Η ετυμολογία της λέξης «προσδοκία» είναι η εξής: το να αναμένεις, να ελπίζεις, ότι θα συμβεί κάτι (καλό ή κακό). Το καλό φυσικά είναι καλοδεχούμενο, φέρνει ευτυχία, χαμόγελα, ευεξία. Όμως συνήθως ελπίζουμε κι αναμένουμε κάτι από τους άλλους- κυρίως από τους πολύ κοντινούς μας, το οποίο δεν έρχεται. Πάμε μαζί να δούμε τους 5 πιο σημαντικούς λόγους για να μην έχεις προσδοκίες από τους ανθρώπους σου.

 

Νο 1: Είστε διαφορετικά πλάσματα

Για εσένα μια κατάσταση ή ένα γεγονός μπορεί να είναι πρόβλημα, για τον άλλον πιθανόν να είναι απλός προβληματισμός. Βλέπετε το ίδιο πράγμα, όμως δεν αντιλαμβάνεστε το ίδιο. Αυτό το χάσμα και η διαφορά οπτικής γωνίας, θα σε φέρει σε μια κατάσταση αμφιβολίας για την αξία της ίδιας της σχέσης, που δε χρειάζεσαι την δεδομένη στιγμή. Το ένστικτό σου ξέρει καλύτερα, εμπιστεύσου το κι προχώρα παρακάτω.

 

Νο 2: Η προσδοκία φέρνει αδράνεια

Το να περιμένεις από τους άλλους να σε σεβαστούν, να σε υπολογίσουν, να εκτιμήσουν αυτά που προσφέρεις, το πιο πιθανό είναι να σε μετατρέψει σε έναν άνθρωπο παθητικό. Μην περιμένεις από κανέναν να σε καλέσει στο party γενεθλίων του, επειδή εσύ τον κάλεσες στο δικό σου, μην περιμένεις από κανέναν να σε θέλει για παρέα του, επειδή εσύ αναζητάς τη δικιά του. Εάν μονίμως περιμένεις τους άλλους, η ζωή σου θα περάσει σε κατάσταση αναμονής. Βγάλε τον εαυτό σου βόλτα, πήγαινέ τον σινεμά, διεκδίκησε τον άνθρωπο που θέλεις. Και στην τελική, όποιος θέλει να είναι δίπλα σου θα είναι, θα σε αναζητήσει όπως κι εσύ, πολύ όμορφα και φυσιολογικά.

 

Νο 3: Η προσδοκία πληγώνει

Είμαι σίγουρη πως το έχεις ξανακούσει, δεν το μαθαίνεις από εμένα! Το να προσδοκάς να σου δώσουν οι γύρω σου αυτό που αξίζεις, να εκτιμήσουν τον αδαμάντινο χαρακτήρα σου, το χιούμορ σου, την ειλικρίνειά σου, τη φιλία σου, είναι σαν να περιμένεις να κερδίσεις το Lotto με την πρώτη. Το αποτέλεσμα είναι να πιστεύεις πως δεν είσαι επαρκής και να πληγώνεσαι. Προχώρα παρακάτω χωρίς πολλά-πολλά, η εμμονή μαζί με το σύμπλεγμα κατωτερότητας είναι προ των πυλών και δεν τα χρειάζεσαι- ούτε σου χρησιμεύουν κάπου.

 

Νο 4: Η απογοήτευση

Η αναμονή για κάτι που λαχταράς, που στο τέλος δεν έρχεται. Η ελπίδες που τρέφεις και στο τέλος κατεβαίνουν αμάσητες και σου γδέρνουν τον λαιμό. Κι όσο πιο πολύ σε απογοητεύουν οι γύρω σου, τόσο πιο πολύ θα κλείνεσαι στο καβούκι σου και θα αρνείσαι να δώσεις ευκαιρίες σε καινούργιους ανθρώπους. Κι αντί να λάμψεις, θαμπώνεις πιο πολύ. Μην περιμένεις, δημιούργησε εσύ, δώσε εσύ στον εαυτό σου αυτό που τόσο πολύ επιθυμείς.

 

Νο 5: Δεν πατάς στα δικά σου πόδια

Όταν μονίμως βασίζεσαι σε αυτά που θα σου δώσουν, φτάνεις να γίνεσαι μαριονέτα στα χέρια τους. Έτσι, η ζωή σου εξαρτάται από τις διαθέσεις τους, από την ευαισθησία τους, από το φιλότιμό τους. Στάσου στα δικά σου πόδια. Να εξαρτάσαι μόνο από αυτά που μπορείς εσύ να δώσεις στη ζωή σου. Με λίγα λόγια φτιάξε το πρόγραμμά σου, την καθημερινότητά σου, όσο είναι εφικτό, στις δικές σου πλάτες και δυνάμεις. Βρες τι σου αρέσει, αγάπησε κι εκτίμησε εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου πρώτα. Σεβάσου τις επιλογές σου, δημιούργησε καινούργιες, σύμφωνα με τις δικές σου αξίες και πιστεύω. Δικό σου το καρπούζι, δικό σου το μαχαίρι. Η αναμονή φέρνει καθυστερήσεις κι εσύ τώρα πρέπει να ζήσεις, όχι αύριο.

Συντάκτης: Βασιλική Τσουρά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου