Οι προσωπικές σχέσεις είναι ένας τομέας που μας απασχολεί σε όλες τις ηλικίες. Είναι εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να αγαπήσει και να αγαπηθεί, μιας και ο άνθρωπος είναι συντροφικό ον. Μια υγιής σχέση σε τονώνει, σε ανεβάζει, σε ανανεώνει, σε κάνει να θες να γίνεις καλύτερος, να γνωρίσεις και να βελτιώσεις τον εαυτό σου. Όταν βρίσκεσαι σε μια σχέση -ειδικά στις αρχές- επιδιώκεις ο άλλος να βλέπει τα καλά στοιχεία του εαυτού σου και κάποιες φορές μπαίνεις ακόμα και στη διαδικασία να τροποποιήσεις κάποια που νομίζεις ότι δε θα αρέσουν. Σε πρώτη ματιά, φαντάζει γοητευτικό να θες από μόνος σου να αλλάξεις κάποια κομμάτια σου για να γίνεις ακόμα πιο αρεστός, με μια δεύτερή ανάγνωση όμως μήπως χάνεται αυτή η γοητεία;
Αρχικά, προσωπικά θεωρώ πως σε μία σχέση -αν είναι υγιής- όντως μπαίνεις στη διαδικασία να βελτιώσεις κάποια στοιχεία του χαρακτήρα σου, μικρά ή μεγαλύτερα. Ένα μικρό στοιχείο μπορεί να είναι η ασυνέπειά σου στα ραντεβού και ένα πιο σημαντικό η χαμηλή αυτοπεποίθησή σου. Οπότε, το να τροποποιείς κάποια στοιχεία σου μέσω της αλληλεπίδρασης με κάποιον άλλο δεν είναι απαραίτητα κακό. Για μένα, είναι πολύ σημαντικό να παίρνεις στοιχεία από τον άνθρωπό σου και αντίστοιχα αυτός από σένα. Να μαθαίνετε ο ένας από τον χαρακτήρα του άλλου και να γίνεστε καλύτεροί μαζί. Να υιοθετείτε χαρακτηριστικά που σας αρέσουν και για χ-ψ λόγους δεν έχετε. Με αυτόν τον τρόπο, γνωρίζεστε καλύτερα και γνωρίζετε βαθύτερα και τους εαυτούς σας, ενώ μέσω της αμοιβαίας ανταλλαγής στοιχείων, η σχέση γίνεται ακόμα πιο ισχυρή. Αυτό είναι όμορφο και ολίγον τι γοητευτικό. Πού σταματάει όμως η όλη αίγλη;
Η αίγλη σταματάει όταν ξεκινάς να χάνεις την ταυτότητά σου -και φυσικά δεν εννοώ την αστυνομική. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ταυτότητα, τον δικό του χαρακτήρα. Έχει τα στραβά και τα καλά του. Το να υιοθετείς κάποια στοιχεία και να τα προσαρμόζεις στα δεδομένα σου είναι εντάξει. Το να αλλάξεις όμως σε τέτοιον βαθμό, ώστε σταδιακά να χάσεις την προσωπική σου ιδιαιτερότητα δεν είναι. Ίσα-ίσα, δείχνει έναν άνθρωπο που απλώς για να γίνει αρεστός μπαίνει στη διαδικασία να αλλάξει όλο του το είναι. Δείχνει έναν άνθρωπο που επηρεάζεται εύκολα από τους γύρω του και κατά κάποιο τρόπο χάνει τη μοναδικότητά του.
Όταν είσαι με κάποιον, οφείλει να σε αποδέχεται όπως είσαι, να σε αγαπάει για τον χαρακτήρα σου. Το να προσπαθείς να δείξεις κάτι άλλο από αυτό που είσαι, μόνο πρόβλημα θα δημιουργήσει στη σχέση, μιας και κάποια στιγμή θα βγουν στην επιφάνεια χαρακτηριστικά σου που δε θα μπορείς άλλο να κρύψεις. Τότε τι θα γίνει; Η σχέση θα ξεκινήσει να χτίζεται σε κάτι ουτοπικό, αφού έχεις δείξει έναν άλλον χαρακτήρα και ενδεχομένως το άτομο που έχεις δίπλα σου να αγαπήσει μια εικόνα που δεν υπάρχει καν. Κάθε πτυχή του εαυτού σου είναι μοναδική και όποιος είναι δίπλα σου να είναι επειδή σε εκτιμάει και σε αποδέχεται ακριβώς όπως είσαι. Μια βελτιωμένη αλλά ψεύτικη εκδοχή σου ίσως είναι ένα παυσίπονο σε δικά σου τραύματα -και σε αυτή την περίπτωση ίσως πρέπει να κάνεις μια ενδοσκόπηση για να γνωριστείς καλύτερα με σένα. Τότε, δε θα έχεις την ανάγκη να προσποιηθείς κάτι που δεν είσαι, ενώ θα κάνεις επιλογές που θα ταιριάζουν περισσότερο στα δεδομένα και τον χαρακτήρα σου.
Οι σχέσεις ήταν, είναι και θα είναι λαβύρινθος. Θα χάνεσαι, θα βρίσκεις ξανά το μονοπάτι, και πάλι απ’ το μηδέν. Το θέμα είναι σε αυτό τον λαβύρινθο να νιώθεις όμορφα και πάνω απ’ όλα να είσαι ο εαυτός σου -όπως και ο άνθρωπος που θα μπει μαζί σου στο μονοπάτι αυτό. Εξάλλου, «σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι». Το ταξίδι προς την έξοδο μπορεί κάποιες φορές να είναι μεγάλο. Όταν όμως βγεις, θα συνειδητοποιήσεις πως ό,τι κι αν έχει συμβεί, ο λαβύρινθος σε άφησε αναλλοίωτο και δεν άλλαξε την προσωπικότητά σου. Αντίθετα, σε έκανε πιο όμορφο και δυνατό.
Συντάκτης: Εβίτα Πίσσα
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
