Όλοι γνωρίζουν το ouija board, πολλοί έχουν δοκιμάσει να παίξουν και μαζί του. Είναι από τα αντικείμενα που όταν τα βλέπεις σου σηκώνεται λιγάκι η τρίχα, γιατί φημίζεται πως μέσω του πίνακα επικοινωνούμε με τα φαντάσματα, τους νεκρούς, τους δαίμονες κι ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Άλλοι λένε πως είναι όλο ένα παραμύθι κι ο πίνακας είναι γιαλαντζί, άλλοι λένε πως πρόκεται για καταραμένο αντικείμενο και μας προτρέπουν να μείνουμε μακριά του. Η επιστήμη όμως μίλησε γι’ άλλη μια φορά κι έδωσε την απάντηση για το αν ο πινάκας αυτός όντως δουλεύει και πώς. Πριν όμως μιλήσουμε γι’ αυτό ας μάθουμε μερικά πράγματα για τον πίνακα αυτό.
Το ouija board ή αλλιώς talking board ή spirit board ή witch board είναι ένα ξύλινος πίνακας που αναγράφει πάνω αριστερά και δεξιά στις άκρες του τις λέξεις «Yes» και «No», στη μέση το λατινικό αλφάβητο, από κάτω τους αριθμούς από το 0 μέχρι το 9 κι από κάτω τη λέξη «Goodbye». Κυκλοφορούν πολλές παραλλαγές του, αλλά η βασική του μορφή είναι αυτή και συνήθως συνοδεύεται από ένα ξύλινο αντικείμενο σε σχήμα, ας πούμε, καρδιάς, που στη μέση του έχει έναν γυάλινο κύκλο από τον οποίο βλέπουμε τα γράμματα ή τους αριθμούς που ενδείκνυνται από το «πνεύμα» κάθε φορά, όσο αυτό κινείται πάνω στον πίνακα.
Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούμε τον πίνακα είναι τοποθετώντας το δάχτυλό μας επάνω στο ξύλινο αντικείμενο με σχήμα καρδιάς, χαιρετούμε κι έπειτα αρχίζουμε να κάνουμε ερωτήσεις, στις οποίες οι οντότητες από το υπερπέραν μας απαντούν χρησιμοποιώντας τα γράμματα για να φτιάξουν λέξεις, τους αριθμούς ή τις απαντήσεις ναι κι όχι. Βασικός κανόνας είναι πως κανείς δεν παίρνει το δάχτυλό/ χέρι του από τον πίνακα πριν κλείσει τη συνεδρία λέγοντας τη λέξη «Goodbye» και τοποθετώντας εκεί το ξύλινο αντικείμενο, αλλιώς λέγεται πως το πνεύμα που καλέσαμε θα παραμείνει μαζί μας και θα μας στοιχειώνει.
Οι άνθρωποι από την αρχαιότητα είναι γνωστό πως προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς κι η φιλοσοφία του ouija ξεκίνησε από την Κίνα το 1100 μ.Χ. Σε ιστορικά κείμενα από τη δυναστεία Song, περιγράφεται η χρήση ενός πίνακα που χρησιμοποιούνταν σε τελετές νεκρομαντείας για την επικοινωνία με τους νεκρούς κι ήταν μια πρακτική που εφαρμόστηκε κατά κόρον από τη σχολή των Quanzhen κι απαγορεύτηκε όταν στο θρόνο βρέθηκε η δυναστεία Qing.
Το όνομα του πίνακα λέγεται πως προέρχεται από τη γερμανική και γαλλική λέξη «ναι», αλλά αυτό είναι μύθος και παρερμηνεία. Το όνομά του ήταν η λέξη που γράφτηκε στον πίνακα όταν η μέντιουμ Helen Peters Nosworthy, ρώτησε τον πίνακα πώς τον λένε κι από εκεί προέκυψε η ονομασία του, η οποία -σύμφωνα με την απάντηση που έδωσε ο πίνακας όταν η μέντιουμ τον ρώτησε τί σημαίνει η λέξη «ouija»- σημαίνει «Good Luck».
Η Nosworth, ο σύζυγός της, Elija Bond κι ο συνέταιρός του Charles Kennard, ισχυρίζονταν πάντα πως τον πίνακα είχαν εφεύρει και κατασκευάσει πρώτη φορά εκείνοι, αλλά δεν κατάφεραν να κατοχυρώσουν την πατέντα για μαζική παραγωγή. Η πατέντα τελικά κατέληξε στα χέρια ενός υπαλλήλου τους, του William Fuld, ο οποίος το 1901 ανέλαβε την παραγωγή του πίνακα με την ονομασία «ouija».
Η αλήθεια είναι όμως πως κανείς δεν έχει ανακαλύψει ακόμα από πού προήλθε ή ποιός κατασκεύασε αρχικά τον πίνακα. Υπάρχουν κάποιες αναφορές πως τον αρχικό πίνακα κατασκεύασαν οι αδερφές Fox από τη Νέα Υόρκη γύρω στο 1850, οι οποίες έλεγαν πως επικοινωνούσαν με τους νεκρούς κι εκείνοι τους απαντούσαν σε ερωτήσεις γράφοντας σε τοίχους. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο πίνακας άρχισε να γίνεται γνωστός και να χρησιμοποιείται κυρίως γύρω στο 1900 κι έπειτα. Μάλιστα, λέγεται πως η σύζυγος του Abraham Lincoln, Mary Todd Lincoln, οργάνωνε συχνά seances στον Λευκό Οίκο μετά το θάνατο του 11 χρονου γιου της το 1862, στις οποίες χρησιμοποιούσε τον πίνακα για να επικοινωνήσει μαζί του.
Όμως ο πίνακας αυτός είναι όντως μια δίοδος επικοινωνίας με τους νεκρούς και τα πνεύματα;
Οι επιστήμονες προφανώς δεν μπορούσαν να μην προβούν σε έρευνες επί του θέματος. Σε όλες τις έρευνες παρατηρήθηκε πως το αντικείμενο σε σχήμα καρδιάς όντως κουνιόταν, χωρίς να το μετακινεί κάποιος εκούσια ούτε κάποιο πνεύμα από μια άλλη διάσταση. Οι επιστήμονες παρατήρησαν πως οι λέξεις που γράφονται κάθε φορά, είναι η απάντηση που περιμένουν να ακούσουν οι συμμετέχοντες που θέτουν τα ερωτήματα και σκέφτονται συνειδητά ή ασυνείδητα την ώρα της συνεδρίας. Έτσι, λοιπόν κατέληξαν πως το μυαλό μας είναι αυτό που μετακινεί το αντικείμενο, μέσω του αυτοματισμού.
Αυτοματισμός είναι οι ακούσιες κινήσεις που κάνει το σώμα μας, χωρίς εμείς να τις ελέγχουμε και που ο εγκέφαλός μας δίνει τις εντολές να γίνουν. Σκεφτόμαστε λοιπόν την απάντηση, κι ασυνείδητα το μυαλό μας δίνει εντολή στο σώμα μας να μετακινήσει το αντικείμενο για να φτιάξει τις λέξεις που περιμένουμε να δούμε.
Πολλοί επιστήμονες μάλιστα κάνουν λόγω για τηλεπάθεια και τηλεκίνηση. Δηλαδή λένε πως το αντικείμενο κινείται χωρίς καμία φυσική εκούσια ή ακούσια κίνηση του σώματός μας και πως ο εγκέφαλος κι η δύναμη που έχει είναι ικανή να μετακινήσει το αντικείμενο για να φτιάξουμε τις λέξεις που θέλουμε να δούμε.
Και στις δυο περιπτώσεις όμως οι απαντήσεις προέρχονται από το δικό μας μυαλό κι όχι από τον υπερφυσικό ή παραφυσικό κόσμο. Άλλωστε είναι ευρέως γνωστό πως δεν είμαστε ακόμα σε θέση να γνωρίζουμε το πλήρες potential του ανθρώπινου εγκεφάλου. Μήπως όμως οι επιστήμονες κάνουν λάθος και τελικά ο εγκέφαλός μας είναι ικανός να επικοινωνεί με κάποια άλλη διάσταση; Μήπως είναι ικανός να επικοινωνεί με την ενέργεια των νεκρών και των πνευμάτων; Υπάρχει άλλη διάσταση; Υπάρχουν φαντάσματα; Και τι είναι ποιο τρομακτικό από τα δυο: ότι οι νεκροί επικοινωνούν μαζί μας ή ότι ο εγκέφαλός μας έχει τέτοια δύναμη;
Σήμερα, λοιπόν, είναι Halloween κι η τέλεια ευκαιρία και δικαιολογία να οργανώσουμε μια seance αργά το βράδυ, να παίξουμε ouija και να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα. Μη μου πείτε ότι φοβάστε!
Συντάκτης: Μαρία Κουτσουρά
