5 ταινίες με μαγειρική που θα σου ανοίξουν την όρεξη

Το σινεμά έχει μαγειρέψει πολλά σενάρια που περιστρέφονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γύρω από το φαγητό και τον ρόλο που διαδραματίζει στις ανθρώπινες σχέσεις. Ρεαλιστικές ή αλληγορικές, άλλοτε με μια γλυκιά, ξινή ή πικρή επίγευση, συναισθηματικές ή χιουμοριστικές, καμιά φορά και σαν γροθιά στο στομάχι, οι ταινίες αυτού του είδους αντλούν στοιχεία από την ίδια τη ζωή ή βάζουν τον θεατή σ’ ένα συνειρμικό παιχνίδι που ξεκλειδώνει διαφορετικά κομμάτια του εαυτού του.

Στις παρακάτω ταινίες, παλιές και πιο πρόσφατες, πιάτα από κουζίνες όλου του κόσμου μπλέκονται με συνήθειες, συγκινήσεις και μνήμες, εμμονές και προσδοκίες, προκαταλήψεις, ιδεοληψίες και σκοτεινά ένστικτα. Προφανώς υπάρχουν κι άλλες- το φλερτ κουζίνας και σινεμά καλά κρατεί- οπότε ίσως να μπορεί να υπάρξει και δεύτερος γύρος, κάποια επόμενη φορά.

1. Η γιορτή της Μπαμπέτ (1987)

Το φαγητό κατατάσσεται στις απαγορευμένες απολαύσεις στο -σκηνοθετημένο από τον Γκάμπριελ Άξελ και βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Κάρεν Μπλίξεν- φιλμ που χάρισε στο δανέζικο σινεμά το πρώτο του Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Κεντρική ηρωίδα, η Γαλλίδα Μπαμπέτ, που μετά τα γεγονότα της Κομμούνας βρίσκει καταφύγιο σε ένα φτωχικό παραλιακό χωριό της Δανίας και με αντάλλαγμα στέγη και τροφή αναλαμβάνει ρόλο οικονόμου στο σπίτι της Φιλίπα και της Μαρτίνα, δύο αυστηρών, πειθαρχημένων, βαθιά θρησκευόμενων αδελφών. Για δεκατέσσερα χρόνια μαγειρεύει άνοστα, ανιαρά φαγητά για τις ίδιες και το εκκλησίασμα. Όταν, με μία περίεργη στροφή της τύχης, θα κερδίσει το λαχείο, θα το ξοδέψει για να φτιάξει ένα πραγματικό γαλλικό δείπνο. Η θρησκευτική κοινότητα, αντιμέτωπη με χελωνόσουπες και ορτύκια με τρούφα και φουά γκρα, διαπράττοντας για πρώτη φορά την αμαρτία της πολυτέλειας και της απόλαυσης, θα ανακαλύψει απρόσμενα αισθήματα μεταμέλειας και συγχώρεσης.

Πηγή: LiFO

2. Like Water for Chocolate (1992)

Στην πολύ ιδιαίτερη και δυνατή συμβολικά ταινία του Αλφόνσο Αράου, που είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Λόρα Εσκιβέλ, ακολουθώντας τις επιταγές της τοπικής παράδοσης η όμορφη Τίτα, η μικρότερη κόρη μιας μεξικάνικης οικογένειας, μένει, ως οφείλει, ανύπαντρη για να σταθεί στο πλευρό της χήρας μητέρας της. Κάνει το καθήκον της υποφέροντας σιωπηλά, τα συναισθήματά της, όμως, μεταγγίζονται στο φαγητό. Όταν ο αγαπημένος της Πέντρο παντρεύεται την αδερφή της, η ποτισμένη με τα δάκρυά της, γαμήλια τούρτα κάνει τους καλεσμένους να μπήξουν τα κλάματα και τα ορτύκια σε σάλτσα ροδοπέταλων, φτιαγμένη με τα τριαντάφυλλα που εκείνος της χάρισε, γίνονται ένα πανίσχυρο αφροδισιακό.

