Αν οι πρώην σε καταλαβαίνουν καλύτερα από νυν, υπάρχει θέμα

Στον βωμό των σχέσεων, συχνά αντιμετωπίζουμε διάφορες δυσκολίες και προκλήσεις. Μία από αυτές είναι η κατανόηση από τον σύντροφό μας, εκείνη η ιδιότητα των σχέσεων που μας επιτρέπει να μπορούμε να συναισθανθούμε τον άνθρωπό μας και το ίδιο να κάνει κι εκείνος με μας. Ωστόσο, όταν οι πρώην μας φαίνονται να μας καταλαβαίνουν καλύτερα από το ταίρι μας, μάλλον κάτι πάει πολύ λάθος.

Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι πολύπλοκες και ποτέ δεν έχουν την ίδια μορφή περνώντας από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάθε άτομο έχει τη δική του προσωπικότητα, τις εμπειρίες του και τις συναισθηματικές του ανάγκες. Ως εκ τούτου, ο τρόπος που κατανοούμε και ερμηνεύουμε τις ενέργειες και τις αντιδράσεις των άλλων μπορεί να διαφέρει σημαντικά. Όταν ένας πρώην σύντροφος φαίνεται να μας κατανοεί καλύτερα από τον νυν μας, μπορεί να υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτήν την αντίφαση.

Ο πρώην σύντροφος γνωρίζει την προσωπικότητά μας, έχει βιώσει τις εμπειρίες μας κι έχει μια ιστορία μαζί μας. Ενδέχεται να έχει αναπτύξει μια πιο βαθιά επίγνωση των αναγκών μας και των προτιμήσεών μας. Από την άλλη πλευρά, ο νυν σύντροφος είναι ένας νέος άνθρωπος που προσπαθούμε να γνωρίσουμε και να εξερευνήσουμε. Ίσως να υπάρχει έλλειψη επικοινωνίας κι ανοιχτής συζήτησης, στην αρχή, που θα βοηθούσε στην καλύτερη κατανόηση ο ένας του άλλου.

Επίσης, η σύγκριση μεταξύ του πρώην και του νυν συντρόφου μας, μπορεί να είναι από αδικαιολόγητη ως ανήθικη, ειδικά αν πρόκειται για όπλο που στρέφουμε εναντίον του πυροδοτώντας ανασφάλειες. Άλλωστε, τίποτα δεν μπορεί να είναι απόλυτο. Ο πρώην σύντροφος μπορεί να μας κατανοεί καλύτερα σε ορισμένες πτυχές, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι ο νυν σύντροφος είναι ανίκανος να μας καταλάβει.

Μια από τις κύριες αιτίες για την έλλειψη κατανόησης από την παρούσα σχέση μας, που μπορεί να φέρει στον νου τέτοιες σκέψεις, μπορεί να είναι κι η έλλειψη ειλικρίνειας. Ίσως να μην έχουμε κάνει ανοιχτή συζήτηση για να μοιραστούμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας με το νυν ταίρι μας, έτσι έχοντας η τέως σχέση μας το προβάδισμα από άποψη εμπειρίας, να κερδίζει στα σημεία. Αντίθετα, με τους πρώην μπορεί να είχαμε εξελιγμένη επικοινωνία και να ήμασταν πιο άνετοι να μιλήσουμε για διάφορα θέματα, ακριβώς λόγω του χρόνου που έφερε τριβή κι εν τέλει οικειότητα. Σε συνδυασμό με τη μυθοποίηση του χωρισμού, μπορεί εύκολα να βγει το συμπέρασμα “η σχέση μου δε με καταλαβαίνει”.

Επιπλέον, οι σχέσεις μας αλλάζουν και εξελίσσονται με τον χρόνο. Η περίοδος της νέας σχέσης μπορεί να είναι γεμάτη με ρομαντική ευφορία κι ενθουσιασμό, αλλά καθώς περνά ο χρόνος, μπορεί να εμφανιστούν δυσκολίες και προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε από κοινού. Συγκρίνοντας τον τρόπο που οι πρώην σύντροφοί μας μάς κατανοούσαν με αυτόν του νυν συντρόφου, πρέπει να θυμόμαστε ότι, για να μην υπάρχουν στη ζωή μας πια, μάλλον κάτι δεν πήγαινε και τόσο τέλεια.

Αξίζει επίσης να αναλογιστούμε τις δικές μας προσδοκίες κι ανάγκες από μια σχέση. Είναι δυνατόν να έχουμε αλλάξει από την εποχή που ήμασταν με τους πρώην μας συντρόφους και να χρειαζόμαστε διαφορετικά πράγματα τώρα, άρα ο λόγος που νιώθουμε πως δε μας κατανοούν είναι ότι εμείς αλλάξαμε τον τρόπο που ζητάμε κατανόηση.

Εν τέλει βέβαια, ακόμα κι αν αυτό όντως συμβαίνει κι οι πρώην μάς καταλαβαίνουν καλύτερα από τους νυν μας, δε σημαίνει απαραιτήτως ότι κάτι πάει λάθος κι η σχέση είναι για πέταμα. Αν τώρα μας αφορά να βελτιώσουμε την κατάσταση, πρέπει να επενδύσουμε στην επικοινωνία και την αμοιβαία κατανόηση με την παρούσα σχέση μας. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, να είμαστε ειλικρινείς, ν’ ακούμε προσεκτικά τον άλλον, να εκφράζουμε τις ανάγκες μας και ν’ αναζητούμε τρόπους να βρούμε κοινό έδαφος. Μπορεί να χρειαστεί υπομονή και προσπάθεια, αλλά η επένδυση στη σχέση μας μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη κατανόηση και ενότητα.

Τέλος, αξίζει να θυμόμαστε ότι οι πρώην σύντροφοί μας ανήκουν στο παρελθόν γιατί, κι επικοινωνία να υπήρχε, δεν υπήρχαν άλλα, πολύ βασικά, που οδήγησαν στον χωρισμό. Οι σχέσεις μας αναπτύσσονται κι εξελίσσονται κι είναι σίγουρα πιο χρήσιμο να μένουμε στο παρόν μας. Κι αν αυτό δούμε πως δε μας κάνει, να πάμε μπροστά κι όχι πίσω.