Πριν ούτε έναν μήνα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ερωτηθεί σε συνέντευξή του σε πρωινή εκπομπή, αν θεωρεί πως η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη για να δεχθεί τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Η απάντησή του ήταν ασαφής, ωστόσο έδειξε πως υπάρχει η πρόθεση να ασχοληθούν ως κυβέρνηση με τα δικαιώματα της queer κοινότητας, με προεκλογικό ρίσκο να χάσει κάποιες (ακρο)δεξιές ψήφους. Ούτε έναν μήνα μετά, ο Πρωθυπουργός της χώρας, Κυριάκος Μητσοτάκης, ανακοινώνει ( ; ) ότι στην πολιτική στρατηγική της αυτοδύναμης, πλέον, κυβέρνησης είναι η νομιμοποίηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών. Σαφέστατα και πρόκειται για μια προοδευτική δήλωση, ακόμη κι υπό τη μορφή υπόσχεσης, που δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην περάσει από γενεές 13, αφού για τους αριστερούς είναι ψέμα ενώ για τους δεξιούς, λάθος.
Σε συνέντευξή του στο Bloomberg ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ότι «Ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου θα συμβεί κάποια στιγμή και είναι μέρος της στρατηγικής μας» επισημαίνοντας πως η «ελληνική κοινωνία είναι πολύ πιο έτοιμη κι ώριμη» κι αυτή είναι μια υπόσχεση που μπορεί να πραγματοποιηθεί, θεωρητικά, αφού, ήδη από το 2015 το σύμφωνο συμβίωσης επεκτάθηκε δίνοντας έτσι και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια το δικαίωμα σύναψής του. Η αοριστία της δήλωσης, νικάει τη σημασία της άραγε; Μπορούμε να είμαστε ρομαντικοί ή η κριτική απέναντι στην κυβέρνηση για το θέμα αυτό δικαίως ασκείται;
«Καλωσορίζουμε τον κ. Μητσοστάκη στη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα» απαντάει η αντιπολίτευση και θυμίζει πως «όταν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κατέθεσε πρόταση νόμου για την ισότητα στον γάμο και το δικαίωμα τεκνοθεσίας, ένα χρόνο πριν, τον Ιούνιο του 2022, ο κ. Μητσοτάκης έλεγε ότι “δεν είναι η κατάλληλη στιγμή”».
Να πούμε στο σημείο αυτό πως υφίσταται ειδική επιτροπή που συστάθηκε στις 17/3/2021, με στόχο τη σύνταξη εθνικής στρατηγικής για τη βελτίωση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ κι έχει ως βάση 4 άξονες: την αντιμετώπιση των διακρίσεων κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, τη διασφάλιση της προστασίας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, την ανάγκη ύπαρξης κοινωνιών χωρίς αποκλεισμούς κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ και τον ρόλο της Ευρώπης στο αίτημα υπέρ της ισότητας των ΛΟΑΤΚΙ+ σε παγκόσμιο επίπεδο. Άρα, θεωρητικά, υπάρχει η βάση και πάνω σε αυτόν τον άξονα, πια, η Ελλάδα φαίνεται να κάνει μικρά, αλλά ελπιδοφόρα βήματα προς την κατεύθυνση της ισότητας. Είναι, όμως, σημαντικό να δούμε να έχουν αντίκτυπο και στην πράξη, στις γειτονιές, στα σχολεία, στον χώρο εργασίας. Όχι κάποια στιγμή, αλλά σήμερα.
Είτε συμπαθείς είτε όχι τον συγκεκριμένο πρωθυπουργό και την πολιτική του, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι έχει κάνει μια επικοινωνιακή προσπάθεια να αποδείξει ότι τον αφορά το ζήτημα των ΛΟΑΤΚΙ+, χωρίς να ξανοίγεται ιδιαίτερα, βουτώντας λίγο-λίγο τα δαχτυλάκια στο νερό.
Και για εκείνους που ακόμη είναι αντίθετοι στο δικαίωμα να ζεις ελεύθερα, αν δε μοιάζει με την ιδεολογία τους η ελευθερία αυτή, ας θυμίσουμε πως δεν έχει καμία σημασία ποιος είσαι, τι επιλέγεις να έχεις στη ζωή σου ως πολιτική πεποίθηση ή σε ποια θρησκεία προσφεύγεις για απαντήσεις. Σημασία έχει, όμως, όπως για σένα έτσι και για τον διπλανό σου, να μπορεί να ζει στη χώρα του χωρίς να τον κάνει να νιώθει απροστάτευτος κι αόρατος, χωρίς να χρειάζεται να απολογείται γι’ αυτό που είναι και σίγουρα χωρίς να χρειάζεται να μεταναστεύσει με σκοπό να παντρευτεί το εκλεκτό άτομο της καρδιάς του.
Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια χρειάστηκε -και χρειάζεται- να παλέψουν πολύ για ν’ αποκτήσουν έστω τα ελάχιστα από αυτά που θεωρούνται αυτονόητα στα ετερόφυλα ζευγάρια. Είναι λοιπόν αναγκαιότητα να ανοίξει πρακτικά ο δρόμος για αναγνώριση περισσότερων δικαιωμάτων, ώστε να μη χρειάζεται να προσπαθούν για την κατάκτηση του δικαιώματός τους στην ισότητα.
Το γεγονός ότι η ανακοίνωση αυτή, ή μάλλον η υπόσχεση αυτή, προήλθε από το στόμα ενός δεξιού πολιτικού προκάλεσε εντύπωση και καχυποψία και θεωρήθηκε ότι αποτελεί αόριστο σχήμα δηλώσεων ή ότι μπορεί να είναι προϊόν μόνο αριστερών ιδεολογιών. Από την άλλη, αν όντως αποφασίσουμε να το δούμε για μια στιγμή έστω και λίγο ρομαντικά, μπορούμε να αποφασίσουμε ότι καμία σημασία δεν έχει η πολιτική παράταξη στην οποία ανήκεις, αρκεί να μπορείς να διακρίνεις την ανάγκη για ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, τα δικαιώματά τους στη ζωή, στην αγάπη, στη δέσμευση και κυρίως στην επιλογή. Και η “κάποια στιγμή” να αποκτήσει ημερομηνία κι ώρα.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου