Η παύση είναι (κι) έρωτας

Πολλοί λένε πως ο Αύγουστος είναι η παύση που χρειαζόμαστε από ένα χρόνο γεμάτο. Μια ανάσα από τη ρουτίνα. Μια γεύση ξεγνοιασιάς κι ας αφήνουμε πίσω μας θέματα που μπορεί να τρέχουν με τις εξελίξεις τους. Λίγο οι άδειες του καλοκαιριού για διακοπές, λίγο οι άδειες πόλεις για εκείνους που δε θα καταφέρουν να πάνε κάπου, όλα θυμίζουν παύση.

Η παύση, όμως, τρομάζει πολλούς ανθρώπους ειδικά εκείνους που δεν έχουν συνηθίσει να σταματούν. Εκείνους που κινούνται καθημερινά με φρενήρεις ρυθμούς, κολλημένοι σε deadline κι εγκλωβισμένοι σε υποχρεώσεις που μοιάζουν σαν μια βρύση που χάλασε κι όλα μπάζουν από παντού. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη μια παύση, πιο πολύ από οποιονδήποτε. Κι αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο μόνο σε αυτούς που ποτέ δεν παύουν για κανένα και για τίποτε.

Πολλές φορές, ξεχνάμε πως η εξέλιξη έρχεται μετά από την αδράνεια. Επαναπροσδιορισμός κι επανεκκίνηση λέγεται αυτό κι είναι λογικό αν σκεφτείτε πως κι οι πιο γρήγοροι δρομείς στον κόσμο ξεκινούν δυναμικά έπειτα από την παύση στο τερέν του στίβου. Το ίδιο ισχύει και για στη ζωή. Παύεις, σκέφτεσαι, ξεκινάς κι εκτοξεύεσαι.

Η παύση είναι κι έρωτας. Σκεφτείτε την παύση πριν σκάσει ένα φιλί. Εκείνα τα δευτερόλεπτα πριν τα χείλη πλησιάσουν κι αγγίξουν την ανάσα. Σκεφτείτε την παύση που κάνουν τα βλέμματα στο φλερτ. Εκείνα που συναντώνται πριν φτιάξουν μια αγκαλιά, ή εκείνη πριν δυο κορμιά ενωθούν από πάθος. Που ξέρουν πώς να γίνονται ένα νιώθοντας τα πάντα.

Η παύση είναι θέα. Μια θέα που την απολαμβάνουμε μόνο αν σταθούμε για λίγο ακίνητοι. Απαλλαγμένοι από τους θορύβους όσων συμβαίνουν γύρω μας. Η θέα των παιδιών μας που γελάνε. Η θέα των γονιών μας που μας κοιτάζουν για να ψυχανεμιστούν αν είμαστε καλά. Η θέα των φίλων που μας πειράζουν για το αν και πότε θα σκάσουμε επιτέλους μύτη για κανένα μπάνιο αφού όλο το αναβάλουμε. Η θέα του κατοικίδιου που μας περιμένει να επιστρέψουμε για να τους αφιερώσουμε έστω ένα δεκάλεπτο από τον πολύτιμο χρόνο μας.

Το πιο σημαντικό είναι πως η παύση είναι η αγάπη για εμάς τους ίδιους. Αν δεν κάνουμε καθημερινά μικρές παύσεις για να χαρούμε, να απολαύσουμε, να αισθανθούμε, να ερωτευτούμε, να χαλαρώσουμε και γενικότερα να βρούμε το δικό μας σημείο αναφοράς μέσα σε μια πραγματικότητα που συνεχώς κινείται γιατί έτσι είναι η ζωή, θα χαθούμε μέσα στον χρόνο. Κι αυτές οι χαμένες στιγμές αθροίζονται φτάνοντας κάποια στιγμή να μπορούν να φτιάξουν μια ολόκληρη ζωή την οποία δε καταφέραμε να γνωρίσουμε. Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Εξαιτίας μιας τρελής ημέρας που από το πρωί απαιτούσε την αμέριστη προσοχή μας χωρίς καμία παύση. Θαρρείς και το να σταματήσουμε για να δούμε έστω τι ολοκληρώσαμε και τι μας έχει απομείνει, είναι έγκλημα.

Αν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που γενικότερα με δυσκολία απολαμβάνετε μια παύση από όλα, καιρός να αναθεωρήσετε. Δε σας ζητά κανείς ν’ αλλάξετε προσωπικότητα αλλά κάποιες από τις συνήθειές σας. Να «κόψετε» λιγάκι ταχύτητα. Κι ας είναι αυτός εδώ ο Αύγουστος η αρχή. Να γίνει ο μήνας που θα απολαύσετε τις πρώτες δόσεις μιας παύσης.

Θα σας φανεί παράξενο στην αρχή κι ίσως λειτουργήσετε ενοχικά προς τον εαυτό σας. «Έχω πολλά να κάνω, δεν μπορώ να σταματήσω» ή «δεν είναι σωστό να χαλαρώσω τώρα» είναι μόνο κάποιες από τις σκέψεις που θα εμφανιστούν εκατέρωθεν των ώμων σας για να σας αποπλανήσουν στον κόσμο των υποχρεώσεων- υπαρκτών και μη. Μα αφού περάσει το πρώτο σοκ θα έρθει η πρώτη πολυπόθητη παύση. Ακουμπήστε πίσω, όπου κι αν βρίσκεστε και νιώστε τη. Μπορεί να είστε στο μετρό, μπορεί στο γραφείο, ίσως στο σπίτι ή σε κάποιο όμορφο μέρος. Δεν παίζει κανένα ρόλο η τοποθεσία αλλά η στιγμή. Η αξία μιας παύσης θα φανεί στην ανάσα και στις σκέψεις που θα φέρει. Ολιγόλεπτη αλλά πολύτιμη κι ωφέλιμη.

Φανταστείτε λοιπόν να έχετε πλέον μέσα στην ημέρα σας κάποιες μικρές τέτοιες παύσεις. Θα είναι σαν αν είστε στο δικό σας υπέροχο κόσμο που λένε κι εκείνοι που θεωρούν όλα αυτά ψιλά γράμματα. Κι όμως στο τέλος της ημέρας θα έχετε την ικανοποίηση πως χαρίσατε στον εαυτό σας λίγο χρόνο και χώρο.

Το να επιβραδύνουμε τη ζωή μας δεν είναι εύκολο εκ των πραγμάτων. Και τι καταλαβαίνουμε όμως όταν κλείνοντας τη πόρτα πίσω μας, κι έχοντας τσεκάρει όλα τα κουτάκια με τις υποχρεώσεις μας, πέφτουμε ξεροί για ύπνο και φτου κι απ’ την αρχή; Λες και θα μας απονείμουν κάποιο βραβείο γιατί για μια ακόμη φορά εκτελέσαμε κάθε εντολή και διεκπεραιώσαμε κάθε υποχρέωση. Αύγουστος, ανάσα και παύση λοιπόν. Γιατί αλλιώς, δε βγαίνει.

Αφιερωμένο σ’ εκείνους που τρομάζουν όταν για λίγο σταματούν.