7 ποιήματα που -και να σνομπάρεις την ποίηση- πρέπει να τα διαβάσεις

Η ποίηση είναι μια μορφή τέχνης, μια μορφή γλώσσας από βιώματα ή σκέψεις που οι άνθρωποι έχουν μέσα τους. Είναι εκείνη η μορφή γραφής που φωτίζει το σκοτάδι μας- μια ισορροπία ανάμεσα στο αιώνιο και στο εφήμερο. Όπως έχει πει ο Ζοζέφ Ζουμπέρ, Γάλλος δοκιμιογράφος, «δε θα βρεις την ποίηση πουθενά αν δεν κουβαλάς λίγη μαζί σου». Αν λοιπόν σκέφτεσαι να μπεις από την κλειδαρότρυπα και ν’ ανακαλύψεις αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο και ταυτόχρονα μυστικό της κόσμο, υπάρχουν επτά μοναδικά ποιήματα, τόσο ελληνικά όσο και ξένα, για να διαβάσεις έστω μία φορά στη ζωή σου και να κάνεις την αρχή στον κόσμο της ποίησης.

1.«Το Μονόγραμμα», Οδυσσέας Ελύτης

«Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;

Κλαίω, πώς αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς

και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.

Για τα “πίστεψέ με” και τα “μη.”

Μια στον αέρα μια στη μουσική,

εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω

κλαίω για το σώμα πού άγγιξα κι είδα τον κόσμο.

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα.

Επειδή σ’ αγαπάω και στην αγάπη

ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος

από παντού, για σένα

μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.»

Ίσως κι ένα από τα πιο τρυφερά, ρομαντικά ποιήματα για πολλούς, Ένας ύμνος στην αγάπη, συγκινητικός, τρυφερός, βαθιά αισθαντικός με έναν μοναδικά γραμμένο τρόπο. Ένα κλασικό ποίημα, ιδανικό όχι μόνο να το γνωρίσεις αλλά και να το αφιερώσεις στο ταίρι σου, όταν τα συναισθήματα υπερβαίνουν τα λόγια και δεν ξέρεις πώς να τα εκφράσεις. Ξέρει ο Ελύτης.

2. «Πληθυντικός Αριθμός», Κική Δημουλά

«Ο φόβος,

όνομα ουσιαστικόν,

στην αρχή ενικός αριθμός

και μετά πληθυντικός:

οι φόβοι.

Οι φόβοι

για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,

κύριο όνομα των θλίψεων,

ενικού αριθμού,

μόνον ενικού αριθμού

κι άκλιτη.

Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη».

Ένα από τα πιο γνωστά κι αγαπητά ποιήματα της ξεχωριστής Δημουλά, ένα ποίημα που παίζει με τις λέξεις και τις έννοιες συνδέοντας τα νοήματα με τα αισθήματα και την ποσότητα των συναισθημάτων, δηλώνοντας με κάποιον τρόπο πως όταν οι σκέψεις περιστρέφονται γύρω από τον έρωτα, όλα βιώνονται στον μέγιστο βαθμό. Από τον ίδιο τον έρωτα μέχρι τον φόβο, τη μνήμη, ακόμη και τη νύχτα που παρασέρνει μέσα της όλες αυτές τις σκέψεις. Ένα ποίημα που σίγουρα θα αναγνωρίζεις παντού άπαξ και το διαβάσεις 1 φορά και που σίγουρα, σε κάποιον στίχο του, θα βρεις εσένα, τις σκέψεις σου, ίσως και κάποιον έρωτα που πέρασε από τη ζωή σου.

3.«Ιθάκη», Κ.Π Καβάφης

«Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δε θα βρεις,

αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δε θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»

Θα το έχεις ακούσει, θα το έχεις πετύχει σίγουρα, ίσως να το θυμάσαι κι από τα σχολικά χρόνια. Αφού το διαβάσεις, αμφιταλαντευόμενος εάν τελικά η Ιθάκη είναι ο στόχος, θα καταλάβεις πως είναι το κίνητρο, η πηγή της δύναμης, εκείνη που θα σε βοηθήσει να φτάσεις στον προορισμό σου. Άλλωστε η Ιθάκη δεν είναι μία, υπάρχουν πολλές, σαν τους στόχους που θέτεις, σαν το βήμα που κάνεις κάθε φορά. Το μόνο δεδομένο είναι πως αυτό το ποίημα σου διδάσκει με τις πιο φίνα επιλεγμένες λέξεις πόσο σημαντική είναι η αφοσίωση και πώς γεννιέται η ευγνωμοσύνη, όταν προσπαθείς με κάθε σου δύναμη.

