Γιατί είναι στατιστικά βέβαιο ότι θα διαλέξεις τον λάθος άνθρωπο

Πολλοί άνθρωποι έχουν την πεποίθηση ή ακόμα ζουν και με τον φόβο πως μπορεί να παντρευτούν ή να διαλέξουν τον λάθος άνθρωπο. Ακόμη, πολλοί είναι αυτοί που βλέπουν το τέλος ενός γάμου ή μιας σχέσης πριν καν αυτή αρχίσει. Θα έλεγε κανείς, πως όλα αυτά στηρίζονται καθαρά σε φοβίες αλλά, τι γίνεται όταν οι φόβοι αυτοί επιβεβαιώνονται και μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια;

Πρώτα-πρώτα και μιλώντας με αριθμούς, το US Census Bureau αναφέρει πως το 40% των πρώτων γάμων οδηγούν σε διαζύγιο, το 18% χωρίζουν ενώ οι υπόλοιποι βιώνουν πτώση, όσο αφορά την ευτυχία σε σχέση με το ταίρι τους. Εκτός από αυτή τη διαπίστωση βέβαια, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που στατιστικά δείχνουν γιατί κανείς θα διαλέξει ή θα παντρευτεί τον λάθος άνθρωπο.

Ξεκινώντας με το πλήγμα των σχέσεων, το πιο συχνό φαινόμενο που θα δεις, είναι ο ένας από τους δύο να τα παρατάει ή κι οι δύο, σταματάνε να προσπαθούν ο ένας για τον άλλον. Κι αυτό γιατί πολλές φορές, οραματιζόμαστε τη ζωή μας με τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας, σε σχέση με το πώς είναι σήμερα, ξεχνώντας να λάβουμε υπόψη μας πως μπορεί να μην παραμείνει ο ίδιος άνθρωπος τα επόμενα 7 ή 10 χρόνια. Έτσι, υποσχόμαστε στον άλλον πως θα είμαστε πάντα εκεί γι’ αυτόν, να προσπαθούμε, και μετά από λίγα χρόνια που έρχονται αυτές οι αλλαγές, παύουμε να αναγνωρίζουμε και να επιθυμούμε τον άνθρωπο, αλλά και τη σχέση μας. Είναι ο άνθρωπος που πια έχουμε δίπλα μας λάθος, ή ήταν λάθος εξ αρχής;

Έπειτα, το γεγονός πως έχουμε λάθος εικόνα για το τι θα μας κάνει χαρούμενους, τώρα ή και στο μέλλον, είναι ακόμη ένας λόγος που στατιστικά θα οδηγηθούμε στον λάθος άνθρωπο. Οι περισσότεροι είμαστε τόσο εκτός τόπου και χρόνου στο να προβλέπουμε τις ανάγκες μας, που οφείλεται, φυσικά στο ότι δεν ξέρουμε τόσο καλά τους εαυτούς μας. Ναι, ξέρουμε το αγαπημένο μας φαγητό ή το αγαπημένο μας χρώμα αλλά όλα αυτά μοιάζουν -και είναι- πολύ επιδερμικά. Γνωρίζουμε όντως τους εαυτούς μας; Ξέρουμε ποια είναι η γλώσσα αγάπης μας κι αντίστοιχα ποια γλώσσα αγάπης θέλουμε να μας προσφέρει ο άνθρωπός μας απλόχερα; Μήπως ξέρουμε γιατί πραγματικά απέτυχε η προηγούμενη σχέση μας; Ποια στοιχεία του χαρακτήρα μας μπορεί να την οδήγησαν στο τέλος της;

Πέραν των άλλων, φταίει και το ότι παίζουμε με λάθος κανόνες επιτυχίας. Έχουμε στο μυαλό μας –όχι όλοι-  πως ένας γάμος, μια σοβαρή σχέση, πρέπει να γίνει γιατί αυτό θεωρεί η κοινωνία σωστό, κι έτσι δεν πειράζει που δεν είμαστε ευτυχισμένοι τώρα ή που θα χωρίσουμε μετά. Φτάνει που παντρευτήκαμε, που κάναμε το «σωστό». Το οποίο εν τέλει, είναι τραγικά λάθος.

