Junko Furuta: H πιο ανατριχιαστική υπόθεση δολοφονίας του 20ού αιώνα

Trigger warning: Το κείμενο περιέχει πληροφορίες και στοιχεία σωματικής, σεξουαλικής αλλά και ψυχολογικής κακοποίησης.

Μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει η αγριότητα της ανθρώπινης φύσης; Μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τα άγρια ένστικτα των ζώων; Όταν βγήκαν στη δημοσιότητα τα βασανιστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κανείς δεν μπορούσε να τα διανοηθεί. Κάποιοι βέβαια θα πουν ότι στον πόλεμο αυτά μπορούν να συμβούν, αλλά σε περιόδους ειρήνης κανένας ανθρώπινος νους δεν μπορεί να διανοηθεί και να κατανοήσει αυτά που υπέστη η νεαρή Junko Furuta στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Θα μπορούσαμε σ’ αυτό το κείμενο να αναφέρουμε όλα όσα υπέστη η έφηβη Junko αλλά θα μείνουμε μόνο σε ένα μικρό μέρος αυτών των βασανιστηρίων, καθώς η λίστα είναι άκρως ανατριχιαστική και σοκαριστική. Τα υπόλοιπα θα τα αφήσουμε γραμμένα στα πρακτικά της δίκης που ακολούθησε.  Η ιστορία ξεκινάει στις 25 Νοεμβρίου 1988, όταν η νεαρή Junko Furuta γυρνούσε από τη δουλειά της. Παρ’ ό,τι ήταν μαθήτρια ακόμη, είχε βρει μία part-time δουλειά, για να μαζέψει λεφτά για τη σχολική της εκδρομή. Εκείνο το βράδυ έγινε ο στόχος δύο παραβατικών -αν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι- εφήβων, του Hiroshi Miyano και του Nobuharu Minato.

Ο Miyano ήταν ένας έφηβος με καταγωγή από μια πολύ πλούσια οικογένεια και είχε έντονη παραβατική συμπεριφορά. Ήδη από τη σχολική του ζωή δήλωνε ότι ήταν μέλος της Yakuza -της ιαπωνικής μαφίας. Αν και ένα χρόνο μεγαλύτερος από την Junko, είχε δείξει ερωτικό ενδιαφέρον στην κοπέλα, η οποία όμως τον είχε απορρίψει. Κανείς δεν ξέρει μέχρι σήμερα, αν αυτήν τη συμπεριφορά ήταν ουσιαστικά μια ακατανίκητη επιθυμία, για να εκδικηθεί την απόρριψη. Εκείνο το βράδυ, που το κορίτσι γυρνούσε από τη δουλειά, ο Minato -ο οποίος ήταν συνεργός σε ληστείες και βιασμούς με τον Miyano- της επιτέθηκε, χτυπώντας τη στην κοιλιά και ρίχνοντας την κάτω από το ποδήλατό της. Στη συνέχεια έφυγε, τρέχοντας και τότε εμφανίστηκε ο Miyano, ο οποίος προσφέρθηκε να τη συνοδέψει στο σπίτι της για τη δική της ασφάλεια. Η κοπέλα είχε τραυματιστεί και μην μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, δέχτηκε. Ο Miyano την οδήγησε σε ένα εγκαταλελειμμένο χώρο όπου και τη βίασε δύο φορές υπό την απειλή ότι αν φωνάξει θα έστελνε μέλη της συμμορίας να σκοτώσουν την οικογένειά της. Στη συνέχεια, την πήγε σε ένα ξενοδοχείο με την απειλή όπλου και εκεί τους περίμεναν ο Minato, ο Jo Ogura και ο Yasushi Watanabe. Οι τέσσερις αυτοί νεαροί θα γίνουν όλοι συνεργοί στο πιο σκληρό έγκλημα που σόκαρε τη γιαπωνέζικη κοινωνία και όχι μόνο.

Συμφωνήσαν να τη μεταφέρουν στο σπίτι του Minato, καθώς οι γονείς του και ο αδερφός του έλειπαν συχνά. Σε εκείνο το σπίτι έμελλε να ξεκινήσει ο Γολγοθάς της νεαρής κοπέλας για 40 μέρες. Την πρώτη εβδομάδα βιάστηκε πάνω από 400 φορές, σύμφωνα με τα πρακτικά της δίκης, όχι μόνο από τους τέσσερις συνεργούς αλλά και από εκατοντάδες άλλους φίλους συμμορίτες που καλούσαν στο σπίτι. Οι γονείς της Junko δήλωσαν αμέσως την εξαφάνισή της, αλλά οι τέσσερις έφηβοι την έβαλαν να πάρει τηλέφωνο στο σπίτι και να πει ότι έφυγε με κάποιον φίλο. Όταν σε εκείνο το σπίτι εμφανίζονταν οι γονείς του Minato, η κοπέλα έπρεπε να παίζει θέατρο και να προσποιείται την κοπέλα του μπροστά τους.  Αν και οι γονείς του αντιλήφθηκαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, φοβήθηκαν να μιλήσουν στην αστυνομία λόγω της έντονης επιθετικής συμπεριφοράς του γιου τους.

