Ένας μαυρόγυπας παρατηρεί με έκπληξη το καμένο σπίτι του, στη μέση του δρόμου· τα μάτια του περιηγούνται στο απόκοσμο τοπίο, αναρωτημένα, ψάχνοντας να βρουν το άλλοτε καταφύγιό του.
Τα πλάνα του Χρήστου Καλόγερου (που έδωσε στη δημοσιότητα και την εφημερίδα Αυγή το βίντεο) αποτυπώνουν την τρομακτική εικόνα δύο μαυρόγυπων στο δάσος της Δαδιάς, που προσπαθούν να προσανατολιστούν και να συνηθίσουν έναν κρανίου τόπο. Αυτή η εικόνα αντικατοπτρίζει την τεράστια καταστροφή που έχει συμβεί σε ολόκληρο το δάσος και κατ’ επέκταση στον Έβρο, στο κάποτε πανέμορφο και φοβερά πολύτιμο οικοσύστημα της Ευρώπης.
screenshot/Facebook/Christos Kalogeros
Ένας νεαρός μαυρόγυπας στέκεται στη μέση του δρόμου. Κοιτάζει περίλυπα, με ανησυχία κι απορία, προσπαθώντας να καταλάβει τι έχει συμβεί στο σπίτι του. Όλα είναι καμένα- ένα τραγικό θέαμα. Τίποτα δε μοιάζει με τον φυσικό παράδεισο που ήξερε, που τώρα είναι μια σκηνή από άλλο κόσμο, απόκοσμη και συγκλονιστική. Στη συνέχεια, με μια αποφασιστικότητα που αγγίζει το μεγαλείο, ανοίγει τα φτερά του κι υψώνεται στον ουρανό, αφήνοντας πίσω του την αφόρητη καταστροφή. Ψάχνοντας ένα νέο σπίτι.
Ο Μαυρόγυπας (Aegypius monachus), γνωστός επίσης ως Μοναχικός γύπας, ανήκει στην οικογένεια των αϊτινών(Accipitridae) και στο γένος Aegypius. Αυτό το είδος είναι γνωστό για τον εντυπωσιακό του μέγεθος και τη μεγαλοπρεπή εμφάνισή του.
Κατοικεί κυρίως σε δασικές περιοχές, βουνά κι απομακρυσμένες περιοχές της Ευρασίας, από την Ιβηρική Χερσόνησο μέχρι τη Μαντσούρια. Είναι από τα μεγαλύτερα αετόειδή πουλιά στον κόσμο, με το μήκος του σώματός του να φτάνει τα 95-110 εκατοστά και το άνοιγμα των φτερών του στα 250-295 εκατοστά. Το χρώμα του είναι κυρίως μαύρο με λίγα λευκά στοιχεία στο σώμα και το κεφάλι. Είναι συνδεδεμένος με την ικανότητά του να τρέφεται από νεκρά ζώα και καρκάσια, εκπληρώνοντας έτσι ένα σημαντικό ρόλο στο οικοσύστημα ως “καθαριστής” της φύσης.
Ο Μαυρόγυπας αντιμετωπίζει προβλήματα στη διατήρηση του είδους λόγω της καταστροφής του φυσικού του περιβάλλοντος, της πείνας και του παράνομου κυνηγιού. Ο Έβρος αποτελεί, ή μάλλον αποτελλούσε, το μοναδικό σπίτι του στα Βαλκάνια.