4.«Σονάτα του Σεληνόφωτος», Γιάννης Ρίτσος

«Άφησέ με νἄρθω μαζί σου. Τί φεγγάρι απόψε!

Είναι καλό το φεγγάρι, δε θα φαίνεται

πού άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι

θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.

Άφησέ με νἄρθω μαζί σου.»

Ένα από τα πιο γνωστά και κλασικά έργα του σπουδαίου Γιάννη Ρίτσου, ένας μονόλογος, μια εξομολόγηση εκ βαθέων, μια δική του προσωπική ικεσία στη ζωή και την ελπίδα. Σημαδεύει με την ατμόσφαιρά του το ξεκίνημα μιας νέας εποχής. Ταυτόχρονα, το έργο ανασύρει από το παρελθόν βιώματα, αγωνίες και συγκινήσεις. Θα αισθανθείς την αλήθεια του τότε και τώρα, μέσα από προσωπεία μυθικά ακόμη και στερεοτυπικά, ανοίγοντας την προοπτική του μέλλοντος για ό,τι γνώρισες ως τώρα για τον κόσμο του χθες αλλά και του σήμερα. Ένα κλασικό ποίημα που θα σε παρασύρει στους ιδιαίτερους συμβολισμούς του.

5.«Sonnet 29», William Shakespeare

«When in disgrace with fortune and men’s eyes,

I all alone beweep my outcast state»

Ο Shakespeare είναι αδιαμφισβήτητα από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς που έχει γεννήσει ποτέ ο κόσμος. Στο έργο του αυτό, σε αντίθεση με άλλα που ασχολούνται με τη σωματική ομορφιά και την ερωτική επιθυμία, υμνεί τη δύναμη της αγάπης να επηρεάζει θετικά τη νοοτροπία, υποστηρίζει ότι προσφέρει αποζημίωση για τα τραύματα και τις αποτυχίες που ίσως συναντήσεις κι υπομείνεις κάποια στιγμή της ζωής σου, σου περνά την ιδέα ότι μπορεί να θεραπεύσει όλα τα δεινά και να σε κάνει να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου. Ένα ποίημα που θα σε μυήσει στον κόσμο των δυνατών συναισθημάτων που μπορεί να σου εμπνεύσει η αγάπη.

6. «Still I Rise», Maya Angelou

«You may write me down in history

With your bitter, twisted lies,

You may trod me in the very dirt

But still, like dust, I’ll rise.»

Ένα κείμενο ωδή στη δύναμη, όχι μόνο της γυναίκας αλλά και κάθε ανθρώπου, ένα ποίημα τόσο κλασικό όσο και διαχρονικό, το οποίο θα σου διδάξει πως ό,τι κι αν γίνει πρέπει να μην το βάλεις ποτέ κάτω. Κι αν συνεχίσεις να παλεύεις, πάντα θα σηκώνεσαι. Ένα ποίημα που σίγουρα θα είναι δίπλα σου σε κάθε δύσκολη στιγμή, να σου θυμίζει ν’ ανατέλλεις σαν τον ήλιο, να στέκεσαι όρθιος, να ανθίζεις.

7. «If You Forget Me», Pablo Neruda

«If suddenly

you forget me

do not look for me,

for I shall already have forgotten you.»

Από τα πρώτα ποιήματα στις συλλογές του Pablo Neruda, που απεικονίζει τη δίψα της αγάπης ενός ατόμου για ένα άλλο. Συγκινεί με την ιδέα του τρόμου ενός ερωτευμένου να μην ξεχαστεί από το πρόσωπο του πόθου του, ενώ κάθε λέξη του περιγράφει αυτή τη θεία σύνδεση δυο ανθρώπων που μοιάζουν να έχουν γεννηθεί για να συναντηθούν.

Μέσα από την ποίηση, θα συνειδητοποιήσεις πως θα έρθεις κοντά και γνωρίσεις καλύτερα πτυχές του εαυτού σου που ίσως ούτε εσύ να μην ήξερες. Είτε επιλέξεις τα συγκεκριμένα ποιήματα, είτε όποια άλλα για να κάνεις την πρώτη σου επαφή, αφέσου μέσα στα νοήματα και στα όσα έχουν να σου δείξουν. Άλλωστε, την ποίηση δεν την εξηγείς, απλώς τη νιώθεις.