Άνθρωποι που αποφεύγουν τις σχέσεις όπως ο δράκουλας το σκόρδο

Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή: Τη σημερινή εποχή οι άνθρωποι αποφεύγουν να κάνουν σχέσεις όπως θα απέφευγε ένας βρικόλακας το σκόρδο. Δεν τη θέλει τη σχέση ο άλλος γιατί την έχει μετατρέψει σε μπαμπούλα στο μυαλό του. Θεωρεί ότι αν μπει η ταμπέλα ξαφνικά θα πρέπει να αλλάξει τη ζωή του ολοκληρωτικά και να κάνει μόνο ό,τι θέλει το έτερον ήμισυ˙ να μη βγαίνει με την παρέα του, να μην πίνει, να μην ξενυχτά, να μην ανεβάζει στα σόσιαλ. Να μην κάνει γενικότερα τίποτα απ’  όσα συνήθιζε να κάνει.

Και πήξαμε εν τέλει στα situationship και σ’ ανθρώπους που ενώ μέσα τους βράζουν από αμφιβολίες και πρέπει να συζητήσουν  γι’ αυτές με τον άνθρωπο που έχουν δίπλα τους, δε βγάζουν άχνα και προτιμούν να μένουν σε μια άσχημη κατάσταση. Προτιμούν να μείνουν εκεί προσπαθώντας μάταια έως ότου αποφασίσει τ’ άλλο άτομο να μείνει μαζί τους.

Και μπαίνεις κι εσύ σ’ αυτό το τριπάκι και κρατάς ανοιχτές τις πόρτες μη τυχόν βρεις κάτι καλύτερο, κάτι πιο αποδεκτό από το περιβάλλον σου, κάτι που να ταιριάζει περισσότερο στο στάτους σου, κάτι που να σου κάνει το κλικ περισσότερο. Δε σκέφτεσαι όμως ότι το άτομο που έχεις απέναντι σου μπερδεύεται με τα σήματα που του στέλνεις, μπερδεύεται και δε ζητά απαντήσεις μόνο και μόνο για να μη σε κάνει να φύγεις τρέχοντας. Νιώθει ότι σε θέλει αλλά δε βγάζει μιλιά από φόβο.

Και μετά, σαν καλός εγωιστής που είσαι -όπως όλοι οι άνθρωποι-, θα πάρεις από πάνω σου τις ευθύνες και θα πεις «Ας μιλούσε, δεν του φταίει κανείς». Κι εν μέρει δίκιο έχεις αλλά ξέρεις καλά ότι όταν ο άλλος ερωτεύεται, προσπαθεί με όλο του το είναι για να κερδίσει το άτομο που το ενδιαφέρει και τον πιάνει μια δειλία ως προς την έκφραση των συναισθημάτων του. Δεν είναι κακό να βρεθείς σε μια τέτοια σχέση, δεν είναι ντροπή να μην μπορείς να εκφράσεις τα συναισθήματα σου ούτε είναι κακό να προσπαθήσεις να σε ερωτευτεί ένα άτομο που τη μια μέρα σου δίνει πράγματα και την άλλη όχι. Κακό είναι να αφήσεις τον εαυτό σου να υποφέρει σε μια κατάσταση που δε σε γεμίζει, κακό είναι να ανεχθείς περισσότερα απ’ όσα αντέχεις και στο τέλος να χάσεις εσένα.

Πολλές περιπτώσεις υπάρχουν όπου οι άνθρωποι αποφασίζουν να κάνουν μια κοινή προσπάθεια και κανένας από τους δύο δεν εξαφανίζεται χωρίς λόγο, κανένας από τους δύο δε χάνει ξαφνικά το ενδιαφέρον του χωρίς να ενημερώσει το άλλο άτομο. Αποφασίζουν να υπάρξει το «εμείς» και το «αφορά σ’ εμάς». Αυτοί οι άνθρωποι είναι που στο τέλος θα καταφέρουν να χτίσουν αυτό που ποθούν.

Μα, να θυμάσαι αγαπητέ μου άνθρωπε, το άτομο που έχεις δίπλα σου και του έδωσες ελπίδες για το μεταξύ σας να το τιμάς, να τ’ εκτιμάς και να σέβεσαι τον χρόνο και το συναίσθημα που σου δίνει γιατί κάποια στιγμή -αν εσύ σταματήσεις να επενδύεις το ίδιο- τότε κι εκείνο θ’ αποφασίσει να αποχωρήσει απ’ αυτήν την προσπάθεια και να πάει παρακάτω -ακόμα κι αν πονάει ή είναι τρελά ερωτευμένο μαζί σου.

Είναι σπάνιες οι αληθινές κι ουσιαστικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων σήμερα, οπότε μην προδίδεις τον άνθρωπο που σου έδειξε ότι θέλει να προσπαθήσει -δεν είναι πολλοί τόσο τίμιοι απέναντι στον έρωτα.