Oι ταινίες τρόμου είναι διαχρονικά κλασικός τρόπος να περάσεις χρόνο με τα φιλαράκια, να γελάσετε, να περάσετε όμορφα και να κάνετε και κάτι διαφορετικό πέρα από τα συνηθισμένα. Γι’ αυτόν τον λόγο σας παρουσιάζουμε κι εμείς σήμερα, 5 ταινίες τρόμου που θα έπρεπε να θεωρούνται classics και να βρίσκονται στη λίστα σας.
1. Psycho
Το Psycho (1960) είναι η πιο εμβληματική ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ, η οποία αποθεώθηκε από τους οπαδούς ταινιών τρόμου και τους κριτικούς κινηματογράφου για τα plot-twist της, τις τρομερές ερμηνείες και την απόκοσμη ατμόσφαιρά της. Ήταν υποψήφια για τέσσερα Όσκαρ την εποχή που υπήρχαν ξεχωριστές κατηγορίες για τις ασπρόμαυρες ταινίες και εξακολουθεί να είναι μια από τις πιο επιδραστικές ταινίες στην ιστορία του Χόλιγουντ. Σε περίπτωση που για κάποιον άγνωστο λόγο δεν ξέρετε περί τίνος πρόκειται, το Psycho ακολουθεί μια νεαρή γυναίκα που καταφεύγει για τη νύχτα σ’ ένα μοτέλ, που διευθύνει ένας γοητευτικός αλλά απωθητικός νεαρός άνδρας, ο Νόρμαν Μπέιτς. Η διαμονή της παίρνει μια σκοτεινή τροπή όταν η μητέρα του Μπέιτς μπαίνει στο προσκήνιο. Η ταινία, γεμάτη από το χαρακτηριστικό σασπένς των Χιτσκοκικών ταινιών, αποτελεί μια επιλογή που κάθε σινεφίλ πρέπει ν’ απολαύσει.
2. Lights Out
Το Lights Out (2016) ξεκίνησε ως μια ταινία μικρού μήκους που ανέβηκε στο κανάλι του Σουηδού σκηνοθέτη David F. Sandberg στο YouTube για έναν διαγωνισμό το 2013. Ακολουθεί μια νεαρή μητέρα που υποφέρει από μια σκοτεινή οντότητα η οποία αναγνωρίζει την τραυματική παιδική της ηλικία. Αυτή η φιγούρα που μοιάζει με φάντασμα είναι ορατή μόνο όταν ανάβουν τα φώτα, γεμίζοντας κάθε σκιά με μια αίσθηση επικείμενου τρόμου. Η ταινία είναι μια στοιχειωτική αλληγορία για την ψυχική ασθένεια και την επακόλουθη απομόνωση. Σε παραγωγή του μετρ του τρόμου James Wan, το Lights Out συνδέει αποτελεσματικά ανατριχιαστικά οπτικά στοιχεία με μια εντυπωσιακή ιστορία.
3. Zombieland
Το Zombieland (2009) είναι μια σύγχρονη κλασική κωμωδία τρόμου που ακολουθεί μια ομάδα επιζώντων, αφού ο κόσμος υποκύψει σε μια αποκάλυψη ζόμπι. Δυστυχώς, αυτοί οι συγκεκριμένοι απέθαντοι είναι απίστευτα γρήγοροι, μειώνοντας τις πιθανότητες να μείνουν ζωντανοί οι υπόλοιποι. Παρά το χιούμορ που χάρισε στην ταινία αυτήν τη φήμη της, τα ζόμπι είναι σίγουρα τρομακτικά- ειδικά εκείνα που είναι ντυμένα κλόουν. Με ένα all-star καστ (π.χ. Jesse Eisenberg, Woody Harrelson, Emma Stone), έξυπνο αυτοσαρκαστικό χιούμορ, εντυπωσιακά σκηνικά και εκπληκτικά όμορφες σχέσεις, το Zombieland είναι η τέλεια ευκαιρία να διασκεδάσεις αν σ’ αρέσουν αντίστοιχες ταινίες.
4. The Birds
Άλλη μια εκπληκτική ταινία του Χίτσκοκ, τα Πουλιά (1963). Η ταινία, που διαδραματίζεται στον εκπληκτικό κόλπο Bodega Bay, αποτελεί έναν δίωρο διαλογισμό πάνω στο ερώτημα: «Τι θα γινόταν αν η φύση αντιστεκόταν;». Υπάρχει μια γενική παρανόηση ότι οι παλαιότερες ταινίες δεν είναι τρομακτικές για το σύγχρονο κοινό, αλλά το αριστούργημα του Χίτσκοκ αμφισβητεί αυτήν την ιδέα. Το αυξανόμενο σμήνος των κακόβουλων πουλιών παρομοιάζεται με το σταθερά αυξανόμενο άγχος μας, καθώς εκείνα αρχίζουν να εμφανίζονται μαζί με τ’ ανατριχιαστικά σημάδια της κτηνωδίας τους. Αν τέλος πάντων είστε του κλασσικού, επιλέξτε αυτήν την ταινία και θα μας θυμηθείτε.
5. Unfriended
Το Unfriended (2014) ανεβάζει το found footage σε νέο επίπεδο, χρησιμοποιώντας την οθόνη του υπολογιστή μιας έφηβης κοπέλας ως τα μάτια μας στην ιδιωτική της ζωή, τις ασταθείς σχέσεις της και τον περίεργο χάκερ που ενοχλεί εκείνη και τους συμμαθητές της στην ομάδα που έχουν όλοι μαζί στο skype. Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα πιο παρεμβατικά, ο εισβολέας ισχυρίζεται ότι είναι ένας συμμαθητής τους που πέθανε από αυτοκτονία ακριβώς πριν από ένα χρόνο εκείνη την ημέρα. Η ταινία είναι ένα προειδοποιητικό μήνυμα για το cyberbullying, με υποτιμημένες ερμηνείες, δημιουργικές δολοφονίες και μια σταθερά εξελισσόμενη ομάδα φίλων που είναι πρόθυμη να κάνει και να πει τα πάντα για να επιβιώσει (εκτός από το να πει την αλήθεια, όπως φαίνεται). Είναι επίσης γεμάτη από ατάκες από τις αρχές της δεκαετίας του 2010 που κάθε Millennial ή Gen Z μπορεί να εκτιμήσει (και να ανατριχιάσει εκ των υστέρων).
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
