Γράφει η Peonia.
Μεγαλώνουμε περιμένοντας να γνωρίσουμε εκείνον ή εκείνη που θα ταιριάξει στα κενά και τα γεμάτα μας, που θα γυρνάμε να κοιτάξουμε για να πάρουμε δύναμη, να πάμε μαζί μπροστά. Περιμένουμε αυτό που θα μας κάνει να ακουμπήσουμε με ασφάλεια την καρδιά μας και να πούμε «εδώ είμαι, έφτασα». Και να, όμως, που ο καιρός και τα χρόνια περνούν κι εκείνος ή εκείνη δεν έρχεται, δε βρίσκεται πουθενά. Ζεις τη ματαίωση ξανά και ξανά, αναρωτιέσαι τι κάνεις λάθος, τι φταίει με σένα, τι φταίει στους άλλους.
Και μέσα στην αναζήτηση αυτή, βρίσκεται κάποιος που σε κοιτάει παραπάνω, που σου μιλάει πιο γλυκά, που σε αναζητάει. Που έχει πολλά ή όλα όσα πιστεύεις ότι θα είχε ο ιδανικός άνθρωπος για σένα, αλλά που μέσα σε όλα αυτά είναι και δεσμευμένος. Έχει μια δική του ζωή, ίσως και οικογένεια, ξένη από τη δική σου. Αλλά η καρδιά σου χτυπάει κάθε φορά που τον βλέπεις, γλυκαίνεσαι όταν σου χαμογελάει, κολακεύεσαι όταν σου δείχνει ότι σε βλέπει «αλλιώς». Και θες από αδυναμία, θες από απελπισία, θες από έρωτα, ενδίδεις. Κάνεις σχέση με τον άνθρωπο αυτό και ζεις στιγμές παθιασμένες, νιώθεις ότι κάποιος σε θέλει πραγματικά, ότι βλέπει σε σένα όλα όσα οι άλλοι δεν είναι ικανοί να δουν. Ξεχνάς το υπόβαθρο της σχέσης, ξεχνάς ότι υπάρχουν κι άλλοι, βουτάς με τα μούτρα κι όπου βγει.
Δε θα πω ότι είμαι αθώα, επειδή δε με ένοιαξε ποτέ να διαλύσω μια οικογένεια. Επειδή απλώς μου έφτανε εκείνο που μου έδινε, επειδή δε σκέφτηκα ποτέ το κακό της «επίσημης» γυναίκας, επειδή δεν άφησα το θηρίο της ζήλιας μέσα μου να τραφεί. Είχα διαγράψει την ηθική μου και το ήξερα, είχα κάνει λάθος συνειδητά, δε με παρέσυρε κανείς. Ήξερα ότι το πολύ που ήθελα από εκείνον δε θα το πάρω ποτέ. Τι με κράτησε, όμως, εκεί;
Υπάρχει μια γενική πεποίθηση ότι όταν κάποιος επιλέγει να μπει σε μια παράνομη σχέση, το κάνει επειδή είναι ανήθικος γενικότερα ως άνθρωπος, επειδή δεν έχει αρχές, επειδή δεν υπολογίζει κανέναν, επειδή ενδιαφέρεται μόνο για την ερωτική επαφή. Αυτό το προφίλ υποτίθεται ότι αφορά τους πάντες, αλλά υπάρχει ένα κομβικό σημείο. Μπορεί όντως οι δύο εμπλεκόμενοι να έχουν όλα, ή κάποια από τα χαρακτηριστικά αυτά ή και κανένα. Ταυτόχρονα, όμως, έχουν καρδιά. Μια καρδιά που αντιδρά και χτυπάει όταν συναντήσει μια όμοιά της, που ζεσταίνεται ακόμα και μ’ ένα απλό κράτημα του χεριού.
Λέγοντας όλα αυτά, να πω και πως η ιστορία πια τελείωσε. Δε ζούμε καν πια στην ίδια πόλη κι έχουμε να βρεθούμε χρόνια. Αλλά υπάρχει μια επαφή η οποία δεν έχει καμία σχέση με την αμιγώς ερωτική. Λαμβάνω πού και πού ένα μήνυμα που με κάνει να χαμογελάω. Γιατί απλώς με λέει «κορίτσι μου» και με ρωτάει πώς είμαι. Αγωνιά όταν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα με την υγεία μου κι εγώ το ίδιο. Θέλει να ξέρει πώς είμαι στην προσωπική μου ζωή, χωρίς λεπτομέρειες. Απλώς να ξέρει αν είμαι ευτυχισμένη ή όχι. Μπορώ να του πω όλα μου τα μυστικά, να του ζητήσω γνώμη για οτιδήποτε. Θα μου γράψει μια καλημέρα, επειδή του ήρθε να το κάνει. Χωρίς υπονοούμενα, χωρίς δισταγμό. Κι εμένα, αλήθεια, δε με νοιάζει αν θα ξαναϋπάρξει ερωτική επαφή, με νοιάζει να ξέρω ότι είναι καλά.
Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που μπαίνουν σε σχέσεις εξ αρχής αδιέξοδες, αλλά που δεν είναι κι απαραίτητα χυδαίες. Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που μέσα στους περιορισμούς που τους επιβάλλονται, λειτουργούν ως άνθρωποι κι όχι σαν ζώα. Δε λέω ότι έκανα καλά κι ότι έπραξα σωστά. Μπόρεσα, όμως, να μην ξεφτιλιστώ στα μάτια μου και μου επέτρεψα να νιώσω.
