Πόσα πράγματα θαρρείς πως έχεις κάνει για τον έρωτα; Πόσα έχουν κάνει οι άλλοι για εσένα; Και πόσα θα ήθελες να σου κάνουν; Είναι γεγονός, ότι στον έρωτα ξεκινήσαμε καιρό τώρα να κάνουμε εκπτώσεις. Οι δικαιολογίες και τα εμπόδια έγιναν πολλά, οι καθαρές εξηγήσεις είναι προς εξαφάνιση και η προσπάθεια θεωρείται σχεδόν ανούσια, δεδομένου ότι θέλουμε τον έρωτα να μας έρχεται κομμένος και ραμμένος στα μέτρα μας, χωρίς να κουνήσουμε ούτε το μικρό μας δαχτυλάκι. Στην εποχή όμως που κυριαρχεί αυτή η λογική, υπάρχουν ιστορίες ανάμεσά μας που περιγράφουν ακόμη τον αληθινό έρωτα. Ξέρεις, αυτόν που μετακινείς μέχρι και βουνά για να τον πλησιάσεις; Γι’ αυτό θα σου μιλήσω κι εγώ σήμερα. Για ένα παράδειγμα έρωτα που ζει ανάμεσά μας.
Ένας Ινδός καλλιτέχνης εν ονόματι Pradyumna Kumar Mahanandia, έγινε διάσημος όχι μόνο για τη δουλειά του, αλλά και γιατί έκανε απλώς «τα πάντα για τον έρωτα». Πιο συγκεκριμένα, ο Κ. Mahanandi, κάπου στη δεκαετία του 1970, δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός για την τέχνη του. Παρ’ όλα αυτά, πες το τύχη, πες το γραμμένο, η φήμη του έφτασε μέχρι τη Σουηδία, όπου η 19χρονη Σαρλότ ανακάλυψε τη δουλειά του και εντυπωσιάστηκε. Τόσο πολύ, που ταξίδεψε το 1975 με ένα βανάκι για 22 μέρες, ώστε να δει τη δουλειά του από κοντά και μάλιστα του ζήτησε να ζωγραφίσει ένα πορτρέτο της. Ο ίδιος φυσικά δεν αρνήθηκε κι έτσι ξεκίνησε η ιστορία τους, αφού κατά τη διάρκεια της ζωγραφικής αποτύπωσης, εκείνος μαγεύτηκε από την ομορφιά της και ξεκίνησαν να ερωτεύονται παράφορα ο ένας τον άλλον. Στην πορεία μάλιστα, ο ίδιος θεώρησε πως η προφητεία της μητέρας του, ότι θα γνωρίσει και θα παντρευτεί μια γυναίκα από πολύ μακριά, είχε αρχίσει να βγαίνει αληθινή.
Αποφάσισαν λοιπόν να παντρευτούν παραδοσιακά στο χωριό Odisha του Κουμάρ. Η Σάρλοτ έπρεπε να φύγει όμως από την Ινδία και να επιστρέψει πίσω στη Σουηδία να τελειώσει τις σπουδές της. Εκείνος δεν μπορούσε λόγω της οικονομικής του κατάστασης να την ακολουθήσει και έτσι αποφάσισε να μείνει πίσω, μιας και η ίδια του είχε πει ότι θα επέστρεφε ξανά τον Αύγουστο του ίδιου έτους. Όμως δεν μπόρεσε να επιστρέψει και εκείνος αποφάσισε πως αφού δεν έρχεται εκείνη, θα έπρεπε να πάει εκείνος να τη βρει εκεί που βρισκόταν. Σαν να λέμε «αφού δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό…». Επειδή δεν είχε χρήματα λοιπόν να αγοράσει αεροπορικό εισιτήριο, πούλησε όλα του τα υπάρχοντα και αγόρασε ένα μεταχειρισμένο ποδήλατο! Κι έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του.
Κάθε μέρα διάνυε απόσταση περίπου 70 χιλιομέτρων. Πέρασε μέσα από το Αφγανιστάν, από το Πακιστάν, την Τουρκία και έπειτα μπήκε στην Ευρώπη. Στον δρόμο του δεν παράτησε την τέχνη του, μιας και ζωγράφιζε πρόσωπα τυχαίων ανθρώπων που συναντούσε στο διάβα του. Άλλοι του έδιναν κάποια χρήματα, άλλοι του πρόσφεραν φαγητό ή ένα μέρος να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί από το πολύωρο ταξίδι του. Η προσπάθειά του απέδωσε, κι έπειτα από 3 μήνες και 4 εβδομάδες ταξιδιού οι δυο τους βρέθηκαν. Ο Κουμάρ γνώρισε τους γονείς της, παντρεύτηκαν επίσημα στη Σουηδία, έκαναν δύο παιδιά και πλέον ζουν μαζί στο Όσλο! Μάλιστα, ο ίδιος εργάζεται πλέον και ως σύμβουλος τέχνης και πολιτισμού της Σουηδικής κυβέρνησης.
Η συγκεκριμένη ιστορία ενέπνευσε πολλούς ερωτευμένους να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, με γνώμονα το γεγονός ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Μάλιστα, ο Per J. Andersson, δημοσιογράφος και συγγραφέας από τη Σουηδία, κατέγραψε αυτή την ιστορία σε βιβλίο με τίτλο “The Amazing Story of the Man Who Cycled from India to Europe for Love”. Και για να ικανοποιήσουν και τους λάτρεις της μεγάλης οθόνης, ο σκηνοθέτης Orlando von Einsiedel, θα δημιουργήσει ένα ντοκιμαντέρ που θα περιέχει ακόμα και συνεντεύξεις των δύο ηρώων μας, ώστε να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια την αγάπη αυτών των δύο ανθρώπων που έγινε γνωστή σ’ όλο τον κόσμο, με κάθε λεπτομέρεια.
Η ιστορία αυτών των δύο ανθρώπων, εξακολουθεί να κάνει ακόμα το γύρω του διαδικτύου και να εμπνέει πολλούς ανθρώπους που παλεύουν με σχέσεις εξ’ αποστάσεως και όχι μόνο. Εμπνέει όλους μας, γιατί μας υπενθυμίζει να πιστεύουμε στην αγάπη που τα τελευταία χρόνια την έχουμε λίγο αφήσει στη μοίρα της. Η τεχνολογία μπορεί να μείωσε το ρομαντισμό, μπορεί να χαθήκαμε λίγο στην ευκολία των πραγμάτων, όμως υπάρχει ακόμα το ιδανικό του έρωτα. Κι ίσως, αν επιλέξουμε να μη λέμε και να μη δίνουμε χώρο σε δικαιολογίες και δήθεν εμπόδια, να μπορέσουμε να ζήσουμε το μεγαλείο του έρωτα, όπως ακριβώς έκανε η Σάρλοτ και ο Κουμάρ.
Συντάκτης: Νίκη Χατζηευστρατίου