Κανένας άνθρωπος μέχρι σήμερα δεν είναι σε θέση να διαβάσει όλη τη λίστα των βασανιστηρίων, που υπέστη το κορίτσι αυτό. Κανένας υπάλληλος που δουλεύει σε κάποιο αστυνομικό τμήμα ανθρωποκτονιών δεν μπορεί να φανταστεί όλα αυτά που υπέστη η νεαρή Junko. Όταν δεν τη βίαζαν, έβαζαν μέσα στο σώμα της διάφορα αντικείμενα, από όπου είχαν «πρόσβαση». Μεταλλικές μπάρες και ψαλίδια μέχρι πυροτεχνήματα αλλά και λαμπτήρες εισέρχονταν στο σώμα της, καταστρέφοντας όλη της τη γενετική και την ευρύτερη κοιλιακή περιοχή του σώματός της. Την έβαζαν να τρώει κατσαρίδες και να ξεδιψάει πίνοντας τα ούρα της και πολλές φορές την άφηναν έξω στο μπαλκόνι να κοιμάται χωρίς ρούχα. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ήταν χειμώνας, για να καταλάβουμε τι τραβούσε η κοπέλα αυτή. Την έκαιγαν με τσιγάρα, την έβαζαν να αυνανίζεται μπροστά τους και κάποιες φορές την κρεμούσαν από το ταβάνι και τη μετέτρεπαν σε ανθρώπινο σάκο του μποξ.

Δύο φορές μπορούσε να είχε σωθεί η κοπέλα αλλά η τύχη της γύρισε την πλάτη και η αδιαφορία της αστυνομίας έδωσε παράταση στα βασανιστήρια της. Την πρώτη φορά ένας από τους «επισκέπτες» της παρέας, αφού τη βίασε, ένιωσα τύψεις και όταν γύρισε σπίτι, μίλησε στον αδερφό του, ο οποίος ανέφερε το περιστατικό στην αστυνομία. Οι αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι του Minato αλλά πείστηκαν από τους γονείς του ότι δεν υπάρχει κάποιο κορίτσι στο σπίτι. Τη δεύτερη φορά η Junko προσπάθησε να δραπετεύσει, καλώντας την αστυνομία από ένα τηλέφωνο αλλά οι τέσσερις την πήρανε χαμπάρι. Ξανακάλεσαν πίσω την αστυνομία και είπαν ότι έγινε κάποιο λάθος. Θύμωσαν με την κοπέλα και την τιμώρησαν και έριξαν πετρέλαιο στα πόδια, βάζοντας τη φωτιά.

Οι πληγές στο σώμα της είχαν μολυνθεί και αυτή η κατάσταση τους απέτρεπε να τη βιάσουν. Παρ’ όλα αυτά προς τα τέλη του Δεκέμβρη απήγαγαν και βίασαν μια κοπέλα, την οποία όμως άφησαν ελεύθερη. Η Junko τους παρακαλούσε να τη σκοτώσουν αλλά οι επιθυμίες της έπεφταν στο κενό. Έτσι στις 4 Ιανουαρίου 1989 μετά από ένα παιχνίδι Mahjong, η Junko τους κέρδισε αλλά αυτό προκάλεσε την οργή τους. Δε χρειάζεται να περιγράψουμε τα τελευταία βασανιστήρια που υπέστη, μόνο ότι της πήρε δύο ώρες, για να ξεψυχήσει. Θέλοντας φυσικά να γλιτώσουν από το «πρόβλημα» αυτό, την έβαλα σε μια πλαστική σακούλα και την έριξαν σε ένα βαρέλι το οποίο και γέμισαν με τσιμέντο. Πίστεψαν ότι έτσι θα τη γλίτωναν, αλλά δύο εβδομάδες αργότερα η αστυνομία χτύπησε την πόρτα του Minato, χωρίς να αποχωρήσει αυτήν τη φορά. Η κοπέλα που είχαν βιάσει τον Δεκέμβριο, βρήκε τη δύναμη και τους κατήγγειλε, με αποτέλεσμα η αστυνομία να συλλάβει και τους τέσσερεις.

Μιας και δεν είχαν «συνεννοηθεί» σωστά, ο ένας από τους 4 δολοφόνους, νομίζοντας ότι οι άλλοι μίλησαν για την Junko, κατέθεσε με κάθε λεπτομέρεια τι έκαναν στην άτυχη κοπέλα, σοκάροντας τους αστυνομικούς αλλά και την κοινή γνώμη. Όταν οι αστυνομικοί βρήκαν την κοπέλα, η αναγνώριση ήταν αδύνατη καθώς όλο της το σώμα και το πρόσωπο ήταν παραμορφωμένο. Η εξακρίβωση των στοιχείων της έγινε με τα δαχτυλικά της αποτυπώματα.

Και μετά ήρθε η ώρα να μιλήσει η κοινή γνώμη. Τα ονόματα των 4 εφήβων, λόγω του ότι ήταν ανήλικοι, δεν επιτρεπόταν να βγουν στη δημοσιότητα. Ένας δημοσιογράφος όμως, παραβλέποντας τον νόμο, έδωσε στη δημοσιότητα τα ονόματα των 4 δολοφόνων μαζί με τις φωτογραφίες τους. Για ένα μεγάλο διάστημα οι αποκαλύψεις για τα βασανιστήρια της κοπέλας ξεφύτρωναν στις σελίδες των εφημερίδων, δημιουργώντας μια έντονη κοινωνική κατακραυγή για τους ενόχους. Τον Ιούλιο του 1991 το ανώτατο δικαστήριο του Τόκιο έκρινε τους 4 έφηβους ένοχους, μετά από μια δίκη που λίγοι άντεξαν να την παρακολουθήσουν, λόγω των ευρημάτων της ιατροδικαστικής έρευνας. Ο Miyano κρίθηκε ως ο εγκέφαλος της εγκλήματος και καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση, αφέθηκε ελεύθερος το 2009 και από τότε μπαινοβγαίνει στα κρατητήρια για βιασμούς και μικροληστείες. Σύμφωνα με τον ιαπωνικό νόμο, η οικογένεια του έπρεπε να αποζημιώσει οικονομικά την οικογένεια της Junko με το ποσό των 50 εκατομμυρίων yen -με τα τωρινά δεδομένα γύρω στα 333χιλιάδες ευρώ.

Οι υπόλοιποι τρεις έπεσαν στα «μαλακά». Ο Minato καταδικάστηκε σε 5-9 χρόνια και σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος. Οι γονείς του δεν κατηγορήθηκαν για συγκάλυψη, πούλησαν το σπίτι που έγινε φυλακή για την Junko, το οποίο γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε, για να «ξορκιστεί» το κακό. Ο Jo Ogura καταδικάστηκε σε 5-10 χρόνια φυλάκιση, αποφυλακίστηκε το 1999, ενώ το 2004 ξαναμπήκε στη φυλακή για απαγωγή και ξυλοδαρμό. Η μητέρα του εικάζεται ότι ήταν αυτή που βανδάλισε τον τάφο της Junko, με τη «δικαιολογία» ότι το 17χρονο θύμα «κατέστρεψε» τη ζωή του γιού της. Ο Ogura σήμερα έχει αλλάξει επίθετο και κυκλοφορεί ελεύθερος. Ο Watanabe καταδικάστηκε σε 7 χρόνια, αποφυλακίστηκε και ζει κάπου στη χώρα με τη μητέρα του.

Εκτός από τις αποκαλύψεις για τα βασανιστήρια της Junko που έμειναν βαθιά χαραγμένα στην κοινωνία της Ιαπωνίας, ο κόσμος θεωρεί μέχρι σήμερα ότι η οικογένεια της Junko δε βρήκε δικαίωση αλλά ούτε και δικαιοσύνη, λόγω των ήπιων ποινών των ενόχων. Το γεγονός ότι κυκλοφορούν ελεύθεροι και κάποιοι συνεχίζουν να εγκληματούν είναι κάτι που τους εξοργίζει. Η Junko ήταν μια κοπέλα που ήθελε εκείνο το βράδυ του Νοεμβρίου να γυρίσει νωρίς σπίτι, για να δει το τελευταίο επεισόδιο της αγαπημένης της σειράς. Το «αστείο» είναι ότι ένας από τους δολοφόνους της έγραψε σε βιντεοκασέτα το τελευταίο επεισόδιο και την έθαψε μαζί με το άψυχο κορμί της κοπέλας μέσα στο τσιμέντο. Όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο το έκανε, είπε ότι η Junko το είχε πει τόσες πολλές φορές που φοβήθηκε μήπως και για αυτόν το λόγο τον «στοιχειώσει». Ο δικαστής όμως μέσα στην αίθουσα χαρακτήρισε την υπόθεση ως την πιο φρικτή που έχουν γνωρίσει οι δικαστικές αίθουσες και σημείωσε ότι η Junko βασανίστηκε τόσο πολύ που η ψυχή της θα στοιχειώνει την κοινωνία για πάντα.

Πηγή εικόνας