Γίνεσαι όλα όσα αγαπάς

Πρόσεξες ποτέ ολα όσα αγαπάς;

Σίγουρα αισθάνεσαι ισχυρός όταν πιστεύεις στον εαυτό σου. Αισθάνεσαι όμορφος όταν η δύναμη και η αποφασιστικότητά σου ξεχειλίζουν, καθώς ακολουθείς το δικό σου μονοπάτι. Αισθάνεσαι ασταμάτητος όταν αφήνεις τα λάθη σου να σ’ εκπαιδεύσουν, καθώς η αυτοπεποίθησή σου χτίζεται απ’ τις εμπειρίες σου στη ζωή. Προσέχεις όμως, αληθινά, τι αγαπάς; Γιατί, οτιδήποτε αγαπάς, γίνεσαι-  έστω κι αν νομίζεις ότι το μισείς.

Αγαπάς εκείνες τις καθημερινές «λάθος» συνήθειες, με την ιδέα ότι δεν μπορείς να τις αλλάξεις. Και το αστείο είναι ότι τις υπηρετείς γιατί δε θέλεις να ξεβολευτείς. Αγάπες τις αδυναμίες σου γιατί σου έχουν γίνει συνήθεια -και η συνήθεια γίνεται αγάπη, όσο λάθος κι αν είναι μερικές φορές αυτό. Και κάπως έτσι γίνεσαι αυτό που αγαπάς.

Γίνεσαι «φτωχός» γιατί αγαπάς τον συμβιβασμό

Φτάνεις ν’ αγαπάς κακές επιλογές λόγω φόβου, ενοχών, ντροπής και ανασφάλειας. Αγαπάς να συμβιβάζεσαι και να ικανοποιείς του πάντες γύρω σου αλλά όχι τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν επιλέγεις την αυθεντικότητά σου. Δε συνειδητοποιείς τις επιθυμίες και τις ανάγκες σου, αλλά ούτε και την επιλογή να τις τιμάς. Γίνεσαι «φτωχός» και το αγαπάς αυτό, γιατί δεν ξέρεις την πραγματική σου αξία. Ξέρεις. συχνά, δεχόμαστε την αγάπη ή την αναγνώριση που πιστεύουμε ότι αξίζουμε -δεν το ‘πα εγώ αυτό. Δεν έχει νόημα να ‘σαι δεύτερος στη ζωή κάποιου, στη δουλειά, στη φιλία, όταν ξέρεις ότι είσαι αρκετά καλός για να ‘σαι πρώτος κάπου αλλού.

Γίνεσαι τεμπέλης γιατί αγαπάς την αναβλητικότητα

Απ’ το «σε λίγο», στο «αύριο». Απ’ το αύριο στο μεθαύριο και έπειτα στο ποτέ ή την τελευταία στιγμή. Κι αντί να εστιάσεις στο εδώ και τώρα και να δώσεις την προσοχή σου στο παρόν, προσκολλάσαι στο τίποτα. Αναμασάς τα σχέδιά σου, τις υποχρεώσεις σου, το γυμναστήριο ή έναν καφέ με φίλο με πρόφαση ένα σωρό δικαιολογίες της τελευταίας στιγμής. Καλός ο καναπές αλλά σε κρατάει μακριά απ’ το να ζήσεις το τώρα όσο περισσότερο γίνεται, ν’ αγαπήσεις, να ταξιδέψεις, να τολμήσεις.

Γίνεσαι φοβητσιάρης αν αγαπάς τους φόβους σου

Απ’ όλα τα πράγματα που μπορεί να σου κλέψουν -τα υπάρχοντά σου, τα νιάτα σου, την υγεία σου, τα λόγια σου, τα δικαιώματά σου- αυτό που δεν μπορεί ποτέ να σου πάρει κάποιος είναι η ελευθερία του να επιλέγεις σε τι θα πιστέψεις, σε ποιον θ’ ανήκει η καρδιά σου και πού θα ταξιδέψει το μυαλό σου. Η ζωή ξεκινά εκεί που τελειώνει ο φόβος. Ακριβώς επειδή κάποιος σε πλήγωσε εχθές, δε σημαίνει ότι θα πληγωθείς και αύριο. Γι’ αυτό μάθε να συγχωρείς τον εαυτό σου και τους άλλους και σταμάτα να φοβάσαι το συναίσθημα -για τον άνθρωπο είναι.

