Βλέπεις πως έχει τελειώσει κι όμως ακόμα προσπαθείς

Το πόσο δύσκολες και περίπλοκες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι κάτι καινούριο που δεν έχει ειπωθεί. Δεν είναι καθόλου εύκολο να προσπαθείς να κρατήσεις μια σχέση, είτε αυτή είναι ερωτική, είτε φιλική, και να παραμένεις στη ζωή κάποιου. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ζόρικα όταν ξαφνικά συνειδητοποιείς πως η όλη προσπάθεια είναι μονόπλευρη. Σίγουρα έχει συμβεί, αν όχι σε όλους στους περισσότερους, να παραμένουν σε μια σχέση που έχει τελειώσει ή που δε φαίνεται να έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω. Σε μια σχέση που έχει κάνει τον κύκλο της και προσπαθείς με νύχια και με δόντια να κρατηθεί.

Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό; Γιατί κάποιος να παλεύει να παραμείνει στη ζωή κάποιου άλλου, ενώ είναι ξεκάθαρο πως η σχέση τείνει να τελειώσει; Ειδικά απ’ τη στιγμή που έχει σταματήσει να υπάρχει το αίσθημα της χαράς, της αλληλοκατανόησης, της αλληλοϋποστήριξης, του αλληλοσεβασμού. Βρίσκεστε σε ένα κομβικό σημείο, σε ένα τέλμα, που φαίνεται ξεκάθαρα πως ο ένας από τους δύο δεν είναι διατεθειμένος να κάνει άλλη προσπάθεια κι όμως παλεύεις να διατηρήσεις αυτό που είχατε. Γιατί; Από φόβο μη μείνεις μόνος ή λόγω συνήθειας; Για να μπλέκονται με κάποιο τρόπο οι ζωές σας; Από ενοχές και από τύψεις ή μήπως λόγω της ανιδιοτελούς αγάπης που τρέφεις για τον άνθρωπο αυτό; Θέλεις το συγκεκριμένο άτομο στη ζωή σου, γιατί πολύ απλά δε σε φαντάζεσαι να ζεις με την απουσία του. Αυτό λέγεται έρωτας; Λέγεται βαθιά αγάπη; Λέγεται εμμονή από κάποιο σημείο και μετά; Καθένας μπορεί να το βαφτίσει όπως θέλει. Δεν είναι αυτό το θέμα, αλλά το γιατί συμβαίνει όλο αυτό.

Πολλές φορές έχει κανείς την αίσθηση πως θα γυρίσει το παιχνίδι υπέρ του. Καλώς ή κακώς, όταν βρίσκεται κάποιος σε σχέση, ειδικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν μπορεί εύκολα να δεχτεί πως όλο αυτό έχει τελειώσει. Πάντα υπάρχει η ελπίδα πως κάποια στιγμή τα πράγματα θα γίνουν όπως ήταν. Πως ο άλλος θα αλλάξει γνώμη τελευταία στιγμή και θα παραμείνει. Πως θα γυρίσει να πει πως έκανε λάθος, πως δεν έχουν όλα τελειώσει, και πως αξίζει άλλη μια προσπάθεια να σωθεί όλο αυτό που με τόσο κόπο και προσπάθεια έχει χτιστεί.  Όταν, όμως, παραμένεις στη ζωή κάποιου μόνο και μόνο επειδή έχεις συνηθίσει ή επειδή οι ζωές σας μπλέχτηκαν για κάποιο χρονικό διάστημα, τα συναισθήματα που επικρατούν είναι κυρίως αρνητικά, όπως πόνος, λύπη, απογοήτευση, στεναχώρια, και μια ψευδαίσθηση ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι κάτι απλό και τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο όταν δυο άνθρωποι που υπήρξαν κάποτε μαζί  δεν μπορούν να δουν καθαρά πως όλο αυτό έχει τελειώσει και πλέον δεν έχει να προσφέρει τίποτα παραπάνω σε κανέναν από τους δύο. Ακόμα κι αν υπήρξε -και συνεχίζει να υπάρχει- αγάπη μεταξύ των δύο αυτών ανθρώπων που κάποτε ήταν αυτοκόλλητοι, ακόμα κι αν δε θέλουν να χάσουν ο ένας τον άλλο από συνήθεια ή από φόβο, το μόνο σίγουρο είναι πως το να τραβήξει καθένας τον δρόμο του, μακροπρόθεσμα μόνο σε καλό θα βγει.

Όσο κι αν ο ένας θέλει να παραμείνει και να προσπαθήσει κι άλλο, να κάνει ό,τι δεν έχει κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή, αν ο άλλος δεν είναι στην ίδια φάση και σκέφτεται να αποχωρήσει, μόνο ψυχοφθόρο καταλήγει όλο αυτό. Όταν προσπαθείς με υπερβολικά πολύ κόπο και με  όλα τα μέσα που διαθέτεις να μείνεις στη ζωή του άλλου επειδή κάποτε ήσασταν καλά μαζί, αυτό κατά κανόνα δε λειτουργεί υπέρ σου. Να βλέπεις πως έχουν τα πράγματα κι όχι πώς θα ήθελες εσύ να είναι.