8 πράγματα που κάνεις για τα παιδιά σε ένα διαζύγιο και ξεχνάς εσένα

Ήρθε η πολυπόθητη μέρα. Την είχες πλάσει από καιρό στο μυαλό σου. Καταβάθος, φοβόσουν το παρακάτω, όμως, ένα ήταν σίγουρο, πως το είχες πολλή ανάγκη. Ήθελες να αναπνεύσεις ξανά. Σε κούρασαν οι εντάσεις, οι διαπληκτισμοί, η σωματική ή η ψυχολογική βία- ή και τα δύο-, η ασυμφωνία χαρακτήρων, απόψεων και «θέλω», η υποκρισία και τα ψέματα, ακόμα και στα πιο μικρά πράγματα, η εμπιστοσύνη και το ενδιαφέρον χάθηκαν ή απλώς η καθημερινότητα κούρασε αμφότερες τις πλευρές. Μια φωνούλα μέσα σου σού έλεγε ότι έπρεπε να το κάνεις. Έπρεπε να πάρεις διαζύγιο κι ας υπάρχουν παιδιά στη μέση. Δύσκολο, σαφώς. Μα όχι ακατόρθωτο. Έπρεπε να φροντίσεις να γίνει όσο δυνατόν πιο ομαλά για εκείνα. Προετοίμασες το έδαφος και τις συνθήκες όσο μπορούσες περισσότερο. Με τις λιγότερες δυνατές απώλειες- αν υπήρξε συνεργασία από τα δύο μέλη.

Πάνω από όλα φρόντιζες και φροντίζεις για εκείνα. Πάνω από κάθε τι άλλο είναι οι επιθυμίες τους, γιατί η χαρά στα προσωπάκια τους είναι χαρά σου. Έχεις σκεφτεί όμως, πως υπάρχουν πράγματα που κάνεις για εκείνα ξεχνώντας κι αφήνοντας πίσω εσένα;

1. Τούς κάνεις όλα τα χατίρια με κάθε προσωπικό κόστος

Τα βλαστάρια σου δε θέλεις να τα στεναχωρεί κανείς, κακά τα ψέματα. Πώς λοιπόν να αντέξεις η αιτία της θλίψης τους να προέρχεται από σένα; Και κατ’ αυτόν τον τρόπο μπαίνεις σε μια διαδικασία να υπερπροσφέρεις ό,τι σού ζητήσουν, όποτε το ζητήσουν. Δεκτό, αν μπορείς να το κάνεις αυτό. Αν όμως δεν μπορείς; Έχεις σκεφτεί ότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγεις να κοιτάξεις τις δικές σου ανάγκες και να προσπαθήσεις γι’ αυτές; Έτσι, κατέληξες σε έναν παιδότοπο γεμάτο κόσμο, ενώ βαθύτερα επιθυμούσες μια ήσυχη βραδιά με ένα ποτήρι κρασί κι εν τέλει, με πονοκέφαλο.

2. Κάνεις υπερωρίες στη δουλειά/ Μένεις σε μια δουλειά που διαφορετικά θα έφευγες

Έλα παραδέξου το, ποιος θα καθόταν υπερωρίες αν ήταν μόνος του; Ξέρεις, όμως, ότι δεν έχεις και πολλές επιλογές. Το ενοίκιο, οι δραστηριότητες των παιδιών, τα συνηθισμένα έξοδα μιας οικογένειας που πια επιβαρύνουν, κυρίως, εσένα που έχεις την επιμέλειά τους. Γιατί ως γνωστόν, τα λεφτά δε βγαίνουν από μόνα τους κι εννοείται ότι θα θυσιάσεις προσωπικό χρόνο για να μπορέσεις να ορθοποδήσεις οικονομικά και να μη χρειαστεί να λείψει κάτι στα παιδιά σου, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό μετά το διαζύγιο, μέχρι να καταρρεύσεις, για να επανακάμψεις μετά από κάνα δίμηνο.

3. Δεν κρατάς προσωπικό χρόνο για σένα

Θέλεις πολύ να πας μια βόλτα. Να βγεις για ένα κρασί ή να δεις μια ταινία στον καναπέ σου. Μόνος σου, χωρίς παιδικές φωνούλες τριγύρω, αλλά μόνο που το σκέφτηκες νιώθεις τύψεις και ενοχές γιατί, «τι σόι γονιός είσαι εσύ που σκέφτεσαι τέτοια πράγματα, αντί να σχεδιάζεις πιτζάμα πάρτι με τα παιδιά σου;». Χαλάρωσε λίγο και άκου τη φωνούλα μέσα σου τι σού ζητάει, χωρίς λογοκρισία. Άσ’ τη να εκφραστεί. Μετά από λίγο καιρό θα σχεδιάζεις τα πάρτι με μεγάλη προθυμία.

