Είμαστε θυμωμένοι πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τους άλλους

Κάθε φορά που θυμώνουμε με κάποιον, στην πραγματικότητα θυμώνουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό κι αυτή είναι μια σκληρή αλήθεια που είναι ανάγκη να ειπωθεί. Ξοδέψτε ένα λεπτό στην εξής σκέψη: Μέσα στο μυαλό μας έχουμε ένα ανθρωπάκι, το οποίο κρατά αναμνήσεις, απωθημένα, συναισθηματικά τραύματα, απώλεια, απαξίωση κι απόρριψη. Κρατάει όλα όσα έχουμε δεχθεί, προσδοκίες , απογοητεύσεις και όνειρα που θέλαμε να συμβούν αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια.

Κάθε φορά που διαπληκτιζόμαστε με κάποιον δεν είμαστε σε αντικειμενική θέση, αλλά σε συναισθηματική. Όλα αυτά τα συναισθήματα που έχουμε βιώσει , έχουν χαραχθεί στη μνήμη μας και δε μένουν μόνο εκεί, αλλά αποκαλύπτονται μπροστά μας και κάθε φορά που κάποιος πατάει ένα «κουμπί» ,τα φέρνει ξανά στο παρόν κι ας ήταν καλά κρυμμένα στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Και κάπως έτσι, η αντικειμενικότητα πάει περίπατο και βρισκόμαστε σε θέση να φωνάζουμε βγαίνοντας από τα όρια μας γιατί τώρα μιλάει το ανθρωπάκι στο κεφάλι μας, όχι ο πραγματικός μας εαυτός. Αυτή είναι η αλήθεια, ό,τι δεν αντιμετωπίζουμε ουσιαστικά είναι καταδικασμένο να βγαίνει στην επιφάνεια μέχρι να πάρουμε επιτέλους το μάθημα που έχει να μας διδάξει.

Τι είναι αυτό που μας θυμώνει τόσο; Από πού προέρχεται όλη αυτή η οργή; Είναι η προδοσία; Μήπως δεν είδαν την αξία μας; Είμαστε εμείς οι ίδιοι που εθελοτυφλούσαμε και δεν είδαμε τα σημάδια ότι κάποιος δεν είναι κατάλληλος για εμάς; Η αδικία; Το ψέμα; Οι προσδοκίες και τα θέλω που δεν εκφράστηκαν και δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ; Ή μήπως φταίει ότι δεν αναγνωρίστηκε το ταλέντο μας, οι αξίες μας, οι ικανότητές μας; Αν ψάξουμε βαθιά μέσα μας με απόλυτη διαφάνεια και ειλικρίνεια μήπως τελικά είμαστε θυμωμένοι με εμάς; Είναι ευρέως γνωστό εξάλλου ότι όλα ξεκινούν από εμάς.

Είναι πιο εύκολο να κατηγορήσουμε έναν εξωτερικό παράγοντα για όλα τα στραβά που μας έχουν συμβεί, από το να μπούμε στη θέση του διπλανού μας γιατί έτσι δε θα χρειαστεί να έρθουμε αντιμέτωποι με την κεκαλυμμένη αλήθεια, δε θα χρειαστεί να τσαλακωθούμε και να πάρουμε την ευθύνη που εξ αρχής μας αναλογεί. Η αλήθεια είναι γυμνή, απλά κάποιοι την έντυσαν με ψέματα και μπορεί άλλοτε να ‘ναι λυτρωτική κι άλλοτε επώδυνη, ανάλογα με το σε ποια πλευρά της ιστορίας θέλουμε να είμαστε. Το βέβαιο είναι, ότι είναι μακράν καλύτερη από κάθε είδους βολικού ψέματος κι αυτό άλλωστε το λέει και η παροιμία: «Καλύτερα να σε χαστουκίζει η αλήθεια , παρά να σε χαϊδεύει το ψέμα» γιατί μπορεί να είναι δύσκολος ο δρόμος, αλλά η θέα στην άλλη πλευρά δεν παίζεται.

Ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν στον καθρέφτη ο καθένας έβλεπε τον χαρακτήρα του αντί για το πρόσωπό του. Είναι λες και υπάρχει τόσος θυμός που κρύψαμε «κάτω από το χαλί», ο οποίος αν σηκωθεί δε θα μείνει τίποτα όρθιο. Αν όμως αντί για θυμό, είχαμε μέσα μας τη διάθεση για μετάνοια και συγχώρεση, δεν προβάλλαμε όλο το θυμό μας και δεν ψάχναμε συνεχώς για ένα εξιλαστήριο θύμα, αλλά αντιμετωπίζαμε κατά πρόσωπο ό,τι μας ενοχλεί και μας πληγώνει, έχετε αναρωτηθεί πόση πρόοδο θα κάναμε τότε;

Είμαστε άνθρωποι και σαν άνθρωποι αποτελούμαστε από συναισθήματα, ορμόνες, ορμές, ένστικτα, κόκαλα, δέρμα, νερό. Έχουμε δυνάμεις μα και αδυναμίες , ελαττώματα , φοβίες, συνήθειες , ανάγκες , ηθικές αξίες, πιστεύω, θέλω, πρέπει, αλλά έχουμε επίσης και τη δύναμη της αλλαγής και μια πρέπουσα αλλαγή ξεκινά πάντα από μέσα μας. Ο θυμός οδηγεί σε λανθασμένες αποφάσεις, σε βία, σε καταστροφή, σε χάος, σε αδικία. Γκρεμίζει κεκτημένα και γέφυρες και δεν οδηγεί σε μέρη με φως, αλλά με σκοτάδι που κανένας άνθρωπος δε θα έπρεπε να βρεθεί.

Κάποια από τα αποφθέγματα που μας έχει προσφέρει ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Ινδός πολιτικός, στοχαστής κι ακτιβιστής για τη ζωή και το θυμό, πραγματικά έχουν μείνει στην ιστορία και μιλούν από μόνα τους:
1) «Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει»
2) «Δεν μπορείς να αλλάξεις το πώς θα σου συμπεριφέρονται οι άνθρωποι ή το τι λένε για σένα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αλλάξεις τον τρόπο που αντιδράς σ’ αυτά»
3) «Το οφθαλμός αντί οφθαλμού το μόνο που θα καταφέρει είναι να καταντήσει όλο το κόσμο τυφλό»
4) «Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής, αποκτώντας μεγαλύτερη κατανόηση του εαυτού μα και του κόσμου»
5) «Να χρησιμοποιείτε το θυμό σας έξυπνα και για καλό σκοπό»

Ο θυμός δεν έχει πάντα πρόσωπο, θυμώνουμε με ανθρώπους, με τον εαυτό μας, με το κράτος, τις ατυχίες, τη φτώχεια, τη δουλειά, τις υποχρεώσεις και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι για να είμαστε συνεχώς θυμωμένοι. Ο θυμός δεν είναι πάντα αρνητικό συναίσθημα, πολλές φορές μας δίνει κίνητρο και ώθηση. Την επόμενη φορά που θα θελήσουμε να προβάλλουμε το θυμό μας κατηγορώντας κάποιον για όλα τα στραβά μας, ας βάλουμε έναν αόρατο καθρέφτη αντανακλώντας την οργή μας και μετατρέποντας τη σε κάτι που θα μας βοηθήσει να εξελιχτούμε και να προοδεύσουμε, να δείξουμε κατανόηση στον πόνο του άλλου, να γιατρέψουμε πληγές , να συγχωρήσουμε αδυναμίες, όχι μόνο να ξεσπάσουμε προσωρινά. Εξάλλου στο τέλος της ημέρας, όλοι είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας.