Σταμάτα να είσαι πάντα διαθέσιμος για όσους δεν το εκτίμησαν ποτέ

Στα 19 σίγουρα δε σκέφτεσαι όπως στα 25, όπως και στα 25 δεν μπορείς να σκέφτεσαι όπως θα σκέφτεσαι στα 30. Και φυσικά αυτό πάει λέγοντας. Δε σταματάει ποτέ. Όσο περνάει ο καιρός, η σκέψη κι ο τρόπος του καθενός ωριμάζουν. Πολλές φορές δεν αναγνωρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό, την ίδια σου τη σκέψη. Και σίγουρα αλλάζει κι η τακτική σου για το πώς αντιμετωπίζεις και τους ανθρώπους. Ποιους χρειάζεσαι δίπλα σου και ποιους όχι. Ποιοι σου κάνουν καλό και ποιοι σε δηλητηριάζουν. Γιατί καλώς ή κακώς, μεγαλώνοντας βλέπεις πραγματικά ποιοι αξίζουν κι ο κύκλος, όσο πάει και μικραίνει.

Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι να μάθεις να μην είσαι διαθέσιμος πάντα για όλους. Να μην είσαι το καλό παιδί που κανείς δε θα έχει κάτι κακό να πει για σένα ή να κάνεις τα χατίρια φίλων κι οικογένειας για να μη σε απομακρύνουν. Αλήθεια, εσύ που το κανείς αυτό, τόσο καιρό, άκουσες από κανέναν «ευχαριστώ»; Κι αλήθεια, πώς πάνε οι αντοχές σου; Θα μου πεις, πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις για τις σχέσεις της ζωής σου, είτε είναι οικογένεια είτε φίλοι, είτε σχέση. Σαφέστατα και ναι, όμως άλλο το «κάνω αμοιβαίες υποχωρήσεις» κι άλλο «είμαι ο μαλάκας της υπόθεσης».

Είναι λοιπόν σημαντικό να μάθεις να μην είσαι διαθέσιμος για όλους, όχι για να δημιουργήσεις το προφίλ του πολυάσχολου ή για να παίξεις παιχνιδάκια, αλλά ούτε και για να τους κανείς τη ζωή δύσκολη. Το να μην είσαι διαθέσιμος, πρέπει να προέρχεται από ένα πιο ώριμο μέρος του ψυχισμού σου, όσο καλά κρυμμένο και να είναι. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να προστατέψει κανείς τα σωθικά του, το μυαλό του, την καρδιά του και τα όριά του. Τον βοηθάει να απομακρύνει όλους αυτούς τους σκάρτους ανθρώπους που το μόνο που κάνουν είναι να τρώνε την ψυχή του άλλου, όπως ροκανίζει το σαράκι το ξύλο.

Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις ποιος χαίρεται πραγματικά για σένα και ποιος απλώς παίζει το θέατρό του σαν επαγγελματίας ηθοποιός. Να θέτεις τις κόκκινες γραμμές σου, ακόμη και στους πιο κοντινούς σου ανθρώπους. Να μην είσαι απίκο για ανθρώπους που έχουν τον ρόλο του νεροχύτη στη ζωή σου. Εσύ να δίνεις και να δίνεις κι αυτοί μόνο να ρουφούν την ενέργειά σου λες και κάποιος τη βγάζει με τα κιλά για να την έχουν καβάτζα. Αντίθετα, να μάθεις να επενδύεις όλο σου το είναι σε ανθρώπους που ταιριάζουν οι ενέργειές σας. Σε ανθρώπους που σε κάνουν να κλαις από τα γέλια, που είσαι ο εαυτός σου μαζί τους, που δεν κομπλάρεις να τους πεις οτιδήποτε κι από την άλλη, δέχεσαι ό,τι κι αν σου πουν γιατί πάντα είναι με αγάπη και χωρίς δόλο. Κι αυτό δεν είναι καθόλου εγωιστικό.

Να μην είσαι λοιπόν διαθέσιμος για όποιον δεν το βλέπει και δεν το εκτιμάει. Γιατί το να λέει κάποιος ότι σ’ αγαπάει χωρίς αυτό να συνοδεύεται από εκτίμηση και σεβασμό, δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Γιατί αυτοί που σ’ αγαπούν θα είναι δίπλα σου στα δύσκολα, θα σκουπίσουν τα δάκρυά σου, θα σε σηκώσουν στην απόγνωσή σου. Οι υπόλοιποι είναι απλοί γνωστοί οι οποίοι κανένα θέμα δεν έχουν να σε χάσουν από τη ζωή τους, αν η δική τους πάει καλά. Για να προστατεύσεις τον εαυτό σου, λοιπόν, θα πρέπει να διαλέξεις το περιβάλλον σου σαν να είναι ό,τι πιο ιερό έχεις να διαμορφώσεις. Αυτό λοιπόν μπορεί να σημαίνει πως δε θα είσαι εκεί σε όλες τις εξόδους, δε θα σηκώσεις όλα τα τηλέφωνα, δε θα βρίσκεσαι εκεί σε σημαντικές στιγμές τους. Κι ας είναι κόντρα ρόλος.

Το να μην είσαι λοιπόν διαθέσιμος για όλους, σε φέρνει πιο κοντά στους στόχους σου, σε απομακρύνει απ’ όλα αυτά που σε πηγαίνουν πιο κάτω από τον πάτο κι οδηγεί σταδιακά στο να πατάς στα πόδια σου, χωρίς να δέχεσαι αρνητικές επιρροές. Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεχωρίσεις τον κύκλο σου, κι όσο πιο μικρός τόσο πιο σίγουρος θα είσαι για τις προθέσεις εκείνων που τον αποτελούν.