4. Δεν κάνεις κάποιο χόμπι

Οι φίλοι σου σε προσκάλεσαν να γραφτείτε σε ομάδα χορού. Αμφιταλαντεύτηκες, αλλά αρνήθηκες ευγενικά. «Για χορούς είμαστε τώρα!», σκέφτηκες. Άσε που πρέπει να έχεις ελεύθερο τον χρόνο σου να πηγαινοφέρνεις τα παιδιά στις δικές τους δραστηριότητες. Για σένα είναι προτιμότερο να μην αναγκαστούν να κόψουν κάποια δραστηριότητα εκείνα, εξαιτίας σου, κι ας ξέρεις ότι καταβάθος θα ήθελες πολύ να βρίσκεσαι ανάμεσα στους φίλους σου κάνοντας πιρουέτες.

5. Αποφεύγεις να κάνεις έναν δεσμό

Ίσως, ο λόγος που σκέφτεσαι κάτι τέτοιο να είναι ότι πέρασες δύσκολα και δε θέλεις να ξαναμπλέξεις. Μήπως, βαθύτερα, σκέφτεσαι ότι δε θέλεις να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου γιατί φοβάσαι, ότι τα παιδιά σου δε θα μπορέσουν να αποδεχτούν την επιλογή σου και θα αντιμετωπίσεις κι άλλες συγκρούσεις; Δύσκολο να εισάγεις ένα «ξένο πρόσωπο» στην οικογένειά σου, αλλά σού πέρασε από το μυαλό ότι η βαθύτερη αιτία αυτής της σκέψης δεν είναι τα παιδιά, αλλά δικές σου προσωπικές φοβίες ή ανασφάλειες;

6. Μετακομίζεις κοντά τους

Δε μιλάμε για μετακόμιση στην ίδια γειτονιά και να κινδυνεύεις να βλέπεις το πρώην ταιρι συχνότερα από ότι πριν χωρίσετε. Μιλάμε για τη μετακόμιση σε άλλη πόλη για χατίρι των παιδιών. Έστω, ότι η επιμέλεια δεν είναι δική σου και το έτερο μέλος αποφασίζει να πάρει τα παιδιά να μείνουν σε άλλη πόλη για τους δικούς του χ,ψ λόγους. Θα μου πεις, εσύ τι φταις; Θέλεις, όμως, να είσαι κοντά στα παιδιά. Ξέρεις ότι φυσικά και συναισθηματικά τα έχεις και σε έχουν ανάγκη και σαφέστερα θα βάλεις τη δική σου στρωμένη ζωή σε δεύτερη μοίρα για να υλοποιηθεί αυτό.

7. Δεν επενδύεις στην ψυχική σου υγεία

Αυτό περιλαμβάνει και ψυχολογική υποστήριξη από κάποιον ειδικό, αλλά και προσωπικές γενικότερες επιθυμίες που αφήνεις σε μετέπειτα χρόνο γιατί προτεραιότητα σου είναι να μη στερηθούν κάτι. Μα, πώς θα προσφέρεις στα παιδιά σου όσα χρειάζονται όταν εσύ δεν έχεις φροντίσει για εσένα, αν εσύ δεν κάνεις δουλειά με τον εαυτό σου; Ένα διαζύγιο ειδικά, αφήνει πολλά κατάλοιπα που χρειάζεται να αποβάλει ο οργανισμός σου.

8. Αγκιστρώνεσαι συναισθηματικά από τα παιδιά σου

Όλα τα παραπάνω, δείχνουν πως έχεις βασίσει τη ζωή και τη συναισθηματική σου ευημερία στα παιδιά σου. Λες ότι είναι όλη σου η ζωή και χαίρεσαι πολύ για αυτό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείς, όμως, μια σχέση αλληλεξάρτησης μαζί τους που, ως επί το πλείστον, βαραίνει τα παιδιά, μεταθέτοντάς τους την ευθύνη της δικής σου συναισθηματικής ευεξίας και πληρότητας για την οποία θα έπρεπε να φροντίζεις αποκλειστικά και μόνο εσύ. Τα παιδιά σου τα έφερες στη ζωή για να τη ζήσουν όπως εκείνα επιλέξουν, όχι για να γίνουν το αποκούμπι σου.