Όλα περνούν με το ηλιοβασίλεμα

«Ένα τέτοιο ηλιοβασίλεμα να κοιτάς κάθε φορά που κάτι σου βαραίνει την ψυχή.» Θυμάμαι αυτά τα λόγια, λες κι ήταν χθες. Κι όμως πέρασαν 32 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου κάπου έξω από την Αθήνα στον πιο όμορφο κατασκηνωτικό χώρο. Εκεί, κάθε καλοκαίρι να περιμένω να ανταμώσω τα ίδια πρόσωπα και να απολαμβάνουμε μαζί το ίδιο ηλιοβασίλεμα. Σ’ αυτές τις φιλίες που έμειναν ανεξίτηλες στον χρόνο και κάθε φορά πίνω στην υγεία τους, αυτές που ποτέ δε θα πεθάνουν και δε θα δύσουν με κανένα ηλιοβασίλεμα. Τότε δεν είχα δώσει τόση σημασία. Κι όμως, κάπως έτσι άρχισα να αγαπάω τα ηλιοβασιλέματα και κάθε φορά να τα επεξεργάζομαι ακόμη περισσότερο, να ονειρεύομαι και να ελπίζω και να μη θέλω να δύσουν ποτέ. Κι έτσι, ερωτευμένη με το ηλιοβασίλεμα, έμαθα πόσα θετικά μπορεί να σου προσφέρει.

Μια μαγική στιγμή της ημέρας, που μπορεί να μας χαρίσει μια ανάσα από την καθημερινότητα ένα κάλεσμα για να σταματήσουμε ό,τι κάνουμε και να αφεθούμε στην ομορφιά του, να ταξιδέψουμε μαζί του καθώς ο ουρανός χάνει σιγά-σιγά την έντονη μπλε απόχρωσή του και ζωγραφίζεται με ζεστές πορτοκαλί, ροζ και χρυσαφί αποχρώσεις. Η αισθητική αξία του ηλιοβασιλέματος μάς προσκαλεί να ξεχάσουμε ό,τι μαύρο γύρω μας και να ανακαλύψουμε την αληθινή τέχνη που μας χαρίζει η φύση. Ένα θέαμα μοναδικό, που ενισχύει την ανάγκη μας για εκ βαθέων εξερευνήσεις. Αντίθετα χρώματα, μια μεταβαλλόμενη φωτεινότητα που αλλάζει διαρκώς σε κλάσματα δευτερολέπτων και ενισχύει κάθε ευαισθησία μας για τα θαύματα της φύσης.

Το πρώτο κρύο της βραδιάς μάς αγκαλιάζει και μας κάνει να αισθανόμαστε πιο ζωντανοί από ποτέ, όσο ή φύση μάς παρασύρει σε ένα πραγματικά παραμυθένιο τοπίο. Κι αμέσως θυμόμαστε πως η όποια πρόκληση μπορεί να αντιμετωπιστεί, όσο υπάρχει στον κόσμο υπάρχει κι η ελπίδα.

Παρακολουθώντας τον ήλιο να βυθίζεται πίσω από τον ορίζοντα, ο όποιος προβληματισμός μας βυθίζεται μαζί του. Αισθανόμαστε μια ηρεμία, μια γαλήνη κι όλα τα υπόλοιπα μάς φαίνονται μικρά κι ασήμαντα, όσο η μεγαλοπρέπεια της φύσης μάς καθησυχάζει, ενισχύει την αισιοδοξία μας κι αναζωογονεί κάθε κύτταρο του σώματός μας. Είναι η στιγμή που αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι να φροντίζουμε και να διατηρούμε αυτό τον θαυμαστό πλούτο, να τον απολαμβάνουμε και να νιώθουμε αυτή την αίσθηση που μας ενώνει με το περιβάλλον. Η καλύτερη εποχή για να το θαυμάσει κανείς είναι, όπως αποκαλύπτει ο Στιβ Κορφίντι, μετεωρολόγος, το τέλος του φθινόπωρου κι ο χειμώνας, όταν η ατμόσφαιρα είναι πιο καθαρή, χωρίς υγρασία.

Είτε σε παγκάκι, είτε σε μια παραλία να κάθεσαι κάτω στην άμμο, είτε σε μια ταράτσα, απ’ όπου κι αν το κοιτάς, πάντα το ίδιο δέος θα προκαλεί. Δεν είναι τυχαίο που έρευνες έχουν δείξει πως ακόμη κι από τις καταιγίδες, τα ουράνια τόξα, τους καθάριους γαλάζιους ουρανούς ή τους ξάστερους ουράνιους θόλους, το ηλιοβασίλεμα προκαλεί το μεγαλύτερο δέος απ’ όλα. Όταν βλέπεις κάτι τόσο τεράστιο, κάτι που σε κυριεύει και σε αφήνει έκθαμβο,ο σταματάς να ανησυχείς τόσο πολύ. Είναι η ομορφιά της απλότητας, ο φυσικός καθρέφτης της ανθρώπινης ύπαρξης, υπενθυμίζοντάς μας την πτυχή της αλλαγής και της ανανέωσης. Κάθε ηλιοβασίλεμα και δύναμη, πάθος, έμπνευση και πίστη.

Γιατί στην τελική, τι μένει; Αυτές οι στιγμές οι μαγικές, με φίλους ή μόνοι μας δεν έχει σημασία. Κάθε ηλιοβασίλεμα που κουβαλάμε μέσα μας, μάς υπενθυμίζει πως, ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές, η ομορφιά κι η ανανέωση βρίσκουν τον δρόμο τους στις καρδιές και τις ψυχές μας. Γι’ αυτό μάθε να χάνεσαι σε ένα ηλιοβασίλεμα, φανερώνει την αλήθεια που χρειάζεσαι.