Γνωστοί, άγνωστοι, συνάδελφοι, συγγενείς και φίλοι, τόσοι και τόσοι που βρίσκονται καθημερινά στον δρόμο μας. Ο καθένας από αυτούς έχει μια ξεχωριστή θέση στη ζωή μας, όμως το πώς θα ενταχθεί μέσα σε αυτή και τι αλληλεπίδραση θα έχουμε μαζί του, αυτό χτίζεται απόφαση με την απόφαση. Έτσι και στις ερωτικές σχέσεις, οι άνθρωποι μάθαμε να επιλέγουμε ποιος θα περάσει την πόρτα και ποιος όχι, αλλά και τι ιδιότητα θα έχει μπαίνοντας μέσα, σταδιακά. Καμιά φορά όμως περιπλέκεται το πράγμα, αφού ο έρωτας είναι δύσκολος στην κατανόηση. Χαρές, λύπες, καβγάδες, όλα μαζί ένα μπάχαλο- και λίγα λέω.
Αν μπορούσαμε, λοιπόν, να θέσουμε μια παράμετρο που φέρνει τα πάνω-κάτω σε μια σχέση, τότε αυτή σίγουρα είναι οι αποφάσεις και το πώς αυτές επικοινωνούνται. Κάτι συμβαίνει στο μυαλό μας όταν απέναντί μας έχουμε το ταίρι μας ή τέλος πάντων το άτομο που μας ενδιαφέρει. Μαγκώνει; Δεν παίρνει στροφές; Πατατράκ; Η γλώσσα μας δένεται κόμπος; Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το ονομάσω, αλλά τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους, αφού κάθε φορά που πρέπει να παρθεί μια απόφαση, τα κεφάλια εκπέμπουν sos!
Ίσως αρχικά να παίζει ρόλο και η ντροπή, λόγω του ότι δεν υπάρχει οικειότητα να εκτεθείς ως προς τις απόψεις και τα γούστα σου. Αυτό όμως είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται και στις πολύχρονες σχέσεις, γι’ αυτό δε θα το απέδιδα μονάχα στη λιγοστή εξοικείωση με κάποιον. Άρα, πώς αποφασίζεις χωρίς να αποφασίσεις; Βρίσκοντας ένα έξυπνο τρικ που δεν είναι άλλο από τη μέθοδο 5-3-1. Μια πολύ απλή διαδικασία 3 βημάτων, που στόχο έχει να «σώσει» τις σχέσεις μας από αχρείαστες διαμάχες και τσακωμούς, αλλά και να δημιουργήσει νέες, με γερές και δυνατές βάσεις. Πάει κάπως έτσι: Ένας από τους δύο προτείνει πέντε επιλογές με βάση το πλάνο που φτιάξατε μαζί. Ο άλλος, τώρα, απ’ αυτές τις επιλογές, διαλέγει τις τρεις, αφήνοντας πίσω δύο χωρίς να χρειαστεί να εξηγηθεί. Στη συνέχεια, το άτομο που είχε προτείνει εξ αρχής τις 5 επιλογές, έχοντας μπροστά τους αυτή τη φορά 2, είναι υπεύθυνος να επιλέξει και τον τελικό προορισμό, επιλέγοντας μια από τις 2 επιλογές. Τόσο απλό.
Μπορεί να ακούγεται χαζό, μπορεί να ακούγεται τρελό, όμως αλήθεια, τι έχει κανείς να χάσει; Κάνα-δύο τσακωμούς, το πολύ! Στο κάτω-κάτω, το να πρέπει να επιλέξεις περισσότερες από δύο επιλογές ώστε να προτείνεις στο ταίρι σου, αυτό σε κάνει αυτόματα πιο δημιουργικό, σε βγάζει λίγο έξω από τα νερά σου κι από τα «στανταράκια» που θα επέλεγες έτσι κι αλλιώς να έχεις. Προσωπικά, πιστεύω πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αναζωογονήσει μια σχέση, αλλά και να φέρει ένα ζευγάρι πιο κοντά. Ίσως ακόμα, αυτή η μέθοδος να είναι πιο βοηθητική στα αρχικά στάδια μιας γνωριμίας, όπου δύο άτομα δε γνωρίζονται καλά. Μ’ αυτόν τον τρόπο και μέσω αυτής της διαδικασίας, μαθαίνεις τις δραστηριότητες που αρέσουν στον άλλο, τις συνήθειές του όσον αφορά το φαγητό ή το ποτό, ξεκινώντας απ’ τα απλά, ενώ έτσι έρχεστε λίγο πιο κοντά.
Τώρα, όσον αφορά, πιο σημαντικές αποφάσεις, όπως είναι το σ3ξ, τη συγκατοίκηση, κάποιο νέο βήμα, ή οτιδήποτε έχει να κάνει με υγεία ή παιδιά, είναι κατά τη γνώμη μου και λίγο risky να τα εντάξεις σε αυτό το «παιχνιδάκι». Δημιουργείς μια άβολη στιγμή και κατεβάζεις την αξία της συζήτησης, ενώ θέτεις εναλλακτικές που μπορεί σε κάποια θέματα να μη χωράνε καν. Καλή η μέθοδος λοιπόν, για να αποφασίσετε πού θα φάτε, πού θα πάτε εκδρομή ή για το κοκτέιλ που θα πιείτε δίπλα στο κύμα, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο χρησιμεύει η διαδικασία αυτή για να παρθεί μια τόσο σημαντική απόφαση που αφορά πιο κρίσιμα ζητήματα. Αυτό φυσικά ισχύει και για όλες τις άλλες νευραλγικές αποφάσεις στη ζωή.
Η μέθοδος 5-3-1 δε φοριέται με όλα! Σίγουρα θα φανεί πολύ χρήσιμη στα πρώτα ραντεβού, όπου μιλάει η ντροπή κι όχι ένα καθαρό κι εξοικειωμένο μυαλό. Επίσης, θα βοηθήσει «βαλτωμένες» σχέσεις να ξαναβρούν τη ζωντάνια τους, δοκιμάζοντας με αυτό τον τρόπο κάτι καινούργιο, διαφορετικό και κάτι ίσως πιο δημιουργικό. Σε θέματα όπως πιο σοβαρά, δεν τη θεωρώ και ιδιαίτερα χρήσιμη. Είναι ικανή να δημιουργήσει άβολες καταστάσεις, κι αυτό δεν είναι ποτέ το επιθυμητό! 5-3-1 λοιπόν, και καλές μας αποφάσεις!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου