Όλα όσα έχει πετύχει ως τώρα το «κίνημα της πετσέτας»

Δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτεσαι το ότι να ζεις στην Ελλάδα θυμίζει κακό ανέκδοτο. Η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνει αυτή τη σκέψη, και συγκεκριμένα τα φώτα πέφτουν στο νησί της Πάρου. Το διαδίκτυο έχουν κατακλείσει τα τελευταία εικοσιτετράωρα εικόνες από κατοίκους της Πάρου, οι οποίοι διαμαρτύρονται στην παραλία Σάντα Μαρία ζητώντας το αυτονόητο: Να μπορούν να απολαύσουν ήλιο και θάλασσα χωρίς να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Και φαίνεται πως οι φωνές έπιασαν τόπο, αλλιώς δε θα τα λέγαμε τώρα.

Αρχικά, πρέπει να τονίσουμε πως μιλάμε επίσημα πλέον για το «κίνημα της πετσέτας». Λίγο-πολύ αυτονόητος ο τίτλος, καθώς ξεκίνησε τον Ιούνιο από τη Ρόδο, όπου οι πολίτες εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για την «καταπάτηση δημοσίου χώρου» -που ήταν η πιο χαρακτηριστική περιγραφή για τις παραλίες του νησιού. Η εν λόγω δυσαρέσκεια δεν άργησε να φουντώσει και στην Πάρο, όπου οι πολίτες με τις πετσέτες στο χέρι και εκμεταλλευόμενοι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φαίνεται να κέρδισαν όσα απαιτούσαν τόσο καιρό. Η πρώτη διαμαρτυρία έγινε στις 23 Ιουλίου στη Σάντα Μαρία, ενώ η δεύτερη στις 30 Ιουλίου στην παραλία Μαρτσέλο. Και όλος αυτός ο ντόρος για την παράνομη κατάληψη των παραλιών, για την αυθαίρετη καταπάτησή τους και για την αδικαιολόγητα υψηλή μίσθωση των καθισμάτων.

Η «Κίνηση Πολιτών» στην Πάρο συνέταξε μια πληρέστατη αναφορά των αιτημάτων που αναφέραμε, απευθύνθηκε δημόσια στις αρχές του τόπου, και με λίγα λόγια τα έβαλε με τους ισχυρούς και λεφτάδες του νησιού, που για χρόνια λειτουργούν με ένα σύστημα που θυμίζει πλιάτσικο σε ξένα λημέρια. Η πρώτη σύλληψη για καταπάτηση τμήματος της ζώνης αγιαλού έγινε στην Πάρο, με το θέμα να φτάνει ως την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Εκεί ακριβώς είναι που άρχισε το καλό, καθώς οι έλεγχοι που δεν πραγματοποιούνταν για χρόνια, έγιναν τώρα όλοι μαζεμένοι. Και δε μας εκπλήσσει καθόλου η βρώμα που βγαίνει στη φόρα, καθώς ένα τεράστιο τμήμα του νησιού έχει beach bar που είτε λειτουργούν χωρίς άδεια, είτε δεν τηρείται σχεδόν τίποτα από όσα τους παρέχει η άδεια που διαθέτουν.

Ανομία, μπράβοι να φυλάνε παραλίες-πόσο νορμαλ!- και live your myth in Greece. Βέβαια αυτό ισχύει μόνο αν είσαι ξένος με δυνατό πορτοφόλι. Εκεί, και αέρα σου κάνουν, και με υπέρμετρη γλύκα σε αντιμετωπίζουν. Αν σαν ντόπιος επιθυμείς να χαρείς τον τόπο σου μονάχα με την πετσέτα σου, θα σε πλησιάσει διακριτικά ένας υπάλληλος να σου πει πως δεν επιτρέπεται να λιάζεσαι αν δεν πληρώνεις. Σε περίπτωση που δεν είδες την ταμπέλα για ελάχιστη χρέωση, δηλαδή.

Το «κίνημα της πετσέτας» πέτυχε ήδη μια μεγάλη νίκη έναντι στο παράλογο, αφού ήδη από τις 2 Αυγούστου η παραλία Σάντα Μαρία αποχαιρέτησε πληθώρα από ομπρέλες και ξαπλώστρες. Ναι, αυτές που θα πλήρωνες 120 ευρώ το ζευγάρι, λέω, καλά κατάλαβες. Το σύνθημα «ελεύθερες παραλίες για όλους» που αναγραφόταν στα πανό των Παριανών δεν αποτελεί μια ξεπερασμένη ιδέα που πολεμάει την ανάπτυξη ή τον τουρισμό ενός τόπου. Επαναφέρει όμως τα όρια σε μια πυραμίδα αυθαιρεσίας και εκμετάλλευσης των νησιών από μερικούς με το «έτσι θέλω».

Τουρισμός ανέκαθεν σήμαινε ποιοτική εκμετάλλευση χώρου και τόπου με στόχο την προσέλκυση κόσμου, και κατ’ επέκταση το κέρδος. Δε γνωρίζω πώς μέσα σε λίγα χρόνια έγινε ένα σύστημα που εξυπηρετεί μονάχα τον τουρίστα, καταπατά τον εργαζόμενο, και αντιμετωπίζει τον ίδιο τον Έλληνα σαν άνθρωπο τελευταίας διαλογής, που σαν πλεμπαίος θα επιλέξει την ψάθα αντί για την ξαπλώστρα. Το βλέπουμε το λάθος, φαντάζομαι.

Οι κάτοικοι του νησιού απλώνουν τις πετσέτες τους όλο και πιο «επιθετικά» πλάι στις ξαπλώστρες, και επιτέλους δείχνουν πως «η ισχύς εν τη ενώσει» κάνει θαύματα όταν γίνεται πράξη για το συλλογικό καλό. Δεν μπορώ βέβαια να μη σχολιάσω πως χαίρομαι κυρίως για τον τσαμπουκά που κατάφεραν να σπάσουν απλοί άνθρωποι σε επιχειρηματίες που μπροστά στο χρήμα δεν υπολόγιζαν κανέναν και τίποτα.

Ζούμε στη χώρα με τον ομορφότερο ήλιο, τα νησιά που είναι βγαλμένα από παραμύθι, και το προνόμιο να έχουμε καλοκαίρια ονειρεμένα. Και όλα αυτά δεν έχει κανένας το δικαίωμα να τα υποβαθμίσει, να τα περιορίσει και να τα ξεπουλήσει σε ένα γελοίο και απαράδεκτο concept «αν θέλετε ήλιο ξηλωθείτε». Εύγε σε εσάς που νικήσατε με τις πετσέτες σας, αγαπάτε τον τόπο σας και το δείξατε με πράξεις. Αυτή είναι η σωστή κουλτούρα, για αυτή την έννοια του «Ελληνάρα» χαιρόμαστε, όχι για εκείνη που δε χαμπαριάζει από νόμους και όρια.