Καθημερινά, καθώς συναναστρεφόμαστε κόσμο γύρω μας, παρατηρούμε πως δεχόμαστε σχόλια για τα πάντα. Για το πώς ντυνόμαστε, το πώς μιλάμε, για τον τρόπο που σκεφτόμαστε, για το ποιοι είμαστε γενικά σαν οντότητες. Η αλήθεια είναι πως δεν το καταλαβαίνουμε πάντα την ίδια ακριβώς στιγμή, αλλά τα σχόλια και η άποψη τρίτων -ειδικά όταν δεν την έχουμε ζητήσει- επηρεάζουν την ψυχοσύνθεσή μας.
Τα σχόλια στην αρχή προσπαθούμε να τα αγνοούμε, να μη δίνουμε καν σημασία, αλλά η αλήθεια είναι πως από κάποιο σημείο και μετά αρχίζουν να μας κουράζουν και να μας ενοχλούν, ειδικά όταν είναι επαναλαμβανόμενα ή αφορούν στο ίδιο θέμα. Τα σχόλια αυτά μπορεί να προέρχονται από το ίδιο άτομο ή από διαφορετικά, μπορεί να είναι από φίλους, γνωστούς, συναδέλφους ή ακόμα και από έναν άγνωστο που δε έχει καμία ιδέα για την προσωπικότητά μας, αλλά είδε κάτι που δεν έχει συνηθίσει, που δεν του άρεσε, που του προκάλεσε εντύπωση.
Η ενόχλησή μας όταν δεχόμαστε σχόλια για το πρόσωπό μας είναι δικαιολογημένη. Δεν είναι ό,τι καλύτερο για την ψυχολογία μας να ακούμε κάθε μέρα διάφορα πράγματα για εμάς, για το πώς συμπεριφερόμαστε και το πώς κάνουμε το κάθε τι. Από κάποια στιγμή και μετά, μας βγαίνει μια αγανάκτηση και θέλουμε να φωνάξουμε «αφήστε μας στην ησυχία μας, τι ζόρι τραβάτε».
Κι αν συνήθως το να κλείνουμε τα αφτιά είναι μια πολύ καλή λύση για να μην επηρεαζόμαστε, μπορεί κάποιες στιγμές να θέλουμε να ακούσουμε τι προσπαθούν να πουν οι γύρω μας και το περιεχόμενο που έχουν τα σχόλιά τους. Είτε από περιέργεια, είτε για να αποτελέσουν τα σχόλια τροφή για σκέψη, για να δούμε αν κάτι μπορούμε να κάνουμε καλύτερα και να τροποποιήσουμε στη συμπεριφορά μας. Ο κόσμος πάντα θα έχει να λέει κάτι -ως επί το πλείστον αρνητικό- κι αυτό επειδή είναι κάπως δύσκολο να το αλλάξουμε, το καλύτερο θα ήταν να το αποδεχτούμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος θα ζηλέψει για κάτι που έχουμε και δεν έχει, που θα κοιτάξει με μισό μάτι μια επιτυχία μας για την οποία ο ίδιος επιμένει να μοχθεί και σε εμάς ήρθε εύκολα.
Δε φταίμε εμείς σε κάτι. Το μόνο που περνάει απ’ το χέρι μας είναι να αξιοποιήσουμε κάποια απ’ τα σχόλια που δεχόμαστε και να αποτελέσουν αφορμή για να αλλάξουμε κάποια πράγματα πάνω μας για καλό μας -εφόσον φυσικά είναι δική μας επιλογή και όχι επιβεβλημένη ανάγκη που έχει προκύψει απ’ τη γνώμη τρίτων. Και κάπου πρέπει να μάθουμε και να αγνοούμε τη γνώμη τρίτων, ειδικά σε περιπτώσεις που δε ζητήθηκε. Διότι αν ακούμε τον καθένα, θα τρελαθούμε. Είναι λογικό να προβληματιζόμαστε, όμως κάπου πρέπει να φιλτράρουμε τα όσα ακούμε, να έχουμε αυτοπεποίθηση και να ξέρουμε ποιοι πραγματικά είμαστε.
Καθένας είναι ξεχωριστός, έχει να προσφέρει κάτι μοναδικό και όλοι έχουμε τα θετικά και τα αρνητικά μας. Δε μας πέφτει λόγος στις επιλογές των άλλων -και αυτό είναι κάτι που συχνά ξεχνάμε. Οφείλουμε να βάζουμε όρια και αντίστοιχα να σεβόμαστε τα όρια τρίτων, πόσο μάλλον να μη μιλάμε όταν δεν έχουν ζητήσει τη γνώμη μας. Ο κόσμος σχολιάζει και θα συνεχίσει να σχολιάζει. Το θέμα είναι εσύ πώς θα το χειριστείς.
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
