Είναι πολύ όμορφο στις ερωτικές σχέσεις, οι άνθρωποι να λαχταρούν να είναι συνεχώς με τον άνθρωπό τους, να τον ακούν και να επικοινωνούν μαζί του, αλλά να όμως που κάποιες φορές, πρέπει να υπάρχει ο προσωπικός χρόνος και χώρος για εμάς και μόνο. Kι αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να το αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν επιδιώκουν και θέλουν υγιής ερωτικές σχέσεις.
Πολλές φορές η υπερβολική επικοινωνία, μπορεί να αποδιοργανώσει την καθημερινότητα του άλλου και -γιατί όχι- να φέρει τη ρουτίνα ανάμεσα στο ζευγάρι. Εξαρτάται βέβαια, από το είδος της επικοινωνίας και κατά πόσο είναι ποιοτική, με ουσία, χιούμορ και λεκτικά παιχνίδια, κατά πόσο μπορεί δηλαδή να κρατήσει το ενδιαφέρον και τον εγκέφαλο να χασκογελάει, σε μια προσπάθεια να βρει το επόμενο τρικ που θα κρατήσει σε εγρήγορση το έτερον ήμισυ.
Είναι πολύ σημαντικό, οι άνθρωποι που θέλουν να είναι καλά μαζί, να μπορούν να κάνουν και πράγματα μόνοι τους. Να περνούν λίγο χρόνο και με τον εαυτό τους, με τους φίλους ή τους συγγενείς τους, με όποιον λαχταράει η ψυχή τους βρε αδερφέ, ακόμα και αν θέλουν να μείνουν ολομόναχοι σ’ ένα δωμάτιο κάνοντας τ΄απόλυτο τίποτα, περισυλλέγοντας με τον εαυτό τους κι απολαμβάνοντας τη μοναχική στιγμή τους.
Προσωπικός χρόνος λοιπόν, προκειμένου να υπάρχει ισορροπία στις ζωές και των δύο. Είναι πιεστικό και κουραστικό να γατζώνεται ο ένας άνθρωπος από τον άλλον, όταν θα έπρεπε η συνύπαρξη δύο ατόμων να μην εμπεριέχει εξαρτητικού τύπου συμπεριφορές, ώστε να τσουλάει όμορφα κι υγιή, η καθημερινότητα και των δύο.
Οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις ζευγαριών, είναι εκείνες που τα δύο μέλη της σχέσης επικοινωνούν καθημερινά. Θα ανταλλάξουν τα νέα της ημέρας, θα συζητήσουν και θα μοιραστούν προβληματισμούς, σκέψεις και συναισθήματα. Θ’ απολαύσουν έστω κι εκείνη τη μισή ώρα στο τηλέφωνο, που θα καθίσουν και θα ξεροσταλιάσουν με το ακουστικό, επειδή μέσω της επικοινωνίας με τον άλλον, νιώθουν πως είναι η πιο όμορφη ώρα τους.
Και τέλος πάντων, όταν λέμε πως πρέπει να δίνουμε χρόνο και χώρο, δε μιλάμε βέβαια για εκείνες τις φορές που συμβαίνει κάτι στον άλλον κι έχουμε αγωνία ή άγχος για το αν είναι καλά, προφανώς τότε δεν καθόμαστε να περιμένουμε. Ρωτάμε, επικοινωνούμε κι ανάλογα πράττουμε. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που κλείνονται στον εαυτό τους, που ακόμα και όταν κάτι τους συμβαίνει δεν έχουν τη διάθεση να το μοιράζονται πάντα. Αλλά τη στιγμή που θα θελήσουν η θα νιώσουν έτοιμοι, θα σου πουν και θα σου εξηγήσουν το οτιδήποτε χωρίς πίεση.
Δίνουμε λοιπόν χώρο και χρόνο στον άλλον, να μπορεί να αναπνέει χωρίς να ασφυκτιά. Είμαστε εκεί και δηλώνουμε παρουσία, χωρίς να γατζωνόμαστε. Κάνουμε πράγματα και με μας -για εμάς-, κοιτάμε λίγο κι όλα τα υπόλοιπα που περιμένουν από εμάς και γιατί όχι, και τον ίδιο μας τον εαυτό, που ζητάει για λίγο απομόνωση απ’ όλα. Που θέλει να κατεβάσει ρολά και να γεμίσει μπαταρίες. Παν μέτρον άριστον έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μας και είχαν απόλυτο δίκιο, αν σκεφτεί κανείς, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η ισορροπία σ’ όλα.
Οπότε όσο τρελός και φοβερός μπορεί να είναι ο έρωτας που βιώνει ένα ζευγάρι, άλλο τόσο θέλει έλεγχο στη συμπεριφορά του, προκειμένου να μπορέσει να ευδοκιμήσει στην πάροδο του χρόνου, δημιουργώντας μια σχέση που θα είναι γεμάτη από αγάπη μεν, αλλά με φυσιολογικότητα και κυρίως υγεία. Επικοινωνείτε, μιλάτε, να είστε εκεί, αλλά να σέβεστε την ανάγκη του άλλου, όταν δε θέλει να είναι μονίμως πάνω απ’ ένα τηλέφωνο. Αν δε θέλετε το ξενέρωμα να σας χτυπήσει την πόρτα, λειτουργείτε φυσιολογικά, με μέτρο, χωρίς να τα κάνετε τσουρέκια στον άλλον.
Συντάκτης: Δήμητρα Χατζηβασιλείου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
