Πέθανε τουρίστρια στη Θάσο περιμένοντας 51 λεπτά το ασθενοφόρο

Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει πως σε λιγότερο από 2 μήνες από την τελευταία είδηση που ένας άνθρωπος πέθανε λόγω έλλειψης ασθενοφόρων στην Κω, μια τουρίστρια θα πέθαινε σε μια παραλία της Θάσου για τον ίδιο λόγο; Σήμερα, λοιπόν στη Θάσο μια τουρίστρια κατέρρευσε στην παραλία αφού βγήκε από τη θάλασσα. Άλλοι τουρίστες προσπάθησαν να της προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες και έκαναν προσπάθειες ανάνηψης της γυναίκας, αλλά το ασθενοφόρο κατεύθασε 51 λεπτά αργότερα όπου και η γυναίκα ήταν ήδη νεκρή, οπότε οι διασώστες απλώς επιβεβαίωσαν τον θάνατό της μαζί με έναν ιδιώτη γιατρό που κλήθηκε στο σημείο.

Οι Ρουμάνοι τουρίστες που προσπάθησαν να επαναφέρουν τη γυναίκα έκαναν έκκληση στις τοπικές κι εθνικές αρχές για βασική και στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη σε τουριστικούς προορισμούς. Ακόμα, η είδηση προκάλεσε αντιδράσεις κι από τους υπόλοιπους τουρίστες του νησιού οι οποίοι όπως αναφέρουν, ενώ διαθέτουν ιδιωτική ασφάλιση, δεν μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν στο συγκεκριμένο νησί λόγω της ύπαρξης ενός και μοναδικού ασθενοφόρου.

Φυσικά κι όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο μέρος στην Ελλάδα που διαθέτει μονάχα ένα ασθενοφόρο, ή που η ιατρική κάλυψη είναι μηδαμινή. Οι τουρίστες έρχονται στη χώρα μας με ρίσκο να μην μπορούν να δεχθούν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κι αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να μας θορυβεί. Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από τον τουρισμό κι ένα τέτοιο περιστατικό, εκτός από τραγικά συμβάντα μπορεί να οδηγήσει και σε κακή φήμη της χώρας. Επίσης, άτομα που θέλουν να επισκεφθούν τη χώρα κι έχουν χρόνια νοσήματα και χρειάζονται άμεση πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, είναι αδύνατον να επιλέξουν προορισμούς όπου τέτοιες υπηρεσίες είναι πενιχρές και κυριολεκτικά, για γέλια.

Προφανώς, δεν είναι μόνο οι εκτός συνόρων επισκέπτες οι οποίοι μπορεί να σκέφτονται διπλά και τριπλά να κάνουν διακοπές σε απομακρυσμένες περιοχές στην Ελλάδα. Είναι κι οι ίδιοι οι Έλληνες, οι οποίοι γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και μπορούν να φανταστούν τη δεινή θέση στην οποία θα βρεθούν αν τολμήσουν και χρειαστούν ένα ασθενοφόρο να τους σώσει. Κι αν ο τουρισμός δεν είναι αρκετά σοβαρή αιτία ώστε οι αρμόδιοι φορείς να λάβουν μέτρα, τότε μήπως είναι οι κάτοικοι που ζουν και κοιμούνται με τον φόβο; Γιατί αρνούμαι να αποδεχθώ, ως επαγγελματίας υγείας, πως με το να πεθαίνουν απλώς οι πολίτες αυτής της χώρας στα σπίτια τους, σε καρότσες ή φορτηγά δεν είναι αρκετό για να ιδρώσει το αυτί κανενός.

Οι κάτοικοι των νησιωτικών κι ηπειρωτικών περιοχών ζούνε στο έλεος του Θεού, της τύχης, του καιρού, των άστρων και ό,τι άλλο μπορεί κανείς φανταστεί εκτός από το έλεος ενός ασθενοφόρου, ενός γιατρού κι ενός κέντρου υγείας ή νοσοκομείου. Οι ειδήσεις ότι άνθρωποι στην επαρχία ή στα νησιά κατέρρευσαν χωρίς να προλάβουν ούτε να αντικρίσουν επαγγελματία υγείας, γίνονται όλο και πιο συχνές και σιγά σιγά αρχίζει να μη μας κάνει κι εντύπωση. Αυτό είναι και το πιο τρομακτικό. Είναι απαράδεκτο να θεωρούμε δεδομένο ότι αν κάποιος βρίσκεται σ’ ένα νησί, σε μια επαρχιακή πόλη ή απλώς εκτός Αθηνών, δεν μπορεί να περιμένει και πολλά στον τομέα της υγείας. Δηλαδή, όσοι μένουν σε αυτές τις περιοχές δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με αυτούς που μένουν μέσα σε μια μεγάλη πόλη κι είναι καταδικασμένοι στον θάνατο αν κάτι τους συμβεί;

Το προβλήματα και τα κενά στην υγειονομική περίθαλψη στην Ελλάδα είναι άπειρα και μια τέτοια συζήτηση θα έπαιρνε πολύ χρόνο, αλλά ας σταθούμε λιγάκι στο υγειονομικό προσωπικό, το οποίο σε περιοχές όπως η Θάσος, είναι ελάχιστο. Μεταξύ μας τώρα, ποιος από εμάς θα ήθελε να δουλεύει στη μέση του πουθενά, χωρίς υπόλοιπο προσωπικό, εξοπλισμό κι αξιοπρεπείς δομές; Και αν συμβεί κάτι στους επαγγελματίες υγείας, αυτούς ποιους θα τους σώσει; Αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει οι άνθρωποι που θα αποφασίσουν να δουλέψουν στις δομές υγείας μιας τέτοιας περιοχής να λάβουν υπόψιν και για τους ίδιους λόγους να απορρίψουν, καθώς δε θέλουν να βάλουν σε κίνδυνο τις ζωές τους αλλά και τις ζωές των οικογενειών τους που μπορεί να φέρουν μαζί και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γι’ αυτό.

Μακάρι να μπορούσε αυτή η είδηση να είναι και η τελευταία, μακάρι να μην υπήρχαν πια άνθρωποι στην Ελλάδα να ξεψυχούν ο ένας μπροστά στον άλλον, ανήμποροι χωρίς ιατρική κάλυψη, αλλά κάτι μέσα μας ξέρει πως αυτό δε θα γίνει. Σε τι αριθμό πρέπει να φτάσουν οι νεκροί για να συγκινηθεί κανείς σε αυτήν ή σε κάποια -οποιαδήποτε- κυβέρνηση αυτής της χώρας;