Εκείνοι που εκμεταλλεύονται την αγάπη

Αγάπη: αγνή μορφή ενδιαφέροντος, στοργής, τρυφερότητας ακόμη κι έλξης. Διακρίνεται μέσα σε διάφορα μοτίβα σχέσεων: ερωτικών, φιλικών, συγγενικών ή εν δυνάμει, μα προσωρινά ασχημάτιστων. Φωλιάζει σ’ επαφές και σε δεσμούς ισχυρούς και μας συντροφεύει από τον δρόμο της χαράς έως το σοκάκι της λύπης και τούμπαλιν. Είναι φορές που αναρωτιέται κανείς πόσο μας αξίζει ή πόσο της αξίζουμε. Μπροστά της έχουμε μεγέθη δυσανάλογα. Έχει ένα μαγευτικό, διαχρονικό μεγαλείο που θα μας ταλανίζει για πάντα, όσους αποπειρόμαστε να το ερμηνεύσουμε. Αναρωτιέμαι αθώα κι εγώ αν χωρά επεξήγηση του όρου που να αντικατοπτρίζει επακριβώς τη σημασία του. Πόση ευλογία νιώθουν όση την έχουν στη ζωή τους; Απέραντη ευελπιστώ! Και πόσοι άραγε την εκμεταλλεύονται; Πιθανότατα όσοι δεν την αξίζουν.

Ίσως υποσυνείδητα κι ασυναίσθητα να είμαστε όλοι θύτες της, απλώς πιθανότατα με δυσανάλογη δυναμική. Αν η αγάπη είναι το βάζο με το μέλι, πόσοι είμαστε λαίμαργοι και βουτάμε συνεχώς το δάχτυλο στην απόλαυση της άφεσης των συναισθημάτων; Η αγάπη υπερνικά φραγμούς, ταμπού και προκαταλήψεις κι η δύναμη συνήθως μας ελκύει και γι’ αυτό την επιζητούμε. Αν ήταν ο κρυμμένος θησαυρός θα την ψάχναμε αγωνιωδώς μέχρι να μας χρίσει νικητές της πίστας κι αν ήταν φανερή θα την κρύβαμε για να μη μας κλαπεί ή να μην κατσιαστεί. Τα λαδωμένα χέρια που την εκμεταλλεύονται τη λερώνουν και μια βρόμικη αγάπη χάνει την αίγλη της.

Βέβαια, την αγάπη την εκμεταλλευόμαστε είτε έχοντας επίγνωση είτε όχι. Υπάρχει κάποια περίπτωση από τις δυο που μας αθωώνει; Όχι, είμαστε για πάντα ένοχοι! Αθωώνονται ποτέ οι τοκογλύφοι και τα τσιράκια της λαμογιάς; Δε νομίζω, θα έλεγα πως κουβαλάνε εσαεί μια ρετσινιά για συντροφιά. Αν δεν κατανοούμε ότι την εκμεταλλευόμαστε και γεμίζουμε με απαιτήσεις τους ανθρώπους μας, το πιο λογικό σενάριο είναι πως περιτριγυριζόμαστε γύρω από τον άξονα του εαυτού μας, κυνηγώντας την ουρά μας και κατοικούμε στη σφαίρα του κακομαθημένου (στην περίπτωση αυτή φταίμε και δε φταίμε). Αν έχουμε επίγνωση της πράξεώς μας αυτής, η εσκεμμένη τούτη ενέργεια μάς υποβιβάζει πολύ ως προς το ποιόν μας κι η λέξη «κακομαθημένος» ορίζεται σχεδόν ως φιλοφρόνηση.

Γιατί να εκμεταλλευτεί κανείς την αγάπη; Γιατί είναι εύκολο! Η ευκολία μας δίνει πρόσβαση κι άνεση απέναντι σ’ όσους τρέφουν συναισθήματα αγάπης για το πρόσωπό μας. Συγγενείς, φίλοι, ερωτικά ταίρια και κάθε παραπαίδι που ήλπιζε να κατακτήσει το έδαφος του στη ζωή μας και στη συναισθηματική μας ατμόσφαιρα είναι τα πιο προφανή θύματα τέτοιων καταστάσεων. Η αδυναμία που μας δείχνουν και το νοιάξιμο για την ευτυχία μας, καμιά φορά μας δίνει το προβάδισμα να προσπεράσουμε, να διακόψουμε ή να αγνοήσουμε τη δικιά τους, καταπατώντας κάθε τους επιθυμία και προσπάθεια!

Ποια είναι τα οφέλη; Σ’ έναν κόσμο που η οικονομία βουλιάζει, πόσο κοστολογείται η έννοια της αγάπης και της στοργής; Στα 100 θα μ’ αγαπάς παραπάνω από ό,τι στα 50 ή να σταματήσω να κάνω υπολογισμούς; Κι αν το πορτοφόλι είναι λειψό και δε σηκώνει γούστα κι ανέσεις υπάρχουν και πολλές επιλογές σε υπηρεσίες κι εξυπηρετήσεις. Ο ρόλος του δουλικού προσωπικού εμφανίζεται, από τα να πας βόλτα τα σκουπίδια στον κάδο, τον σκύλο πρωί-βράδυ, έως και το να κοιμίζεις τα όνειρα.

Κι η αγάπη έχει αμφίδρομη ροή και πάει κι έρχεται και δε ρωτάει κανέναν από ποιον θα πάρει τι. Όλοι της χρωστάμε και δε χρωστάει πουθενά. Είναι άσσος στους υπολογισμούς κι έχει μια τάση, ακόμη κι αν κάποιες φορές κινείται αργά, να εξισώνει και να πατάσσει την αδυναμία της αδικίας τής ανθρώπινης υπόστασης. Δεν είναι για δειλούς χρήστες και πρέπει να χρησιμοποιείται υπεύθυνα κι ώριμα από επιμελή μέλη. Έτσι κερδίζει τη διαχρονικότητά της και διατηρεί την απορρέουσα λάμψη της, ακόμη κι αν καμιά φορά παρασύρεται και δέχεται να της φέρονται λες κι είναι προς πώληση.