Ο άντρας που καρτερεί επί 24 χρόνια σε μια στάση λεωφορείου την αγαπημένη του

Ένα από τα συνηθέστερα θέματα που συζητούνται σήμερα είναι η απαξίωση των συναισθημάτων και η ευκολία με την οποία πολλοί άνθρωποι, νέοι ή και μεγαλύτεροι, εγκαταλείπουν συντρόφους ή δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να συνάψουν σχέσεις. Κάποιοι, πολύ εύκολα στρέφονται στον επόμενο ή στην επόμενη, χωρίς να μπουν στο κόπο να καταλάβουν ή να συνδεθούν με τον άνθρωπο που έχουν μπροστά τους. Προτιμούν τα εύκολα και τα ευκαιριακά, από το να προσπαθήσουν να δεθούν με τον άλλο και να βαδίσουν μαζί του. Υπάρχουν, όμως και κάποιοι που ξέρουν ν’ αγαπούν, χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση, χωρίς να ζητάνε ανταλλάγματα κι αποδείξεις.

Η φωτογραφία του συμπαθούς Τούρκου Εσεβίτ Οκουζτσού ο οποίος περιμένει επί 24 χρόνια την αγαπημένη του σε μια στάση λεωφορείου, λιγώνει την καρδιά μας και μας δείχνει ότι η αγάπη δεν περιορίζεται και δεν απαξιώνεται, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ο «ερωτευμένος Εσεβίτ», όπως τον αποκαλούν, κατοικεί στην επαρχία της Σινώπης, μιας παραθαλάσσιας πόλης στη Μαύρη Θάλασσα. Γνώρισε την αγαπημένη του στη στάση που μέχρι και σήμερα την περιμένει καρτερικά να γυρίσει. Στο ίδιο σημείο που έγιναν ζευγάρι.

Ο ίδιος, όταν τον ρωτούν γιατί δεν τα παρατάει, απαντά πως ήταν η μόνη γυναίκα που αγάπησε. Η ιστορία λέει πως, όταν εκείνος νόσησε από μια σπάνια ασθένεια από την οποία έχασε την όρασή του κι αφού κάθε ιατρική παρέμβαση ήταν άκαρπη, εκείνη τον εγκατέλειψε και μετέβη στη Κωνσταντινούπολη. Ο Εσεβίτ, δεν έπαψε ποτέ να την αγαπά και βρίσκεται καθημερινά στη στάση που γνωρίστηκαν, για 24 χρόνια, περιμένοντας με αισιοδοξία ότι κάποια στιγμή εκείνη θα επιστρέψει κοντά του. Η στάση που περιμένει, αναφέρεται από τους κατοίκους της περιοχής ως «στάση του ερωτευμένου Εσεβίτ». Ο Εσεβίτ έχει έναν και μόνο συγγενή, έναν αδελφό ο οποίος, όμως, δεν μπορεί να τον βοηθήσει, καθώς μένει σε άλλη περιοχή της Τουρκίας. Κάτοικος της Σινώπης, του έχει διαθέσει ένα κοντέινερ το οποίο χρησιμοποιεί ως σπίτι, ενώ όσοι τον παροτρύνουν να μην κάθεται τόσες ώρες στη στάση περιμένοντας μια επιστροφή που δε θα γίνει, εκείνος αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει.

Sinop’un Boyabat ilçesinde 24 yıldır sevdiği kadını aynı yerde bekleyen Ecevit Öküzcü, görenleri duygulandırıyor:
Gidenin önüne nasıl duracağım? Artık sevgi falan istemiyorum ben. pic.twitter.com/0NdlCPJSCF

— ENSONHABER (@ensonhaber) June 12, 2023

Κάποιοι, ίσως, πουν ότι ο Εσεβίτ είναι ένας αφελής ηλικιωμένος που ζει στον δικό του κόσμο, ένας αιθεροβάμων, άξιος της μοναξιάς του. Που πιστεύει ότι ο έρωτας της ζωής του θα γυρίσει, ενώ είναι πολύ πιθανό εκείνη να μην τον θυμάται καν, να έχει κάνει τη δική της οικογένεια και να μην της λέει τίποτα πια ούτε το όνομά του. Και μπορεί να είναι έτσι, όντως. Και ναι, το πιθανότερο είναι ότι η άφιξη που περιμένει ο Εσεβίτ δε θα γίνει ποτέ. Αλλά αν μείνουμε σε αυτά, μάλλον αδυνατούμε να διαβάσουμε την ουσία της στάσης του, να αντιληφθούμε το μέγεθος της καρδιάς και της αγάπης του, τα οποία και δεν μπορούμε να κρίνουμε με δικά μας κριτήρια.

Ο Εσεβίτ εγκαταλείφθηκε από τη μόνη γυναίκα που αγάπησε στη ζωή του, κάτι που σίγουρα πίκρανε τη ψυχή του. Επέλεξε, όμως, να κρατήσει την αγκαλιά του ανοιχτή, να μην επιτρέψει στη θλίψη να τον πνίξει. Κάθε μέρα ξυπνά με την προσμονή της γυναίκας που τον άφησε, όχι γιατί δεν πήρε αυτά που ήθελε από εκείνη, αλλά γιατί δεν πρόλαβε να της δώσει την αγάπη που είχε. Δεν πρόλαβε να της προσφέρει όλα όσα επιθυμούσε. Αυτό είναι που περιμένει, να γεμίσει τη δική της αγκαλιά κι όχι τη δική του. Το λογικό, θα ήταν να προχωρήσει κι αυτός σε αναζήτηση άλλης συντρόφου, αλλά ποιος ποτέ έπραξε με λογική στον έρωτα; Κι αν μέσα του σκέφτεται –κι ίσως πιστεύει- ότι εκείνη δε θα γυρίσει ποτέ κοντά του, δεν αρκεί για να πάψει να την περιμένει.

Πόσο εύκολα εμείς θα κάναμε μια τέτοια επιλογή σήμερα; Πόσο εύκολα θα λέγαμε στην καρδιά μας να μη σωπάσει; Ίσως, ο Εσεβίτ να είναι αυτός που τελικά παίρνει τα περισσότερα, γιατί όπως λέει κι η αγαπημένη μας Κική Δημουλά «κερδισμένος είναι αυτός που αγαπάει, όχι αυτός που αγαπιέται».

Πηγή