Κάθε άκρη της Ελλάδας έχει τις δικές τις ομορφιές, μαγευτικά τοπία, πεντανόστιμα φαγητά. Μια βόλτα όμως στον Έβρο, το κρυφό διαμάντι όπως τον αποκαλούν αρκετοί, με τα γραφικά στενά, τις τοπικές νοστιμιές και την πλούσια ιστορία, μας ταξιδεύει και λιγάκι πίσω στο χρόνο και αρκετά μέρη θυμίζουν μια άλλη εποχή, πιο παλιά, που δε συμβαδίζει με τα στάνταρ των μεγαλουπόλεων, που τείνουμε να αφορίζουμε.
Στον Έβρο ταξιδεύουμε είτε οδικώς, είτε με λεωφορείο ΚΤΕΛ, με τρένο ή και αεροπορικώς στο αεροδρόμιο Δημόκριτος, το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από την Αλεξανδρούπολη. Κάθε πόλη, έχει τη δική της χάρη και κάτι ξεχωριστό να προσφέρει. Η Κομοτηνή με τα στενά σοκάκια και τα φοιτητικά στέκια, η Ξάνθη με την παλιά πόλη και τα γραφικά μαγαζάκια, η Αλεξανδρούπολη με τις πλατείες και το φάρο της να είναι το πιο δημοφιλές σημείο συνάντησης και η Ορεστιάδα με το άπλετο πράσινο και την όμορφη εξοχή. Οι επιλογές ατέλειωτες, για να εξυπηρετήσουν όλα τα γούστα.
Όσον αφορά στα αξιοθέατα, από τα πιο δημοφιλή είναι η πόλη του Μεταξιού στο Σουφλί με το Μουσείο Τέχνης Μεταξιού και το Μουσείο Μετάξης, για να μας κάνουν μια αναδρομή στο χρόνο και την πολυετή ιστορία της περιοχής στον τομέα της μεταξουργείας. Αξίζει επίσης να περάσουμε μια βόλτα από το εργοστάσιο Τζίβρε, το οποίο βρίσκεται στην είσοδο της πόλης και είναι ερειπωμένο εδώ και μισό περίπου αιώνα, αλλά στα χρόνια της ακμής του απασχολούσε 150 εργάτες. Το Αρχοντικό Μπρίκα, αποτελεί ακόμα έναν σταθμό στην ιστορία της πόλης, καθώς χτίστηκε το 1890 για την οικογένεια Μπρίκα, μια από τις πιο εύπορες οικογένειες της Θράκης και σκοπός της κατασκευής του ήταν η εξασφάλιση των κατάλληλων συνθηκών για την εκτροφή μεταξοσκωλήκων και την αποθήκευση ξηρών κουκουλιών.
Επιπλέον, το Εθνολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης, το Μουσείο Εκκλησιαστικής Τέχνης, το Ιστορικό Μουσείο και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας είναι επίσης πολύ γνωστά και άξια επίσκεψης για τους τουρίστες, αλλά και τους ντόπιους. Έπειτα μια βόλτα από τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου ή μέχρι τον παραλιακό δρόμο, ο οποίος το απόγευμα μετατρέπεται σε πεζόδρομο, είναι ιδανικά για χαλάρωση. Τα Κάστρα Άβαντα και Ποτάμου βρίσκονται έξω από το χωριό Άβαντας, δέκα χιλιόμετρα από την Αλεξανδρούπολη και αξίζει σίγουρα να τα επισκεφθούμε έαν είμαστε περαστικοί. Για τους λάτρεις της καλοπέρασης, υπάρχουν και τα Ιαματικά Λουτρά Τραϊανούπολης, τα οποία είναι γνωστά από την αρχαιότητα.
Προχωρώντας, στις Φέρες συναντάμε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της Κωσταντινοπολίτικης αρχιτεκτονικής, την Ιερά Μονή της Παναγίας της Κοσμοσώτειρας, που θεωρείται πιστό αντίγραφο της Αγίας Σοφίας και ο θρύλος λέει πως τα δυο κτίρια συνδέονται με ένα μυστικό πέρασμα μεταξύ τους. Λίγο έξω από τις Φέρες συναντάμε το Βυζαντινό Υδραγωγείο και στα σύνορα Ελλάδας- Τουρκίας στον ποταμό Έβρο υπάρχει η όμορφη «Γέφυρα των Κήπων», που ενώνει τις δύο όχθες του ποταμού, πριν ξεκινήσει το Δέλτα του Έβρου, και αποτελεί το σημαντικότερο οδικό σύνορο μεταξύ των δύο κρατών.
Στη Νέα Μάκρη πάνω από την παραλία υπάρχει ένας φυσικός όγκος με μια τούμπα στην κορυφή του, όπου μέσα στο βράχο βρίσκεται η γνωστή «Σπηλιά του Κύκλωπα», που η ιστορία της κρατάει από τα βυζαντινά χρόνια . Η πρόσβαση στη σπηλιά είναι εύκολη, ενώ η θέα κόβει την ανάσα. Εκεί κοντά βρίσκεται και η παλιά εκκλησία της Αγίας Αναστασίας με το ξυλόγλυπτο τέμπλο, από τον 19ο αιώνα καθώς επίσης κι η Ιερά Μονή Παναγίας του Έβρου.
Μια βόλτα στο Διδυμότειχο μας μεταφέρει στην εποχή που ο τόπος ήταν πρωτεύουσα του Βυζαντίου και συνίσταται η περιήγηση στην άνω πόλη, με τις οχυρώσεις και το κάστρο Πυθίου και την πανοραμική θέα ολόκληρης της πόλης. Αξίζει επίσης μια επίσκεψη στην εκκλησία του Χριστού και τις δύο σπηλιές δίπλα από τη Μητρόπολη, στο τέμενος Βαγιαζήτ (Μεχμέτ Α’) στην κεντρική πλατεία, στα λουτρά «Φεριντούν Αχμέτ Μπέη και Ορούτς Πασά», στο Λαογραφικό και την αρχαία Πλωτινόπολη.
Ωστόσο ο Έβρος είναι γνωστός και για τις φυσικές του ομορφιές, ξεκινώντας από το Πόρτο Λάγος στην Ξάνθη, που βρίσκεται στα σύνορα με την Κομοτηνή, χτισμένο σε μια λωρίδα γης που χωρίζει τη Βιστωνίδα από τα παράλια του Θρακικού Πελάγους. Ο καταπληκτικός αυτός υγροβιότοπος, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σε παγκόσμια κλίμακα, με τα ροζ φλαμίνγκο και το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου που μοιάζει σαν να είναι πλωτό έτσι όπως στέκεται πάνω στο μικρό νησάκι. Τα μικρά νησάκια συνδέονται μεταξύ τους μέσω ξύλινων γεφυρών, κάνοντας εύκολο το περπάτημα εκεί, χωρίς να ακυρώνεται η «πλωτή» εντύπωση που δημιουργούν.
Από τη λίστα δε θα μπορούσε βέβαια να λείπει το ομορφότερο σημείο, το Εθνικό Πάρκο Δέλτα Έβρου, ένας από τους σημαντικότερους υγροτόπους της Ευρώπης. Εκεί συναντάμε αξιοσημείωτο είδος και πλήθος χλωρίδας και πανίδας, που είτε εκεί είναι η μόνιμη κατοικία της, είτε είναι σταθμός της στη συνεχή μετακίνηση προς θερμότερα κλίματα. Μια βόλτα από το κέντρο πληροφόρησης Έβρου που λειτουργεί στην Τραϊανούπολη, θα μας παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για το Δέλτα και τα προγράμματα ξεναγήσεων.