Βαθύτερα, δε μας επιτρέπουμε να επιλέξουμε σωστά, όσον αφορά την εύρεση αγάπης. Τις παραπάνω φορές εστιάζουμε σε χαρακτηριστικά του άλλου που ίσως είναι πιο επιφανειακά ή δίνοντας βάση στον εξωτερικό κόσμο του. Μέσα μας, βασικό κριτήριο είναι η ανασφάλεια, ο φόβος μοναξιάς, η έλλειψη αυτογνωσίας. Πολλές φορές κιόλας, έχει παρατηρηθεί πως δεν ψάχνουμε ταίρι με βάση το πώς θέλουμε να νιώθουμε μαζί του, αλλά με βάση το τι νομίζουμε πως ψάχνουμε σε μια σχέση. Όντως, πολλές φορές νομίζουμε πως αυτό που θέλουμε από το ταίρι μας είναι να έχει τα ίδια ενδιαφέροντα με εμάς, να ακούει ίσως την ίδια μουσική με εμάς, να έχει τα ίδια στέκια μ’ εμάς, το ίδιο lifestyle. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτά νομίζουμε πως ψάχνουμε. Στην πραγματικότητα όμως, ξεχνάμε, ή τουλάχιστον δεν κατανοούμε, πως αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι να μας ακούει ο άλλος, να μας καταλαβαίνει. Να είναι εκεί και να θέλουμε να είμαστε κι εμείς.

Κι έτσι, γνωρίζουμε κάποιον άνθρωπο κι επειδή έχουμε χημεία ή κοινά ενδιαφέροντα –που κι αυτά είναι σημαντικά αλλά όχι μόνο-  υποσχόμαστε πως αυτό είναι ακριβώς ό,τι χρειαζόμαστε. Λες και προτιμάμε να έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, αλλά να επικοινωνούμε διαφορετικά, να μην τα βρίσκουμε. Είναι λίγο σαν να μένουμε πιστοί σε αυτά που νομίζουμε πως ψάχνουμε και δε βλέπουμε αυτά που όντως χρειαζόμαστε. Σαν να υπάρχει ένα ουράνιο τόξο πίσω μας κι εμείς να βλέπουμε μόνο μπροστά.

Πόσες φορές, άνθρωποι που ήταν σε σχέση με ένα ταίρι γιατί αυτό νόμιζαν πως ψάχνουν, βρέθηκαν να μην είναι χαρούμενοι, μα όταν χώρισαν δεν ήξεραν καν τι πήγε λάθος; Πόσες φορές, πάλι ούτε φαινόταν να πηγαίνει κάτι σωστά κι όμως, άνθρωποι μπήκαν σε σχέση με τη σκέψη πως θέλουν να αγαπήσουν, κι έτσι απλά, ένιωσαν πιο αγαπητοί από ποτέ;

Νομίζω, πως πολλές φορές κάνουμε τα πράγματα πιο δύσκολα απ’ όσο είναι. Κάποιες φορές πρέπει απλώς να σταματάμε να προσπαθούμε να βρούμε το τέλειο ταίρι και να αποδεχτούμε πως όσο ψάχνουμε για τα απολύτως “σωστά” θα πέφτουμε σε λάθη. Πρέπει να αφεθούμε και να εμπιστευθούμε λίγο το ότι, ενώ προερχόμαστε από δύο διαφορετικούς κόσμους με τον σύντροφό μας, μπορούμε μαζί να φτιάξουμε έναν, κοινό. Κάποιες φορές πρέπει απλώς να γυρίσουμε να δούμε κι απ’ την άλλη πλευρά: εκεί κρύβεται το ουράνιο τόξο.