5 κινήσεις που κάνεις όταν ερωτεύεσαι και δεν ξέρεις αν είναι αμοιβαίο

Έρχεται η στιγμή που σου χτυπά ο έρωτας την πόρτα- πάντα χωρίς προειδοποίηση, πάντα όταν δεν έχεις καμία διάθεση να τον δεχθείς. Υπάρχουν στιγμές στη διάρκεια του έρωτα που δε νιώθεις να πετάς πάνω στα σύννεφα αλλά σαν να σε κρατάει κάτι πίσω, σαν να πρέπει εσύ να κρατήσεις μικρό καλάθι προκειμένου να προστατεύσεις τον εαυτό σου από ενδεχόμενες πληγές· αυτές είναι οι στιγμές που δεν μπορείς να πεις με 100% βεβαιότητα ότι και το άλλο πρόσωπο νιώθει το ίδιο όπως εσύ και θέλει να προσπαθήσετε. Εδώ θα βρεις 5 φάσεις που περνάς συναισθηματικά πριν καταλάβεις ότι τα συναισθήματά σας είναι αμοιβαία.

Κρατάς αποστάσεις που δεν ξέρεις πώς να διαχειριστείς

Θέλεις να δείξεις ότι θέλεις, θέλεις να εκφράσεις αυτά που νιώθεις και να ξεκινήσεις να προτείνεις πράγματα που θα ήταν ωραίο να κάνετε μαζί, προσπαθείς να πλησιάσεις το έτερον ήμισυ αλλά ταυτόχρονα νιώθεις ότι πρέπει να κρατήσεις τις αποστάσεις σου γιατί δεν ξέρεις τι νιώθει η άλλη πλευρά και δε θέλεις να πιέσεις τις καταστάσεις φτάνοντας στο σημείο να ρισκάρεις να προκαλέσεις απομάκρυνση.

Αναρωτιέσαι αν πρέπει να ζηλέψεις ή όχι

Ακούς ότι βγήκε για καφέ με ένα φιλαράκι από τα παλιά, σου λέει ότι πέρασαν τέλεια ή είστε έξω και βλέπεις ότι πληκτρολογείς στο κινητό αλλά δεν μπορείς να ρωτήσεις πού στέλνει, ποιος άλλος άνθρωπος που δεν είσαι εσύ στέλνει τέτοια ώρα μήνυμα, θέλεις να εκφράσεις τη ζήλια σου που σε τρώει μέσα σου αλλά δε βγάζεις άχνα. Δε γνωρίζεις αν είστε αποκλειστικά μαζί, δε θέλεις να ρωτήσεις -γιατί φοβάσαι τι θα σου πει- είσαι σε μια μόνιμη επιφυλακή για το πού τελειώνει το “δικαίωμα” και προσπαθείς να δείξεις ένα κουλ πρόσωπο (μα η ψυχούλα σου το ξέρει).

Κάθεσαι πάνω από το κινητό με τις ώρες

Νιώθεις την ανασφάλεια να σου χτυπά την πόρτα κάθε φορά που το κινητό δονείται αλλά δεν εμφανίζεται το όνομα που ήθελες. Από την άλλη, στέλνεις γιατί δε γνωρίζεις τα όρια που ενδεχομένως υπάρχουν μεταξύ σας, δε θέλεις να ενοχλείς και δεν μπορείς να ξέρεις αν το μήνυμα που θα στείλεις θα δώσει χαρά στον παραλήπτη ή θα τον οδηγήσει στη σκέψη «πάλι μήνυμα; Με έπρηξε».

Ψάχνεις τα πάντα

Αυτό, ως πρώτος τίτλος, φαίνεται κάπως παράλογο και δημιουργεί την αίσθηση της εμμονής. Όμως, μιλάμε για εκείνο το στάδιο της υπερανάλυσης, το ψάξιμο από σένα για σένα κάθε μικρής πληροφορίας για να φτιάξεις ένα παζλ της ζωής που έχει, η αγωνία να ανακαλύψεις αν εσύ ανήκεις σε αυτή αν σε θεωρεί κομμάτι της. Ψάχνεις στα social, συζητάς με φίλους, διαβάζεις ξανά παλιά σας μηνύματα, με σκοπό να λάβεις απαντήσεις μέσα σου.

Προσπαθείς να κατεβάζεις τη σημαντικότητα όσων σου δίνει

Βλέπεις ότι το άτομο απέναντί σου κάνει τις προσπάθειές του, αντιλαμβάνεσαι ότι όσα κάνει δεν μπορεί να είναι από φιλικό ενδιαφέρον, ωστόσο προσπαθείς να μη δίνεις πολλή σημασία μέσα στο μυαλό σου, να κρατάς μικρό καλάθι προκειμένου, αν έχεις λάθος, να μη βρεθείς προ εκπλήξεως. Δε σε αφήνεις να χαρείς κι είσαι διαρκώς σε μια αυτοδημιούργητη ξενέρα, την οποία -σχεδόν- σού επιβάλεις.

Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις τη συναισθηματική ανασφάλεια που κάποιος σου χαρίζει απλόχερα ή τη χαρίζεις εσύ απλόχερα στον εαυτό σου επειδή δεν μπορείς να δεχθείς ότι μπορεί ένας άνθρωπος να δείχνει το ενδιαφέρον του με πράξεις, χωρίς απαραιτήτως να τις συνδυάζει με τα λόγια που εσύ επιθυμείς να ακούσεις. Οφείλεις όμως στον εαυτό σου να αφήνεις τα πράγματα να κυλήσουν και να σέβεσαι ότι ο κάθε άνθρωπος απαιτεί το δικό του χρόνο, ώστε να εκφράσει τα συναισθήματά του. Στο κάτω-κάτω, το καταλαβαίνεις το αμοιβαίο από τα βλέμματα, από τις αγκαλιές και την επικοινωνία˙ όλα τ’ άλλα είναι για ντεκόρ.