Καθισμένος στο καφέ,
ήταν η πρώτη εικόνα σου:
Περιποιημένος, σοβαρός, ολιγαρκής.
Σε αντίκρισα κι είδα πώς μιλάνε οι άνθρωποι χωρίς να πούνε λέξη.
Πόσα ο καθρέφτης της ψυχής είχε να πει:
εκκεντρικά, μυστήρια, λαμπερά.
Μια τόση δα σπίθα ήταν, ως φαίνεται, αρκετή:
Χρώματα, εικόνες, μουσικές, πλημμύριζες,
οι κινήσεις του κορμιού σου όμοιες με σένα:
χαρακτηριστικές, λεπτομερείς, ήσυχες,
Κάτω από το πέπλο μυστηρίου
η ψυχή σου, το πνεύμα σου, ο νους, το σώμα σου, όλα συναρτημένα,
μοιρασμένα όπως πρέπει,
όπως επιτάσσουν οι αξίες κι η ηθική.
Λέξεις ουσιώδεις, χωρίς περιστροφές, απλές.
Μια και μοναδική λεπτομέρεια ξέχασα:
Την ανάγκη μου να σε ξανασυναντήσω.
Στείλε το ποίημα και τα quotes σου και μπες κι εσύ στην ομάδα των #pillowpoets!
Διάβασε περισσότερα εδώ!
Συντάκτης: Φωτεινή Γιαμά