Γίνεσαι δίκαιος γιατί αγαπάς την αλήθεια

Ναι η αλήθεια μερικές φορές μπορεί να ‘ναι μαχαίρι στην καρδιά -αλλά στο τέλος εκτιμάται. Δεν μπορείς ν’ αφήνεις τον αρνητισμό να σε φθείρει ούτε ν’ αφήνεις κάθε τι πικρό να σε χαλάει και να μη μιλάς, να βλέπεις το άδικο και να κλείνεις τα μάτια. Ακόμα κι αν κάποιος μπορεί να διαφωνήσει μαζί σου, εσύ θα πρέπει να λες την αλήθεια σου γιατί γνωρίζεις ότι ο κόσμος είναι ένα όμορφο μέρος -κι αν αρχίσουμε να επικοινωνούμε, μπορεί να γίνει και δίκαιο.

Γίνεσαι αγάπη γιατί αγαπάς να συγχωρείς, να μαθαίνεις και να συμπονάς

Γίνεσαι αγάπη όταν κοιτάς τα δικά σου λάθη και δεν ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων. Όταν δεν ασχολείσαι με μικρότητες και «σου είπα, μου είπες». Γίνεσαι αγάπη όταν σε κάθε χαμόγελο βλέπεις ομορφιά, σε κάθε καρδιά βλέπεις την καλοσύνη, σε κάθε μυαλό βλέπεις σοφία και σε κάθε άνθρωπο βλέπεις μια ψυχή, μια ζωή και μια αξία. Η αγάπη δεν έχει να κάνει πάντα με τον έρωτα. Έχει να κάνει με την ικανότητα να μπορείς -ακόμα και μέσα απ’ τα λάθη- να μάθεις να περπατάς έστω κι ένα μίλι μέσα στα παπούτσια κάποιου άλλου, να συγχωρείς ή και να ζητάς συγνώμη -και να τ’ εννοείς αληθινά.

Γίνεσαι νεκρός όταν αγαπάς να σκέφτεσαι το παρελθόν

Το να προχωράς δε σημαίνει ότι έχεις ξεχάσει. Σημαίνει ότι έχεις αποδεχτεί αυτό που συνέβη στο παρελθόν και επιλέγεις να ζήσεις στο παρόν. Το να προχωράς δε σημαίνει πως τα παρατάς. Σημαίνει ότι δίνεις στον εαυτό σου μια ακόμα ευκαιρία, την ευκαιρία να ζήσεις ευτυχισμένος κι όχι πληγωμένος. Τα παθήματα, οι έρωτες, το πένθος είναι εμπειρίες που μπορεί να βαραίνουν πολύ τους ανθρώπινους ώμους. Όμως αν συνεχίσεις ν’ αγαπάς όσα εκείνοι κουβαλάνε, δε θα μπορέσεις ποτέ να αφήσεις το βάρος κάτω και να προχωρήσεις.

Και κάπως έτσι, στο τέλος, το ν’ αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει ν’ απολαμβάνεις τη ζωή σου, να εμπιστεύεσαι τα συναισθήματά σου, ν’ αρπάζεις τυχόν ευκαιρίες, να χάνεις και να βρίσκεις την ευτυχία, ν’ αγαπάς τις αναμνήσεις σου και να μαθαίνεις απ’ το παρελθόν σου. Μερικές φορές είναι αναγκαίο να σταματήσεις ν’ ανησυχείς, ν’ αναρωτιέσαι και ν’ αμφιβάλλεις. Αλλά κυρίως, να θυμάσαι, πως οτιδήποτε είναι η αγάπη σου, αυτό και θα βρεις.