Θα ήθελα πολύ να είσαι εδώ.
Όμως, τι άλλο μου μένει να κάνω,
μόνο να είμαι εδώ και να ονειρεύομαι,
πόσο πολύ θα ήθελα να είσαι στο μπαλκόνι μου
να μου χορεύεις άτσαλα και να χαμογελάς.
Όπως τότε, σε μια στιγμή που κρατώ σαν φυλαχτό.
Κι εγώ εδώ είμαι και σε θυμάμαι,
να καπνίζεις ένα τσιγάρο και να λες πως με θες.
Αυτό μου έχει μείνει από το παρελθόν μας.
Κι εγώ είμαι εδώ κι ονειρεύομαι,
ένα μέλλον που δε θα έρθει πιθανόν.
Αλλά τι άλλο μου έμεινε από το να ελπίζω,
πως ο επόμενος Αύγουστος θα μας βρει αγκαλιά σε κάποια αμμουδιά
Σκέφτομαι όλα τα χαμόγελα και τα φιλιά σου τα ταιριάζω στο μέλλον.
Αυτό μου έχει μείνει, μόνο το όνειρο.
Και σε καμία άλλη αγκαλιά δεν μπορώ να χωρέσω, εκτός από τη δικιά σου.
Αυτό μου έχει μείνει, μια ανάμνηση,
ένα μπλουζάκι σου κι αυτό που είχες πει όταν για πρώτη φορά με φίλησες.
Αν πίσω τον χρόνο γυρνούσα θα σου έλεγα εκείνη τη στιγμή
πως εγώ, θέλω να σε φιλάω συνέχεια
κι αν σταματάω, θα ‘ναι για να δω τα μάτια σου να με κοιτούν με λατρεία.
Αυτό μου έχει μείνει. Εσύ.
Συντάκτης: Αικατερίνη Κουτλή