Πηγή: Miramax

3. Chocolat (2000)

Σε αυτή τη δημοφιλή ταινία του Λανς Χάλστρομ η Βιάν (Τζουλιέτ Μπινός) καταφτάνει μαζί με την εξάχρονη κόρη της Ανούκ, λίγο πριν από το Πάσχα, σε ένα παραδοσιακό γαλλικό χωριό και ανοίγει μια μικρή σοκολατερί. Με τους κατοίκους να μετεωρίζονται ανάμεσα στις παραδόσεις και τις νεοφερμένες σοκολατένιες απολαύσεις, ο δήμαρχος Ρεϊνό θα στραφεί εναντίον της φιλικής κι ανοιχτόκαρδης ξένης και θα την κατηγορήσει ότι βάζει σε πειρασμό τους ανθρώπους σε μια περίοδο νηστείας κι αποχής. Οι σοκολάτες της, όμως έχουν ήδη αρχίσει να αλλάζουν τη ζωή του χωριού.

Πηγή: Miramax

4. Chef (2014)

Με τον Τζον Φαβρό σε ρόλο σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή και με σύμβουλο παραγωγής τον Κόι Τσόι, τον σεφ που τροχοδρόμησε την τάση των γκουρμέ food trucks του Λος Άντζελες, επί της οθόνης σερβίρεται ένα μαγειρικό road movie που βλέπεται πολύ ευχάριστα. Η υπόθεση έχει ως εξής: μετά από μια έντονη αντιπαράθεση με έναν κριτικό γεύσης, ο Καρλ Κάσπερ απολύεται από το εστιατόριο στο οποίο δουλεύει και παίρνει τους δρόμους με μια καντίνα όπου φτιάχνει εθιστικά Cubanos (σάντουις με χοιρινό και τυρί, πίκλες και μουστάρδα) έχοντας και τον δεκάχρονο γιο του μαζί. Με το που τον ανακαλύπτουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η επιτυχία είναι σιγουράκι. Κερασάκι στην τούρτα, η Σοφία Βεργκάρα και η Σκάρλετ Γιόχανσον που ομορφαίνουν μια εύπεπτη συνταγή πασπαλισμένη με μπόλικο αμερικάνικο όνειρο.

Πηγή: Tales from the Border

5. Τζούλι και Τζούλια (2009)

Όταν το 1948, ο διπλωμάτης σύζυγός της μετατίθεται στο Παρίσι, η Τζούλια Τσάιλντ αποφασίζει, για να σκοτώσει τον χρόνο της, ν’ ασχοληθεί με τη μαγειρική. Κι αφού αναμετριέται επιτυχώς με τηγάνια, γουδιά κι αρκετές προκαταλήψεις στις κουζίνες της περίφημης σχολής Le Cordon Bleu, αναλαμβάνει να γνωρίσει τη γαλλική γαστρονομία στο αμερικάνικο κοινό. Μισό αιώνα μετά, η Τζούλι Πάουελ βάζει μπρος ένα φιλόδοξο σχέδιο. Να μαγειρέχει σε 365 μέρες τις 524 συνταγές του βιβλίου«Κατακτήστε τη γαλλική κουζίνα» της διάσημης μαγείρισσας και να τις επικοινωνήσει μέσα από το blog της. Έχει κι εκείνη μάχες να δώσει: με ατίθασους αστακούς, με τη σωστή υφή της σάλτσας ολαντέζ, μ’ ένα ζόρικο γεμιστό κοτόπουλο που παρασκευάστηκε μετά κόπων και δακρύων και βρέθηκε στο πάτωμα, αφού γράψει πολλά χιλιόμετρα στην κουζίνα, θα γράψει και ένα σχετικό best seller.

Πηγή: Filmy.gr

Μπορεί, στην αρχή, να νομίζουμε ότι οι ταινίες που ασχολούνται με τις κουζίνες και τις μαγειρικές θα μοιάζουν με reality shows ή θα αναπαράγουν αναμασημένες εικόνες κι αντιλήψεις. Στην περίπτωση των παραπάνω ταινιών, η αφηγηματική πλοκή εστιάζει σε μια πολύπλευρη αντίληψη αυτού του κόσμου, γι’ αυτό και εμείς οι ταπεινοί θεατές της βγάζουμε το καπέλο.