Πάντα όταν θυμάμαι τον εαυτό μου με ανησυχούσε εκείνο το «μετά». Μετά τις πανελλήνιες τι; Μετά τη σχολή τι; Κι ενώ τα φτιάχνεις όλα σε καλά καθορισμένα κουτάκια και με μαθηματική ακρίβεια γνωρίζεις και καταστρώνεις στρατηγικά κάθε σου βήμα, ξαφνικά έρχεται εκείνο που λέγεται ζωή και στα ανατρέπει όλα. Είτε είναι μια απόφαση δική σου γιατί καταλαβαίνεις ότι κάποια πράγματα ίσως να μη σε καλύπτουν πλέον, είτε γιατί πολλές φορές ανατρέπονται όλα κι έρχονται τούμπα, χωρίς να τα έχεις προγραμματίσει.
Είναι απόλυτα φυσικό σε κάθε αδιέξοδο που νιώθεις να βλέπεις τα πράγματα βουνό, να νομίζεις ότι δεν μπορείς να τα διαχειριστείς. Να νιώθεις πως δεν μπορείς να κάνεις βήμα, όσο σε κυριεύει εκείνο το άγχος που θεωρείς ότι θα μείνει για πάντα μαζί σου. Κάθε άνθρωπος που σκέφτεται σοβαρά το μέλλον του περνάει από τέτοιες φάσεις στη ζωή του, μέχρι να κατασταλάξει στο τι θέλει να κάνει. Κι ακόμα και το να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτό που έκανε μέχρι πρότινος πρέπει να αλλάξει ως και στο 100%, είναι μια πολύ σοβαρή πιθανότητα. Κι ίσως όταν φτάσει ν’ αναθεωρήσει και τις καταστάσεις και τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, να μιλάμε για το πραγματικό στάδιο ενηλικίωσης.
Σ’ αυτή λοιπόν την περίπτωση οφείλεις να υπενθυμίσεις στον εαυτό σου να πάρει μια ανάσα. Ξέρω, φαίνεται σ’ όλους ακατόρθωτο το να ξεκινήσεις να βρεις αυτό που σε γεμίζει και σε ικανοποιεί, έτσι γενικά κι αόριστα κι ίσως σ’ έναν βαθμό είναι κιόλας. Αλλά ίσως πρέπει να κρατηθείς από κάτι μεγαλύτερο, να έχεις ένα όραμα που θα σε σηκώνει όταν πέφτεις. Όπως το να σκέφτεσαι τη δικαίωση και το αίσθημα χαράς κι ολοκλήρωσης όταν πετύχεις τη δική σου προσωπική αναβάθμιση. Στη ζωή, σε μερικούς, δε χαρίζονται όλα απλόχερα, αλλά ακριβώς εκεί κρύβεται κι η γοητεία όταν καλείσαι να τ’ ανακαλύψεις μόνος σου. Θα βρεις τον δρόμο και μέσα σ’ όλα αυτά τα τρομακτικά που συμβαίνουν γύρω μας, εσύ οφείλεις να μη χάσεις εκείνο το «υπάρχει κι άλλος τρόπος» που έχουμε όλη ανάγκη.
Δεν είναι εύκολη η αναζήτηση κι ίσως χρειαστεί να περάσεις από πολλά στάδια και να πάρεις και μπόλικες λάθος αποφάσεις, μα δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σ’ αυτό. Για όλους μας υπάρχει μια ευκαιρία κι εκατό τρόποι να την αξιοποιήσουμε. Μπορεί αυτή να χρειαστεί να μας ταράξει λίγο από τα ήσυχα νερά μας, να μας βγάλει από εκείνη τη ρουτίνα που ακολουθούσαμε πιστά και νομίζαμε πως ήμασταν ευτυχισμένοι, μα όταν θα είσαι κι εσύ μπροστά σ’ ένα δίλημμα και θα κληθείς ν’ ακολουθήσεις μια επιλογή, αν είναι η σωστή, δε θα έχεις δεύτερες σκέψεις κι ας έχεις μπροστά σου ένα βουνό. Όταν αυτή η επιλογή θα νιώσεις ότι σου ταιριάζει, θα καταλάβεις ότι μέσα από το σκαρφάλωμα βρίσκεις τον εαυτό σου.
Καμιά φορά, μπορεί σαν γνώμονα των επιλογών μας να έχουμε μόνο τον φόβο, ως απόρροια αυτού του άγχους που μας συντροφεύει διαρκώς και στα πάντα. Όμως δε θα έπρεπε να του(ς) περάσει. Οι ευκαιρίες γι’ αυτούς που προσπαθούν και μάχονται να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη, πιο δίκαιη, πιο ηθική, πιο χαρούμενη, δεν έφυγαν ποτέ από κοντά τους. Απλώς, ίσως όλοι χρειάζονται κάποια στιγμή στη ζωή τους μια υπενθύμιση πως, όντως, πίσω από την κορυφή κρύβεται ο ήλιος, μα είναι εκεί.
Συντάκτης: Βαρβάρα Αθανασίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
