύπωση πως είναι ένα ζευγάρι που έχει απόλυτη κατανόηση και στηρίζουν ο ένας τον άλλον- ιδιαίτερα στα δύσκολα. Συζητάνε τα προβλήματά τους χωρίς να υπάρχει ίχνος έντασης. Εκπνέουν την αρμονία δυο ανθρώπων που γνωρίζουν πολύ καλά για ποιο λόγο είναι μαζί. Πιο συγκεκριμένα, είναι η απόδειξη του “τα ετερώνυμα έλκονται” αφού μεταξύ τους δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση ως άνθρωποι κι ως χαρακτήρες κι αυτός ακριβώς είναι κι ο λόγος που ενώθηκαν. Η ανάγκη του ενός να κατανοήσει τη διαφορετική φύση του άλλου.

Κι όλα θα μπορούσαν πραγματικά να πηγαίνουν υπέροχα, να φτιάξουν οικογένεια, να κάνουν ταξίδια, να τρώνε κινέζικο ρίχνοντας κομμάτια κοτόπουλο στο Μαρικάκι και να κοιμούνται αγκαλιά κάθε βράδυ. Θα μπορούσαν, όμως εξαιτίας μιας υπόθεσης στην οποία βρέθηκε μπλεγμένος ο Δημήτρης, η Τόνια έμεινε εκτεθειμένη και μόνη, χωρίς καμία γνώση της κατάστασης να βλέπει τον άνθρωπό της μέσα στη φυλακή σε πλήρες σοκ κι αποδιοργάνωση. Κι ενώ τα πράγματα κάπως πάνε να στρώσουν και λες πως θα ξεκαθαρίσει το τοπίο, εκείνη κείτεται νεκρή εν μέσω μιας συμπλοκής της αστυνομίας με την οργάνωση της οποίας τον αρχηγό προσπαθεί ο Δημήτρης να βρει. Εκείνος, δεν τη βλέπει να πεθαίνει. Όμως ζει τον θάνατό της, πενθώντας με τρόπο σπαρακτικό, γυρνώντας στην κατάσταση του ζωντανού-νεκρού Δημήτρη, που μοιάζει να μην έχει τίποτα στη ζωή να κρατιέται πάνω του πια. Εκτός από το Μαρικάκι, που περιμένει μήπως φανεί ξανά στο μπαλκόνι του, κάποιο βράδυ.

Και κάπως έτσι, αυτή η σχέση που τόσο όμορφα ξεκίνησε και δυο άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί ενώθηκαν με απόλυτη κι ειλικρινή αγάπη, τελείωσε βίαια και μας άφησε βουρκωμένους και πικραμένους για μια συνέχεια που άξιζε να έχουν αυτοί οι δυο. Κι ο Δημήτρης, βρέθηκε ξανά στο σημείο που ξεκίνησε, σε ένα άδειο σπίτι να παλεύει με τα φαντάσματά του. Κι ίσως, δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από έναν άνθρωπο που έχει χάσει τα πάντα. Γιατί πια, είναι ικανός για όλα.