Συνεχίζοντας με τις φυσικές ομορφιές, δε γίνεται να μην επισκεφθούμε τον ποταμό Άρδα με το παραποτάμιο δάσος κατά μήκος της κοίτης του. Εκεί ξετυλίγεται μια μεγάλη ποικιλία από δένδρα, κισσούς, πλατάνια, αγριοτριαντάφυλλα, στα οποία κατοικούν σπάνια ειδή πτηνών όπως ερωδιοί, δρυοκολάπτες, κύκνοι και αγριόπαπιες. Στο δρόμο μας προς τα εκεί, βρίσκεται το χωριό Τυχερό όπου στην είσοδο του, περιμετρικά της τεχνητής λίμνης που έχει δημιουργηθεί από το φράγμα της Λύρας, απλώνεται ένας πρωτότυπος και ιδιαίτερος χώρος αναψυχής, με υποδομές για διασκέδαση, άθληση και χαλάρωση.
Δε θα μπορούσαμε όμως να μην αναφερθούμε και στην κουζίνα του Έβρου και τον γνωστό καβουρμά, που είναι ιδανική συνοδεία για το ούζο ή το κρασί μας, το οποίο παράγει σε εξαιρετική ποιότητα το Σουφλί και συνοδεύει όλα τα μερακλίδικα σουφλιώτικα γλέντια. Επίσης, άξια αναφοράς είναι το παραδοσιακό γλυκό της Βαρβάρας με σιτάρι, αμύγδαλα, σταφίδες και καρύδια, οι γιουφκάδες (ζυμαρικά που φτιάχνονται από χοντρό φύλλο πίτας στο σουφρά) και τα φρέσκα θαλασσινά όπως φαναούρες ή αλλιώς πεσκανδρίτσες, ο βάτος (είδος σαλαχιού), η μεγάλη ραβδωτή γαρίδα και τα ψάρια του γλυκού νερού από τα οποία φτιάχνονται εξαιρετικοί χαβιαροκεφτέδες.
Παραδοσιακές συνταγές που αξίζει να δοκιμάσουμε είναι το πενιρλί, η κρεατόπιτα, η γαλατόπιτα, αλμυρή και γλυκιά, η ρυζόπιτα, ο καπαμάς με σουγλίτσες ή κυδώνια, τα κυδώνια γεμιστά με κιμά ή λαδερά, η γεμιστή κότα με κάστανα, τα νηστίσιμα γιαπράκια, τα γριβάδια πλακί και άλλα πολλά. Για τους λάτρεις των γλυκών η ποικιλία απλώνεται από πεντανόστιμα σιροπιαστά, όπως μπακλαβάς και σαραγλί με σουσάμι, σε λαχταριστές καριόκες Ξάνθης, γιαουρτόπιτα, ρετσέλι και γλυκά του κουταλιού.
Ο Έβρος θεωρείται σταυροδρόμι πολιτισμών, ενώνει την ανατολή με τη δύση και παντρεύει τις κουλτούρες του παλιού και του νέου. Η ιστορία των περιοχών αυτών ξεκίνησε από τα αρχαία χρόνια και η ακμή των βυζαντινών χρόνων ήρθε να σφραγίσει για πάντα τη σπουδαιότητά τους. Όποιος δεν έχει βρεθεί στα μέρη αυτά, σίγουρα θα μαγευτεί και θα φύγει με τις καλύτερες εντυπώσεις και αναμνήσεις. Το φθινόπωρο ήταν ανέκαθεν μια από τις καλύτερες εποχές να επισκεφθούμε τον Έβρο, για να χαρούμε τη φύση και τις αλλαγές της. Η πιο κοσμοπολιτική και αρχοντική άκρη της Ελλάδας μας καλεί να γνωρίσουμε τα δικά της χρώματα και αρώματα.
Συντάκτης: Μαριάννα Χατζή
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κουτσουρά
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κουτσουρά
