«Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω», λέει μια παλιά γνωστή ατάκα κι είμαι σίγουρη πως αντιπροσωπεύει την ψυχολογική κατάσταση πολλών -αν όχι όλων- μας. Λίγο όσα συμβαίνουν γύρω μας και δίπλα μας, λίγο τα προσωπικά του καθενός, «λίγο εγώ, λίγο εσύ, λίγο κι η κακιά στιγμή», ένα ψυχολαλά το έχουμε πάθει όλοι και το να πάρουμε τα βουνά μοιάζει περισσότερο πιθανό από ποτέ.
Έτσι, με αφορμή τις τάσεις φυγής που βλέπω να τριβελίζουν το μυαλό πολλών, αποφάσισα να συγκεντρώσω 10 ελληνικούς στίχους, έτσι να έχουμε να τραγουδάμε πάνω στις πλαγιές.
1. «Στην Αφρική θα πάω με τους Μασάι»
«Θέλω να φύγω, θέλω να την κάνω, γιατί αν δε φύγω νιώθω θα πεθάνω, θέλω να πάω να μείνω σ’ άλλη χώρα, σ’ άγνωστη γη να φύγω θέλω τώρα» τραγούδησε η Έλλη Κοκκίνου το 2003 και το χορέψαμε, το τραγουδήσαμε και το ευχαριστηθήκαμε. Και το βασικότερο, ταυτιστήκαμε κιόλας.
2. «Θα τα βροντήξω όλα κάτω και θα φύγω»
«Θα τα βροντήξω όλα κάτω και θα φύγω. Θα τα βροντήξω σου το λέω αληθινά. Μου ‘χετε φάει τη ζωή μου λίγο λίγο. Θα τα βροντήξω και θα πάρω τα βουνά» ερμήνευσε η Πίτσα Παπαδοπούλου το 1983 κι από τότε έως και σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια για ζεϊμπέκικο. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα είναι το αγαπημένο μου και μάλλον θα το βάλω ξυπνητήρι.
3. «Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο;»
«Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο. Άστε με ήσυχο όλοι. Θέλω να ζήσω ελεύθερος δίχως ταυτότητα πια» είπε η Τάνια Τσανακλίδου το 1980 κι από τότε όποτε πετύχουμε το τραγούδι στο ράδιο το ερμηνεύουμε μαζί της κυριολεκτικά ουρλιάζοντας για να βγει η ένταση από μέσα μας. Πάμε όλοι μαζί.
4. «Θέλω να την κάνω»
«Θέλω να την κάνω. Θέλω να την κάνω. Να πάρω τα βουνά. Θέλω να την κάνω. Θέλω να την κάνω, να μη σε βλέπω πια» τραγούδησε ο Νότης Σφακιανάκης το 1994 κι έν έτη 2023 το έχουμε κάνει μέχρι και ήχο κλήσης.
5. «Θα τα βάλω όλα μπουρλότo»
«Θα τα βάλω όλα μπουρλότo να γλιτώσω ρε γ@μώτο. Να γλιτώσω απ’ τα παλιά. Θα τα βάλω όλα φωτιά» ερμήνευσε ο Στέλιος Ρόκκος το 1997. Οι παλιοί το θυμούνται σίγουρα. Οι νεότεροι ελπίζω να μη χρειαστεί να ψάξετε τους στίχους.
6. «Φεύγω για μένα να νιώσω καλά»
«Φεύγω για μένα να νιώσω καλά. Έχω να κάνω ακόμα πολλά. Φεύγω για μένα προτού τρελαθώ. Θέλω να ζω» ερμήνευσε ο Γιώργος Μαζωνάκης το 1996 κι από τότε μέχρι και σήμερα το τραγουδήσαμε αμέτρητες φορές, με όλη τη δύναμη της φωνής μας, κυρίως μετά από χωρισμό ή ερωτική απογοήτευση. Τώρα δε θα το πούμε που το έχουμε ανάγκη πιο πολύ από ποτέ;
7. «Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια»
«Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια, αρρωστημένους και αγρίμια. Φεύγω, φεύγω. Φεύγω, τώρα φεύγω» ερμήνευσε τόσο η Χαρούλα Αλεξίου όσο κι ο Αντώνης Βαρδής το 1980. Βλέπετε, πώς σας φροντίζω· πέντε «φεύγω» σε δυο σειρές στίχους θεωρώ πως είναι ό,τι πρέπει.
8. «Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν»
«Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν, θα την περνάω φίνα. Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν, θα φύγω σ’ ένα μήνα» ερμήνευσε ο Θέμης Ανδρεάδης το 1973 κι ομολογώ ότι έψαξα πολύ για ν’ ανακαλύψω αυτόν τον στίχο. Τώρα όμως που τον έμαθα, θα τον κολλήσω στο κούτελο. Εσείς;
9. «Θ’ απουσιάζω»
«Θα απουσιάζω, θα με φωνάζεις. Δε θα απαντάω και θα πονάς. Θα με γυρεύεις, θα υποφέρεις. Θα κλαις τα βράδια θα με ζητάς» τραγούδησε ο Πάνος Κιάμος το 2000 και ξανά το 2022 σε επανεκτέλεση, γιατί προφανώς αντιλήφθηκε ότι θέλουμε να το αφιερώσουμε σε πολλούς με σηκωμένα τα κ@λοδάχτυλα. Σηκώστε, λοιπόν, τα μεσαία δάχτυλα και πάμε όλοι μαζί.
10. «Μες τα κατάρτια πετούνε οι γλάροι κι εγώ σου λέω έχε γεια»
«Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει κι από τα μάτια σβήνει η στεριά. Μες τα κατάρτια πετούνε οι γλάροι κι εγώ σου λέω έχε γεια» είπαν ο Πάνος Γαβαλάς κι η Βούλα Γκίκα το 1960. Κατανοώ ότι δεν αρέσουν σε όλους τα βουνά -κι εγώ προτιμώ τη θάλασσα-, οπότε έπρεπε να συμπεριλάβω κι ένα θαλάσσιο για να καλύψουμε όλους τους τρόπους φυγής.
Καλά είσαι, πάνε μίλα της.
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
